Izrael sprzeciwia się wielkiemu porozumieniu, podczas gdy Stany Zjednoczone i Arabia Saudyjska pracują nad paktem bezpieczeństwa

Dwa lata po kadencji prezydenta Bidena jego doradcy rozpoczęli negocjacje z przywódcami Arabii Saudyjskiej w sprawie nawiązania przez królestwo stosunków dyplomatycznych z Izraelem. Kiedy jednak w październiku ubiegłego roku rozpoczęła się wojna między Izraelem a Hamasem, rozmowy się załamały.

Urzędnicy amerykańscy i saudyjscy próbowali ożywić perspektywy porozumienia, żądając więcej od Izraela – zawieszenia broni w Gazie i nieodwracalnych kroków w kierunku ustanowienia narodu palestyńskiego. Teraz urzędnicy ci mówią, że są bliscy ostatecznego porozumienia w sprawie kluczowych elementów tego, czego Saudyjczycy chcą od porozumienia: paktu o wzajemnej obronie między USA i Arabią Saudyjską oraz współpracy w sprawie cywilnego programu nuklearnego w królestwie.

Według Departamentu Stanu sekretarz stanu Antony J. Blinken rozmawiał prywatnie na ten temat z księciem koronnym Mohammedem bin Salmanem, faktycznym przywódcą Arabii Saudyjskiej, podczas jego wizyty w Riyadzie w zeszłym miesiącu. Oczekuje się, że Jake Sullivan, doradca Białego Domu ds. bezpieczeństwa narodowego, podejmie dalsze działania podczas swojej podróży do Arabii Saudyjskiej i Izraela w ten weekend.

Nic jednak nie wskazuje na to, aby dołączyli do nich izraelscy przywódcy, choć nawiązanie stosunków z Arabią Saudyjską, najpotężniejszym krajem arabskim, ma dla Izraela znaczenie symboliczne.

Ten opór, wraz z możliwym poważnym atakiem izraelskiego wojska na palestyńskie miasto Rafah, zagraża potencjalnemu trójstronnemu wielkiemu porozumieniu, które pan Biden postrzega jako podstawę długoterminowego rozwiązania na dziesięciolecia. starożytny konflikt izraelsko-palestyński.

Premier Izraela Benjamin Netanjahu odrzucił wezwania do utworzenia państwa palestyńskiego, twierdząc, że stanie się ono „przystanią terroru”. Według sondaży większość Izraelczyków również jest temu przeciwna. Netanjahu nie zaproponował systemu rządów w Gazie, a minister obrony Yoav Gallant skrytykował go w środę za brak takiego planu.

Od czasu wizyty pana Blinkena w Arabii Saudyjskiej urzędnicy amerykańscy i saudyjscy zaczęli rzucać wyzwanie panu Netanjahu, publicznie stwierdzając, że zbliżają się do porozumienia w sprawie pakietu, który zaoferują Izraelowi. Netanjahu może albo zaakceptować megaporozumienie i zobowiązać się do pokoju regionalnego i potencjalnej współpracy w zakresie bezpieczeństwa z Arabią Saudyjską, która mogłaby przeciwstawić się Iranowi, ich wspólnemu wrogowi, albo odrzucić go i zakończyć cykl izraelsko-palestyńskiej przemocy i izolacji Izraela w Utrzymaniu regionu, oni mowić.

„Kontynuujemy prace zarówno nad sfinalizowaniem dwustronnych części takiego porozumienia, jak i nad tym, jak mogłaby wyglądać droga do niepodległego państwa palestyńskiego” – powiedział rzecznik Departamentu Stanu Matthew Miller. powiedział ten miesiąc.

Część „dwustronna” odnosiła się do rozmów między Stanami Zjednoczonymi a Arabią Saudyjską w sprawie porozumienia, które oprócz traktatu obronnego obejmuje współpracę w zakresie cywilnego programu nuklearnego obejmującego wzbogacanie uranu w królestwie, sprzedaż zaawansowanej broni amerykańskiej produkcji i ewentualnie umowę handlową.

Urzędnicy amerykańscy tak mają podkreślił że Izrael musi zgodzić się na państwo palestyńskie, aby porozumienie zostało zawarte. Panie Sullivan przekazał tę wiadomość 4 maja na konferencji Financial Times w Londynie.

