Jak wojna na Ukrainie zmienia porządek świata – Harvard Gazette

GAZETA: Czy któreś z tych działań miałoby miejsce, gdyby Rosja nie najechała Ukrainy?

LUTNIA: Można śmiało powiedzieć, że nic z tego by się nie wydarzyło. Widać strategiczne implikacje listy żądań prezydenta Putina przed lutową inwazją. Narzekał na rozszerzenie członkostwa w NATO na wschód, a teraz chce, aby do listy dołączyły jeszcze dwa kraje. Wypowiadał się przeciwko rozmieszczeniu sił NATO i będzie to widział częściej. Tak więc poprzez tę inwazję wywarł zdecydowanie niestrategiczny wpływ na własne interesy.

GAZETA: W jaki sposób ten konflikt zaczyna zmieniać globalny porządek? Jakie czynniki najbardziej zdeterminują ten wynik?

LUTNIA: To wciąż bardzo wczesne dni, więc te strategiczne posunięcia trochę potrwają. Ale wierzę, że ta inwazja i reakcja Zachodu na nią będą równie ważnym geostrategicznym punktem zwrotnym, jak ataki z 11 września 20 lat temu. Myślę, że będziemy żyć z następstwami tej inwazji przez jakieś 10 czy 20 lat.

Na przyszłość jest jasne, że Rosja pod rządami Władimira Putina będzie państwem pariasów. Będzie tak odizolowana politycznie i gospodarczo, jak tylko możemy, i nie powróci do tego, jak wyglądała przed inwazją [Russia]. Odbije się to również na sektorze gospodarczym. Oczywiście dochody Rosji są uzależnione od gazu i ropy i nastąpi poważne przesunięcie rynku od rynków zachodnich. Teraz jest za wcześnie, aby wiedzieć, co to znaczy. Może to oznaczać, że ceny wzrosną, a Rosja w krótkim okresie zwiększy swoje dochody. W rzeczywistości widzieliśmy trochę tego w pierwszych dwóch miesiącach. Możesz również zobaczyć, jak Chińczycy i inni nie przestrzegają nałożonych przez Zachód sankcji, wykorzystując to poprzez umowy energetyczne i próbując nadrobić umowy, które Putin stracił gdzie indziej.

Naprawdę ważną rzeczą do obserwowania będą kraje siedzące na płocie. Chociaż trwa to nadal, a dowody okrucieństw wciąż pojawiają się, gdy uchodźcy wciąż napływają z Ukrainy i kto wie, co nas czeka w kontekście rosyjskich działań – jakie są konsekwencje, przede wszystkim dla Chin, ale także dla kluczowych państw, takich jak Indie i Brazylia oraz wkrótce. Są tu ważni gracze, którzy jeszcze nie zadeklarowali swoich kart. Spośród tych trzech, Chin, Indii i Brazylii, Chiny są prawdopodobnie najściślej związane z Putinem, przynajmniej retorycznie.

GAZETA: Większość walk przeniosła się na wschodnią i południowo-wschodnią Ukrainę. Czy widzisz coś, co może przyspieszyć, a nawet odwrócić którąkolwiek z linii trendu, o której mówiłeś?

LUTNIA: Przechodzimy z pierwszego etapu, który miał miejsce w Kijowie i okolicach, który wygrali Ukraińcy, i drugiego etapu w tzw. Donbasie. Jesteśmy pomiędzy fazami, w których obie strony łapią oddech. Patrząc w przyszłość, możemy oczekiwać, że Ukraińcy nadal będą wyprzedzać Rosję na polu bitwy. I mówię to pomimo fizycznej przewagi rosyjskich sił zbrojnych na papierze. Ale pamiętam stary wojskowy aksjomat, że morale wojenne idzie w parze z fizycznością 3 do 1. To cytat z Napoleona. Miał na myśli to, że niewymierne, nienamacalne czynniki, takie jak morale, spójność, przywództwo, dyscyplina itp. Zazwyczaj przeważają nad czynnikami fizycznymi, takimi jak liczba czołgów, liczba myśliwców itp. I we wszystkich tych czynnikach Ukraina ma bardzo zdecydowaną przewagę. Myślę więc, że wygrają Ukraińcy. Pytanie brzmi, jak to jest brzydkie? Jak bardzo jest brutalny? Ile to kosztuje i gdzie lądujemy? Czy kończymy na zamrożonym konflikcie, gdzie pole bitwy jest w impasie, siły rosyjskie nadal okupują część terytorialnej Ukrainy, czy też siły ukraińskie są w stanie wyprzeć siły rosyjskie ze wschodu i południa? Po prostu za wcześnie, żeby to stwierdzić.

