Jakie małe miasta muszą się starzeć lokalnie

Aby zrozumieć, co sprawia, że ​​lokalizacja jest dobra do starzenia się w miejscu, naukowcy porównali małe miasteczka w stanie Iowa.

Ponieważ najmłodsi przedstawiciele wyżu demograficznego przechodzą na emeryturę, oczekuje się, że do 2030 roku będzie więcej dorosłych w wieku 65 lat i starszych niż dzieci. Zmiany demograficzne będą pierwszymi w historii Stanów Zjednoczonych. Ale wiele obszarów wiejskich, szczególnie na Środkowym Zachodzie i Wielkich Równinach, już doświadcza tej dynamiki.

David Peters, profesor socjologii obszarów wiejskich na Iowa State University oraz Ilona Matysiak, Visiting Scholar na Iowa State University i profesor nadzwyczajny socjologii na Uniwersytecie Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, przedstawiają wyniki swoich badań w Dziennik Studiów Wiejskich.

„Starzenie się w miejscu to koncepcja wielowymiarowa” – mówi Matysiak. „Nie chodzi tylko o usługi takie jak dom opieki czy szpital. Chodzi także o relacje z innymi ludźmi, kapitał społeczny i możliwości partycypacji społecznej”.

Naukowcy definiują „inteligentne miasta seniora” jako społeczności, w których seniorzy mogą mieszkać samotnie, „bezpiecznie, niezależnie i wygodnie”. Mówią, że bycie inteligentnym miastem seniora to dobra ogólna strategia rozwoju.

Matysiak i Peters podkreślają, że „inteligentne miasta seniorów” dbają o swoich starszych mieszkańców. Ale seniorzy w tych miastach są też mentorami i tworzą przestrzeń dla nowych liderów i pomysłów.

„Seniorzy mogą naprawdę pomóc społeczności rozwijać się i rozwijać”, mówi Peters. „Mają czas na wolontariat i często są wpływowymi osobami w społeczności, które mają bogatą wiedzę na temat miasta i mogą służyć radą i reputacją lokalnym projektom. Często też oszczędzali pieniądze, aby inwestować w fundacje i projekty”.

Naukowcy wykorzystali dane z US Census i Iowa Small Towns Project, w ramach którego co 10 lat od 1994 roku badano mieszkańców 99 małych miasteczek w stanie Iowa. Pytania ankiety dotyczą jakości życia, korzystania z lokalnych usług, postrzegania liderów społeczności i kapitału społecznego, zaangażowania obywatelskiego i więzi ze społecznością. W tym badaniu Matysiak i Peters skupili się na małych miasteczkach, w których odsetek osób w wieku 65 lat i starszych jest wyższy niż w innych społecznościach wiejskich.

Naukowcy odkryli, że inteligentne miasta seniorów przewyższają „zagrożone miasta seniorów” pod każdym względem jakości życia. Niektóre z największych różnic dotyczyły jakości opieki medycznej (65% vs. 35%) oraz zakupów artykułów codziennego użytku w rodzinnym mieście (65% vs. 38%). Inteligentne miasta senioralne osiągnęły również lepsze wyniki pod względem wysokiej jakości mieszkalnictwa, opieki nad dziećmi, rekreacji i rozrywki.

Niektóre z tych różnic mogą być związane z wielkością populacji. Naukowcy odkryli, że inteligentne miasta seniorów liczyły średnio 2030 mieszkańców, w porównaniu z 866 mieszkańcami wrażliwych miast seniorów.

„Większe miasto może wesprzeć sklep spożywczy, restaurację lub dwie, a może niektóre wydarzenia kulturalne. W mieście liczącym 900 mieszkańców jest to nieco trudniejsze” – mówi Peters.

Starsi dorośli z inteligentnych miast seniora również ocenili swoje społeczności jako bezpieczniejsze, lepiej zadbane i miejsca, które robią dla nich więcej. Wskaźniki ubóstwa były prawie identyczne, ale średni dochód gospodarstwa domowego i wartość domu były znacznie wyższe w inteligentnych miastach seniora. Sugeruje to, że jest więcej środków na wspieranie fundacji społecznościowych oraz finansowanie lokalnych usług i projektów ulepszeń.

„Chociaż ten artykuł koncentruje się na opiniach mieszkańców w wieku 65 lat i starszych, uznaliśmy również, że ważne jest, aby wiedzieć, co myślą młodsi mieszkańcy” – mówi Matysiak. „Czy te inteligentne miasta dla seniorów zapewniają dobrą jakość życia tylko osobom starszym, czy też są inteligentne dla wszystkich mieszkańców?”

Naukowcy odkryli różnice między dwiema grupami wiekowymi w inteligentnych miastach seniorów dla wszystkich mierzonych wymiarów jakości życia. Mieszkańcy w wieku poniżej 65 lat częściej korzystali z usług gdzie indziej i generalnie byli mniej zadowoleni z lokalnego przywództwa. Stwierdzili również, że ich społeczność jest mniej ufna i wspierająca oraz prawdopodobnie mniej otwarta na nowych mieszkańców i otwarta na nowe pomysły.

Na podstawie wyników swoich badań naukowcy rekomendują małe miejscowości:

• Współpracuj z sąsiednimi społecznościami, aby dzielić koszty usług, programów i wydarzeń;
• Uznać, że osoby starsze mają wolną wolę i aktywnie przyczyniają się do poprawy jakości życia w swoich społecznościach;
• Angażuj młodszych ludzi i nowicjuszy w podejmowanie lokalnych decyzji i okazuj wsparcie dla zmian.

Peters mówi, że niedawno wygłosił prezentację w mieście w północnym stanie Iowa, które miało otworzyć zakład przetwórstwa wieprzowiny. W końcu grupa emerytów z lokalnego komitetu bibliotecznego zwróciła się do niego z pytaniem o zasoby do nauki hiszpańskiego. Przewidując wzrost liczby uczniów mówiących po hiszpańsku w mieście, chcieli rozpocząć w bibliotece dwujęzyczny program czytania po lekcjach.

„Narracja tych małych miasteczek często mówi o złości lub strachu wobec przybyszów, ale tutaj jest to miasto z ludźmi, którzy byli bardzo otwarci i troskliwi i chcieli pomóc w rozwoju społeczności” – mówi Peters. „Myślę, że dobrze oddaje ducha stanu Iowa i to, co jest możliwe w naszych małych miasteczkach”.

Fundusze na badania pochodziły z Fulbright Polska; Narodowa Agencja Wymian Akademickich; oraz Narodowy Instytut Wyżywienia i Rolnictwa Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych.

Źródło: Uniwersytet Stanowy Iowa