„Zintegrowana wizja obejmuje dwustronne porozumienie między Stanami Zjednoczonymi a Arabią Saudyjską, połączone z normalizacją stosunków między Izraelem a Arabią Saudyjską, w połączeniu z znaczącymi krokami na rzecz narodu palestyńskiego” – powiedział, dodając: „Wszystko to musi się połączyć. „

W tym miesiącu niektórzy saudyjscy i amerykańscy analitycy polityczni, których poinformowali saudyjscy urzędnicy, argumentowali, że dwustronne porozumienie – „Plan B” – czy to możliwe najlepszy kurs ponieważ część izraelsko-palestyńska wydawało się zbyt trudne osiągnąć.

Urzędnicy saudyjscy nie upublicznili takiej propozycji i nadal nalegają na szersze porozumienie w sprawie izraelskiego zaangażowania na rzecz państwa palestyńskiego. Zauważyli jednak, jak daleko posunęły się rozmowy USA-Arabia Saudyjska.

„Jesteśmy bardzo, bardzo blisko; Większość pracy została już wykonana” – powiedział w zeszłym miesiącu książę Faisal bin Farhan, minister spraw zagranicznych Arabii Saudyjskiej na Światowym Forum Ekonomicznym w Riyadzie. W drodze do państwa palestyńskiego powiedział: „Mamy zarys tego, co naszym zdaniem musi się wydarzyć”.

Zasugerował, że można przekonać Izrael, wskazując na „mechanizmy w zestawie narzędzi społeczności międzynarodowej, które mogą pokonać opór dowolnej partii, każdego psucia zabawy z dowolnej strony”.

Jednak nawet najpilniejsze żądanie Saudyjczyków ze strony Izraela – trwałe zawieszenie broni w Gazie – wydaje się na razie poza zasięgiem. Izrael uniknął zobowiązania się do trwałego zawieszenia broni, a wysiłki arabskich mediatorów mające na celu nakłonienie Izraela do wyrażenia zgody na tymczasowe zawieszenie broni w zamian za uwolnienie części zakładników nie powiodły się w zeszłym tygodniu. Jednocześnie Izrael nasilił ataki w Rafah, gdzie ponad milion Palestyńczyków szukało schronienia.

Arabia Saudyjska, Stany Zjednoczone i inne kraje ostrzegały Izrael przed rozpoczęciem tam dużej ofensywy.

Biorąc to wszystko pod uwagę, urzędnicy saudyjscy pozostają zaniepokojeni wewnętrznymi kosztami politycznymi normalizacji stosunków z Izraelem.

„W tym momencie wydaje się to bardzo odległe” – powiedział Ali Shihabi, saudyjski analityk prorządowy.

Niektórzy urzędnicy w regionie twierdzą, że Zjednoczone Emiraty Arabskie i Bahrajn niewiele zyskały na normalizacji stosunków z Izraelem w ramach Porozumień z Abrahamem, które administracja Trumpa pomogła opracować w 2020 r.

„Cały czas słyszymy to od Saudyjczyków: spójrzcie, co stało się z Emiratczykami, spójrzcie, co stało się z Bahrajńczykami, kiedy puścili pełny gaz” – powiedział Ghaith al-Omari, starszy pracownik naukowy w Waszyngtońskim Instytucie Polityki Bliskowschodniej.

Urzędnicy amerykańscy twierdzą, że przed wojną urzędnicy amerykańscy i saudyjscy planowali poprosić Izraelczyków o skromne ustępstwa na rzecz Palestyńczyków. Ale teraz stawka jest większa. Biden postrzega porozumienie z narodem palestyńskim jako kluczowy element zakończenia wojny. A zgoda Izraela na takie państwo może być dla księcia Mahometa jedynym sposobem na uzyskanie szerokiego wsparcia dla porozumienia ze strony obywateli wściekłych z powodu zabicia około 35 000 Palestyńczyków w Gazie.

Gotowość Bidena do przyznania księciu Mohammedowi traktatu o wzajemnej obronie i innych korzyści stanowi ostre odejście od obietnicy złożonej podczas kampanii prezydenckiej w 2020 r., dotyczącej zapewnienia, że ​​kraj pozostanie „pariasem” ze względu na łamanie praw człowieka. Należą do nich zabójstwa ludności cywilnej podczas wojny w Jemenie oraz zabójstwo w 2018 r. Jamala Khashoggi, felietonisty „Washington Post” i mieszkańca Wirginii, dokonane przez saudyjskich agentów w Stambule.