GAZETA: Jeśli Rosja stanie się państwem pariasów jak Korea Północna, jaka jest przyszłość Rosji?

LUTNIA: Przez państwo pariasa rozumiem, że praktycznie wszystkie znaczące kontakty gospodarcze, powiązania rynkowe itp. z Rosją zostałyby zerwane, dewastując rosyjską gospodarkę. Zajmowalibyśmy się 30-letnią integracją gospodarczą Rosji z gospodarką światową.

GAZETA: Czy sankcje od lutego nie spowodowały już znacznych szkód?

LUTNIA: Robimy to od dwóch miesięcy, ale są rzeczy, których jeszcze nie zrobiliśmy. Nasi europejscy sojusznicy, partnerzy UE, nie zakończyli swojej zależności energetycznej od Rosji. To byłoby ogromne, a to duży krok. Odcięliśmy niektóre kanały finansowe z niektórymi rosyjskimi bankami, ale nie do końca. Choć jest to złe, a są to historycznie surowe sankcje gospodarcze, na froncie gospodarczym możemy podjąć więcej kroków. A wtedy ich przywódcy nie będą mogli wyjechać politycznie poza Rosję. Będą całkowicie odizolowani, dopóki Putin będzie prezydentem. Nie widzę, żeby to się zmieniało.

Z militarnego punktu widzenia będzie to miało ciekawe implikacje, które warto przyjrzeć się. Biorąc pod uwagę niekompetencję sił rosyjskich na Ukrainie, wierzę, że Rosja będzie w coraz większym stopniu polegać na siłach nuklearnych jako ostatecznych „gwarantach” swojego bezpieczeństwa. A rosyjskie groźby przeciwko wstąpieniu Finlandii do NATO wydają się nieco puste teraz, gdy Rosja jest pokonana przez Ukrainę. Jakie więc konwencjonalne zagrożenie stwarza Rosja dla NATO? I czy to pozwala NATO przejść do nowej generacji wschodzących technologii, zrobić krok naprzód i wykorzystać fakt, że Rosja pokazała, że ​​nie ma 3 stóp wzrostu?

GAZETA: Jak słabsza Rosja wpłynie na kraje, które wydają się stać po jej stronie, przynajmniej na razie, takie jak Chiny, Indie, Brazylia i kilka na Bliskim Wschodzie?

LUTNIA: Największe potencjalne skutki dotyczą relacji Chin i Chin z innymi krajami. Można sobie wyobrazić, że Chiny postrzegają zjednoczoną reakcję Zachodu przeciwko Rosji i traktują to jako ostrzeżenie, że jakakolwiek jawna agresja spotka się z podobną zjednoczoną reakcją Zachodu. I oczywiście chińska gospodarka jest tak samo zależna od gospodarki światowej, jak gospodarka rosyjska przed inwazją. Jestem przekonany, że prezydent Xi [Jinping] a Chińska Partia Komunistyczna obserwuje to, a to może mieć mrożący wpływ na Chiny, jeśli mają ambicje agresji terytorialnej. Niedawno dokonałem obliczeń: międzynarodowe sankcje obejmują 44 kraje i 60 procent światowego PKB. To jest ogromne. I to bez Chin, które stanowią około 20 procent światowego PKB. Możesz więc wyobrazić sobie prezydenta Xi i jego zespół ekonomiczny siedzących i mówiących: „Poczekaj chwilę. Nie chcemy być w takiej sytuacji”.

GAZETA: Wyobrażam sobie, że żaden kraj, nawet Chiny, nie przetrwa, jeśli zostanie odcięty od 60 procent światowej gospodarki.

LUTNIA: Nie, nie mogą. Więc jeśli profesor Joe Nye miał rację przez ostatnie 20 lat, że współzależność i te powiązania na świecie nie tylko służą dobrobytowi i dobremu samopoczuciu, ale także działają jako środek odstraszający do większej agresji, to może właśnie to zobaczymy w tym odcinku.