Jak idzie reforma emerytalna we Francji?

Po serii dramatyczny dni polityka francuskakontrowersyjny reformy emerytalne zostali pożegnani w bolesny sposób w poniedziałek. francuski premier miElżbieta Borne przepchnął ustawę w Zgromadzeniu Narodowym, izbie niższej, w zeszłym tygodniu, powołując się na artykuł 49.3. Klauzula konstytucyjna daje władzy wykonawczej rządu przywilej uchwalania ustawy bez głosowania parlamentarnego, a opozycji daje możliwość wyrażenia wotum nieufności.

W poniedziałek 20 marca rząd ledwo przeżył wotum nieufnościtorując drogę do przejścia reformy emerytalnej podnoszącej ustawowy wiek emerytalny z 62 do 64 lat.

Ale przeciwnicy prezydenta Francji Emmanuela MacronaAmerykańskie reformy emerytalne nie załamują się i wciąż mają nadzieję, że zmuszą rząd do wycofania się, zanim nowe prawo wejdzie w życie.

Daleko w lewo NUPES (Nowa Ludowa Unia Ekologiczno-Społeczna) Sojusz przysięgał sobie nawzajem podjąć „wszelkie środki” przeciwko pogardzanej reformie emerytalnej. Należą do nich masowe protesty, zorganizowanie publicznego referendum w sprawie obalenia reform oraz apele do Rady Konstytucyjnej o uchylenie ustawy ze względów proceduralnych.

Na ulicach patrząc w przeszłość

Kolejne kroki prawdopodobnie odbędą się na ulicach francuskich miast. Spontaniczne demonstracje zaczęły wybuchać w czwartek wieczorem po tym, jak rząd powołał się na artykuł 49.3. Po poniedziałkowym wotum nieufności doszło do przemocy, a niektórzy demonstranci wznosili barykady, niszczyli mienie publiczne i palili śmieci gromadzą się w stolicy Francji z powodu strajku śmieciarzy z powodu reformy emerytalnej. Aresztowano setki po nocy, podczas której protestujący bawili się w kotka i myszkę z policją w całej Francji.

Poza spontanicznymi wyrazami niezadowolenia, związki kontynuują ogólnokrajowe strajki, które ogarnęły Francję od początku roku. Francuskie związki zawodowe zapowiedziały kolejny dzień strajków na czwartek 23 marca. Jak dotąd osiem ogólnokrajowych strajków zwołanych przez związki zawodowe w tym roku przebiegało pokojowo. Po dramatycznych wydarzeniach politycznych ostatnich dni i niesfornych, spontanicznych demonstracjach ulicznych narasta strach przed przemocą.

Jean-Luc Mélenchon, lider skrajnej lewicy Francja nieugięta (La France Insoumise, LFI) wezwała do publicznych protestów na konferencji prasowej w pobliżu Zgromadzenia Narodowego. „Mam nadzieję, że to powszechne niezadowolenie będzie wyrażane masowo wszędzie i we wszystkich okolicznościach i pozwoli nam zapewnić wycofanie tekstu” – powiedział.

W przeszłości masowe protesty zdołały zmusić francuski rząd do ustąpienia. Opozycja regularnie powołuje się na przykład reformy zatrudnienia młodzieży z 2006 r. za ówczesnego premiera Dominique de Villepin. Ustawa o nowej umowie o pracę – jak nazywa się ją we Francji CPE – przewidywała dwuletni okres próbny dla młodych ludzi i również została przyjęta na mocy art. 49 ust. Jednak po masowych protestach ustawa została ostatecznie zawieszona, a następnie zniesiona w kolejnym głosowaniu.

Następny krok: Rada Konstytucyjna

Francuscy opozycjoniści mają do dyspozycji inne narzędzia, aby spróbować obalić nową ustawę emerytalną. Obejmują one odwołanie do francuskiej Rady Konstytucyjnej. To jest rozstrzyganie o konstytucyjności nowych ustaw przed ich wejściem w życie.

Klęska wotum nieufności w poniedziałek otworzyła drogę do uchwalenia nowej ustawy emerytalnej, ale ustawa nie dostała jeszcze zielonego światła do wdrożenia.

Skarga Rady Konstytucyjnej pozwala na wstrzymanie terminu wdrożenia do czasu przeglądu nowej ustawy w ciągu miesiąca. Jednak zgodnie z art. 61 ust. 3 francuskiej konstytucji rząd może zwrócić się do Rady o pilne przeanalizowanie tekstu, skracając termin do ośmiu dni.