Urzędnicy amerykańscy i saudyjscy opierają umowę obronną na paktach, które USA zawarły z Japonią i innymi azjatyckimi sojusznikami. Obie strony próbują wypracować warunki, które uruchomiłyby klauzulę wzajemnej obrony.

Książę Mohammed chce ratyfikowania traktatu większością głosów w Senacie USA. Urzędnicy administracji twierdzą jednak, że byłoby to trudne bez silnego elementu izraelsko-palestyńskiego w porozumieniu, ponieważ wielu prawodawców Demokratów i niektórych Republikanów cieszy się dużym sceptycyzmem wobec Arabii Saudyjskiej.

Dla Arabii Saudyjskiej największym zagrożeniem jest Iran. Saudyjscy urzędnicy pozostają zgorzkniali z powodu braku interwencji wojskowej administracji Trumpa, gdy w 2019 r. obiekty naftowe w królestwie zostały zaatakowane dronami i rakietami – był to atak, który według urzędników Arabii Saudyjskiej i USA był powiązany z Iranem.

„Podstawowa koncepcja, którą próbowali ustalić, brzmi: co spowodowałoby kinetyczną akcję Stanów Zjednoczonych w obronie Arabii Saudyjskiej?”, powiedział Hussein Ibish, starszy badacz w Arabskim Instytucie Państw Zatoki Perskiej w Waszyngtonie.

„Arabia Saudyjska i inne kraje, w tym Emiraty, nie wiedzą, kiedy Stany Zjednoczone podejmą działania” – dodał.

Urzędnicy amerykańscy twierdzą, że planują także starać się o zobowiązania Arabii Saudyjskiej w celu ograniczenia współpracy z Chinami w sprawach wojskowych i zaawansowanych technologii oraz że królestwo będzie nadal kupować ropę w dolarach, a nie w chińskiej walucie renminbi. Niektórzy amerykańscy analitycy twierdzą jednak, że są zdezorientowani faktem, dlaczego urzędnicy amerykańscy upierają się, że jest to kluczowy powód zawarcia porozumienia z Saudyjczykami. Chiny nie są zainteresowane byciem gwarantem bezpieczeństwa na Bliskim Wschodzie. Analitycy twierdzą, że istnieje małe prawdopodobieństwo, że Arabia Saudyjska porzuci dolara – z którym powiązana jest jej własna waluta – na rzecz renminbi.

Administracja Bidena ma także nadzieję, że Arabia Saudyjska zobowiąże się do zapobiegania wzrostowi cen ropy, zwłaszcza w kontekście zbliżających się wyborów prezydenckich w USA. Urzędnicy amerykańscy i saudyjscy pokłócili się w związku z takimi rzekomymi obietnicami w 2022 r., kiedy Saudyjczycy wystąpili wbrew woli Bidena.

Dla księcia Mohammeda ważne jest zabezpieczenie amerykańskiej współpracy w zakresie cywilnego programu nuklearnego. Urzędnicy twierdzą, że negocjatorzy amerykańsko-saudyjscy pracują nad szczegółami dotyczącymi ścisłego monitorowania przez Stany Zjednoczone wzbogacania uranu w tym kraju.

Książę Mohammed twierdzi, że opracuje broń nuklearną jeśli Iran to zrobi, a niektórzy amerykańscy prawodawcy i wielu izraelskich urzędników sprzeciwiają się posiadaniu przez Arabię ​​Saudyjską jakiegokolwiek programu nuklearnego.

Karen Young, starszy pracownik naukowy w Centrum Globalnej Polityki Energetycznej Uniwersytetu Columbia, stwierdziła, że ​​program nuklearny to „najlepszy program nuklearny”. Priorytet 1” dla księcia Mohammeda.

Twierdziła, że ​​w przypadku Arabii Saudyjskiej „było to zawsze porozumienie dwustronne; To nie jest układ trójstronny.

„Izrael jest tak peryferyjny” – powiedziała – „to nie na ironię”.