Jak Chabad of Poland i Camp Yeka sprawiły, że dziewczęta uchodźczyń się uśmiechały

Przyjechali do obozu z niczym.

To nie były podekscytowane dzieciaki dźwigające worki marynarskie i ciężkie walizki pełne strojów, śpiworów i przekąsek.

Byli to ukraińscy uchodźcy, którzy mieli na plecach niewiele więcej niż ubrania. Od sześcioletniej sieroty z Odessy po 17-latkę, która wciąż budzi się z koszmarami o eksplozjach, które słyszała, gdy uciekała ze swojego domu w Charkowie — domu, do którego może już nigdy nie wrócić — żadne z nich nie było Twoje typowy kamper.

Wielu nie uśmiechało się od tego pamiętnego lutowego dnia, kiedy czołgi wjechały na Ukrainę i wszystko się zmieniło. W jednej chwili ich niewinne, beztroskie życie zniknęło wśród wyjących syren i trzasku pocisków.

Obozowicze są wyjątkowi, więc i obóz musiał taki być.

Od wybuchu wojny na Ukrainie ponad 8,5 miliona uchodźców zalało sąsiednią Polskę, a Chabad w Polsce pracuje 24 godziny na dobę, aby pomóc tysiącom żydowskich uchodźców. Z dnia na dzień ośrodek Chabad stał się ośrodkiem recepcyjnym dla uchodźców, rozdając gorące posiłki wraz z wszelkimi rodzajami zaopatrzenia ludziom, którzy uciekli ze swoich domów, mając tylko to, co mogli dostać w swoje ręce.

Najpilniejsze potrzeby to żywność, odzież i schronienie. Chabad wynajął więc 100 pokoi hotelowych, zapewnił zakładową kuchnię i dużą jadalnię oraz zaczął karmić i zapewniać zakwaterowanie setkom uchodźców każdego dnia. Chabad rozdawał jedzenie dla niemowląt, pieluchy, wózki, łóżeczka – wszystko, czego rodzice potrzebowali dla swoich dzieci.

Chabad wynajmował domy rodzinom uchodźców od właścicieli, którzy pobierali z góry roczny czynsz i nie ufali zdolności uchodźców do płacenia. Chabad umeblował te mieszkania całkowicie bezpłatnie. Chabad organizował zajęcia z języka polskiego i angielskiego oraz pomagał w szukaniu pracy. Założyli nawet ośrodek opieki dziennej, aby uchodźcy mogli podrzucić swoje dzieci i szukać pracy, pracy, odwiedzić ambasadę lub po prostu zrobić zakupy.

I nie poprzestali na tym.

Gdy wojna się przeciągała, zdali sobie sprawę, że dzieci uchodźców muszą znów poczuć się normalnie; uśmiechaj się i śmiej ponownie; znów się bawić – jak każde inne dziecko.

Wrócili więc do akcji i narodziła się Yeka Girls — Poland.

Byłby to obóz zimowy z doświadczonymi doradcami i profesjonalistami, których celem jest zaspokojenie potrzeb emocjonalnych i duchowych obozowiczów, a także ich potrzeb fizycznych.

Obóz Yeka Girls od lat jest miejscem docelowym dla ukraińskich dzieci, ponieważ ich misja polegająca na zapewnieniu ubogim dzieciom doświadczenia z obozu żydowskiego doprowadziła je do tego, że co roku przyjmują ukraińskie dzieci żydowskie za darmo. Teraz, kiedy tak wiele z tych dzieci zostało wysiedlonych i daleko od domu, Yeka Girls połączyła siły z Chabad of Poland – łącząc swoje doświadczenie i zasoby, aby zapewnić tym uchodźcom naprawdę wspaniałe doświadczenia w Polsce.

Przybyli z bardzo niewielkimi rzeczami – niektórym, którzy niedawno przybyli z Ukrainy, brakowało nawet podstawowych szaf i przyborów toaletowych. Camp wkroczył i upewnił się, że każda dziewczyna ma ubrania i podstawowe rzeczy, których potrzebowała – oczywiście bezpłatnie.

Kiedy spotykali swoich doradców i przyjaciół, na ich twarzach pojawiał się uśmiech – pierwszy uśmiech od czasu, gdy ich życie rozdarła wojna.

Upiekli chałkę, skakali w kompleksie sportowym z trampolinami, zorganizowali konkurs mistrzów kuchni – wszystko w jeden dzień. Dzień po dniu był wypełniony zabawą i podekscytowaniem, gdy śmiech rozlewał się tam, gdzie łzy płynęły zbyt długo.

Twoje potrzeby emocjonalne zostały dokładnie rozważone Estera Rosenson, terapeutka z Jerozolimy, dołączyła do Camp Yeka, aby oferować zarówno prywatne sesje doradcze, jak i sesje terapii grupowej. razem z dr Dawid Fox z Chai Lifeline przeszkolili także personel Camp Yeka, jak dbać o tych obozowiczów, którzy przeżyli tak niewyobrażalną traumę.

Odwiedził ich także rabin Yitchak David Grossman przez Migdala HaEmka i rabina Berel Lazar, naczelny rabin Rosji. Rabini byli pod wielkim wrażeniem troski, jaką podjęto, aby obozowicze mieli wspaniałe żydowskie doświadczenie, byli pod wrażeniem silnej wiary dziewcząt pomimo trudów, które znosiły, oraz ich dumy ze swojej żydowskiej tożsamości. Rabini zachęcali dziewczęta, by „wzięły” i przyjęły do ​​końca życia światło i radość, jakie otrzymały w obozie; szerzyć ją w swoich rodzinach i społecznościach.

Kiedy wrócą do swojego codziennego życia, te dziewczyny będą wiedziały, że są częścią społeczności; Część narodu żydowskiego, która zawsze się nimi opiekuje. Poznacie to dzięki herkulesowym wysiłkom Chabad of Poland i Camp Yeka Girls, a przekonacie się o tym dzięki wielu filantropom i wizjonerkom, którzy poszli naprzód – i nadal robią krok naprzód – aby sprostać ogromnym i niezbędnym kosztom opieki aby ci drogocenni zatroszczyli się o żydowskie dusze.

Przyszli do obozu z niczym – ale wyszli ze wszystkim.