InSight staje przed wyzwaniem zimowym na zakurzonym Marsie

Ponadto zespół InSight wybrał miejsce lądowania na Elysium Planitia, smaganej wiatrem równinie na równiku Czerwonej Planety, która otrzymuje dużo światła słonecznego. Mieli nadzieję, że wirujący pył, który przenikał, może oczyścić panele, co często zdarzało się w przypadku Spirit i Opportunity, pozwalając im przetrwać lata poza ich żywotność projektową.

Ale chociaż InSight wykrywa setki wirujących wirów pyłu, żaden nie był wystarczająco blisko, aby wyczyścić panele wielkości stołu obiadowego od czasu ich rozwinięcia na Marsie w listopadzie 2018 r. Obecnie panele słoneczne InSight wytwarzają tylko 27% swojej bezpyłowej pojemności. Ta moc musi być dzielona między instrumenty naukowe, ramię robota, radio statku kosmicznego i różne grzejniki, które utrzymują wszystko w ruchu, pomimo temperatur poniżej zera. Ponieważ najbardziej wietrzny sezon marsjańskiego roku dobiegł końca, zespół nie liczy na porządek w nadchodzących miesiącach.

Obecnie Mars zmierza w kierunku tak zwanego aphelium, czyli punktu na swojej orbicie, w którym znajduje się najdalej od Słońca. Oznacza to, że już słabe światło słoneczne na powierzchni Marsa staje się jeszcze słabsze, zmniejszając energię, gdy InSight najbardziej potrzebuje swoich grzejników do utrzymania ciepła. Mars ponownie zacznie zbliżać się do Słońca w lipcu 2021 r., Po czym zespół zacznie ponownie w pełni działać naukowo.

„Ilość dostępnej energii w nadchodzących miesiącach będzie naprawdę zależna od pogody” – powiedział kierownik projektu InSight Chuck Scott z Jet Propulsion Laboratory w Południowej Kalifornii. „W ramach naszego rozszerzonego planowania misji opracowaliśmy strategię operacyjną mającą na celu zapewnienie bezpieczeństwa InSight w zimie, tak abyśmy mogli wznowić działania naukowe w miarę wzrostu natężenia światła słonecznego”. JPL kieruje misją InSight, chociaż statek kosmiczny i jego panele słoneczne zostały zbudowane przez Lockheed Martin Space z Denver w Kolorado.

W nadchodzących tygodniach i miesiącach naukowcy z InSight starannie wybiorą, które przyrządy należy codziennie wyłączać, aby oszczędzać energię z grzejników i czynności energochłonnych, takich jak komunikacja radiowa. Czujniki pogodowe InSight prawdopodobnie pozostaną wyłączone przez większość czasu (co skutkuje rzadkimi aktualizacjami strona czasu misji), a wszystkie instrumenty należy wyłączyć na jakiś czas w pobliżu aphelium.

Obecnie poziomy energii wydają się wystarczająco silne, aby przenosić sondę zimą. Ale generacja energii słonecznej na Marsie jest zawsze trochę niepewna. Łazik Opportunity został zmuszony do wyłączenia po serii burz piaskowych, które zaciemniły marsjańskie niebo w 2019 r., a Spirit nie przetrwał marsjańskiej zimy w 2010 r. Jeśli InSight wyczerpie się z powodu nagłej burzy piaskowej, został zaprojektowany tak, aby mógł uruchom ponownie, gdy światło słoneczne powróci, jeśli komponenty elektroniczne przetrwają ekstremalne zimno.

Pod koniec tego tygodnia InSight otrzyma polecenie wysunięcia ramienia robota na panele, aby kamera mogła robić zbliżenia warstwy kurzu. Następnie zespół będzie impulsował silniki, które rozwijały każdy panel po wylądowaniu, aby spróbować usunąć pył i sprawdzić, czy wiatr go zdmuchnie. Zespół uważa, że ​​to długa szansa, ale warto.

„Zespół InSight opracował silny plan bezpiecznego poruszania się w zimie i wyjścia z drugiej strony, gotowy do zakończenia naszej rozszerzonej misji naukowej do 2022 r.” – powiedział Bruce Banerdt z JPL, główny badacz InSight. „Mamy wspaniały pojazd i pierwszorzędny zespół; Nie mogę się doczekać wielu nowych odkryć InSight w przyszłości. „

Więcej o misji

JPL zarządza InSight dla Science Mission Directory NASA. InSight jest częścią programu odkryć NASA, zarządzanego przez Centrum Lotów Kosmicznych Marshalla w Huntsville w stanie Alabama. Lockheed Martin Space w Denver zbudował statek kosmiczny InSight, w tym jego etap rejsu i moduł lądowania, i wspiera operacje statku kosmicznego podczas misji.

Kilku europejskich partnerów, w tym francuskie Centre National d’Études Spatiales (CNES) i Niemieckie Centrum Lotnictwa i Kosmonautyki (DLR), wspiera misję InSight. CNES dostarczył eksperyment sejsmiczny dla struktury wewnętrznej (SZEŚĆ) dla NASA, z głównym badaczem IPGP (Institut de Physique du Globe de Paris). Znaczący wkład w SEIS pochodzi z IPGP; Instytut Badań Układu Słonecznego im. Maxa Plancka (MPS) w Niemczech; Szwajcarski Federalny Instytut Technologii (ETH Zurich) w Szwajcarii; Imperial College London i Oxford University w Wielkiej Brytanii; i JPL. DLR dostarczyło pakiet dotyczący przepływu ciepła i właściwości fizycznych (HP3), ze znacznym udziałem Centrum Badań Kosmicznych (CBK) Polskiej Akademii Nauk i Astroniki w Polsce. Hiszpańskie Centrum Astrobiologii (CAB) dostarczyło czujniki temperatury i wiatru.