W poniedziałek wieczorem Borne ogłosiła, że ​​zwróci się „bezpośrednio” do Rady Konstytucyjnej w celu rozpatrzenia „tak szybko, jak to możliwe”, zgodnie z oświadczeniem kancelarii premiera. Premier ma nadzieję, że „wszystkie kwestie poruszone podczas debat będą mogły zostać rozważone” – dodał w oświadczeniu.

Referendum: przedstaw to ludziom

Inną opcją jest referendum publiczne Referendum d’Initiative partagee (SPOCZYWAJ W POKOJU).

Wniosek o RIP został również przedstawiony Radzie Konstytucyjnej w poniedziałek po tym, jak rząd przetrwał wotum nieufności.

Konstytucyjna broń do dyspozycji francuskich parlamentarzystów, RIP wymaga złożonej kombinacji potwierdzeń parlamentarnych i wyborczych.

Francuski prawodawca, który organizuje „powszechne konsultacje w sprawie projektu ustawy”, wymaga zgody jednej piątej posłów obu izb parlamentu lub co najmniej 185 z 925 parlamentarzystów w 577-osobowym Zgromadzeniu Narodowym i 348-osobowej członek Senatu.

Musi też mieć „poparcie jednej dziesiątej elektoratu”, czyli 4,87 mln osób, których podpisy trzeba zbierać przez dziewięć miesięcy.

Około 250 parlamentarzystów, w większości posłów lewicy z obu izb, złożyło 17 marca wniosek o RIP do przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego. Wniosek trafił do Rady Konstytucyjnej, która musi teraz zbadać, czy spełnione są przesłanki do rozpisania referendum.

Według Valérie Rabault, socjalistycznej wiceprzewodniczącej Zgromadzenia Narodowego, procedura „zablokowałaby wdrożenie tej reformy na dziewięć miesięcy”. Ale „jeśli RIP zostanie uruchomiony na emeryturach, musi to nastąpić przed wdrożeniem prawa”.

Rozwiązanie Zgromadzenia Narodowego, odwołanie premiera

„Tylko jedno rozwiązanie: rozwiązanie” stało się w ostatnich dniach modnym hasłem wśród przeciwników reformy emerytalnej, którzy domagają się rozwiązania Zgromadzenia Narodowego.

Możliwość rozwiązania przez prezydenta Zgromadzenia Narodowego była tematem rozmów członków jego partii po wyborach parlamentarnych w czerwcu 2022 r., kiedy ruch centrowy Macrona nie zdobył większości w izbie niższej.

Zgodnie z francuską konstytucją prezydent ma prawo rozwiązać Zgromadzenie Narodowe i rozpocząć nowe wybory parlamentarne.

Sam Macron zagroził rozwiązaniem parlamentu w przypadku impasu parlamentarnego

To była groźba w zeszłym tygodniu, zanim rząd został zmuszony do powołania się na Artykuł 49.3, czego Borne nie był pewien do uzyskania minimalnej liczby 287 głosów wymaganej do uchwalenia reformy emerytalnej w Zgromadzeniu Narodowym.

Po poniedziałkowym wotum nieufności ta perspektywa wydaje się jeszcze mniej prawdopodobna.

Tak czy inaczej, jest to ryzykowne posunięcie. 1997 następnie prezydent Jacques Chirac spróbował posunięcia, które kosztowało go większość.

Kiedy ogłaszane są wybory parlamentarne, trudno też przewidzieć ich wyniki. Teoretycznie skrajnie lewicowa koalicja NUPES powinna zyskać po masowej mobilizacji przeciwko reformie emerytalnej.

Jednak analitycy ostrzegają, że najbardziej prawdopodobnym zwycięzcą reelekcji byłoby skrajnie prawicowe Zgromadzenie Narodowe Marine Le Pen, które po raz kolejny czerpie korzyści z niezadowolenia Francji.

Według wielu ekspertów niedawny dramat emerytalny może kosztować premier Borne utratę pracy. Zauważają, że Macron mógłby zmienić swojego premiera, aby nadać nowy impet pozostałej części swojej drugiej – i ostatniej – kadencji jako prezydent.

Niektórzy analitycy twierdzą, że Macron może jeszcze trochę poczekać ze zmianą premiera. Zauważają, że prezydent może nie chcieć być postrzegany jako wrzucający pod autobus premiera, który wygrał drogę przez trudną reformę – a przynajmniej od razu.

Najpierw wieści z miPałac prezydencki w Lysée został ustalony. Po spotkaniu ze swoimi sojusznikami politycznymi we wtorek Macron powiedział, że nie będzie «rzucić się na coś» powiedział jeden z uczestników AFP. Jednak opozycja i wyborcy mogą nie być już tak cierpliwi.

Ten artykuł został przetłumaczony z Oryginał w języku francuskim.