W tym tygodniu pojawiło się wiele nowych tytułów, w kinach lub w streamingu. Z różnych powodów, z których jeden był medyczny, udało mi się złapać tylko kilka, ale gorąco polecam przynajmniej jeden z nich.
Inne, które mogą Cię zainteresować to m.in Asystento sytuacji podobnej do Harveya Weinsteina i Zabij Escobara, o Szkocie wynajętym do obalenia południowoamerykańskiego barona narkotykowego. Oba zaczynają się w Paramount+ we wtorek. Ludzie w Toronto mogą zajrzeć do Regal Theatre Kiedy kwiaty nie milczą wielokrotnie nagradzany dokument o kobiecej rewolucji, która obaliła dyktatora na Białorusi. Wojna na Ukrainie uświadomiła nam wszystkim ten kraj i sąsiednią Polskę, skąd pochodził film i który zdobył główną nagrodę.
A w niektórych innych teatrach jest pozaziemskie koreański film science fiction, którego akcja rozgrywa się zarówno w XIV wieku, jak i współcześnie. W nim kosmici więzią swoich więźniów w ludzkich ciałach. Niektórzy uciekają i muszą być ścigani. Zacząłem to, ale trudno mi było zaangażować się w nieprzewidywalne historie, które opowiadały o zmianie kształtu, podróżach w czasie i „boskim ostrzu”.
Otrzymuj codzienne wiadomości od Kanadyjski Obserwator Narodowy
Z pozostałymi trzema nie miałem problemów.
Trzy tysiące lat tęsknoty: 3 gwiazdki
Dobry szef: 4
Samarytanie: 2 ½
co ludzie czytają
TRZY TYSIĄCE LAT TĘSKNO: W zeszłym tygodniu Idris Elba walczył z wściekłym lwem. W tym tygodniu jest dżinem uwięzionym w butelce z historiami do opowiedzenia. Nie będzie nowym Jamesem Bondem; Porzucił się kilka dni temu, ale praca z reżyserem Georgem Millerem jest również ekscytująca. Nie szalony maks rzeczy, ale wybór arabskich opowieści ludowych, angielskich bardów i mitów, takich jak Gilgamesz i Kybele. Pamiętaj, że Miller też zrobił magię Dziecko oraz szczęśliwe stopy tym razem czerpie z noweli angielskiego pisarza i entuzjasty fantasy AS Byatta. Film, który w Cannes otrzymał 6 minut owacji na stojąco, jest absolutnie porywający, choć dokładnie to, co próbuje powiedzieć, jest iluzoryczne. Przez większość czasu chodzi o opowiadanie historii, które ludzie zawsze robili, aby „wyjaśnić nieznane”.
Idris wydaje się ogromny po tym, jak badaczka historii (Tilda Swinton) uwalnia go z butelki, którą kupiła na bazarze w Stambule. Kurczy się do bardziej pochlebnego rozmiaru i zaczyna opowiadać jej o wszystkim, co widział. Salomona i Saby na przykład. Opowiada, co się naprawdę wydarzyło. Potem, 1500 lat później, pojawia się sułtan z haremem otyłych kobiet. A później kobieta, która chce mieć wszystko, co warto wiedzieć. Film jest pełen historii. Opowiada je wszystkie Tildzie w nadziei na wolność, za co składa trzy życzenia. Jest ostrożna, ponieważ w opowiadaniach, które studiowała, takie rzeczy nie kończą się zgodnie z obietnicą. Co zaskakujące, ich debata na ten temat przeradza się w historię miłosną. Jest to zbyt nieoczekiwane i nieco podważa intrygujące sceny, które wyczarowuje, a które ukazuje film, w dość dobrej reżyserii artystycznej. Nawet wtedy Idris, potrzebująca, i sceptyczna Tilda, tworzą dobrą parę. (W kinie) 3 z 5
DOBRY SZEF: Dodaj kolejny do rosnącej listy filmów, które niszczą biznesmenów i ich firmy. Pochodzący z Hiszpanii, ten wygrał wiele i był najbardziej nominowany na tamtejszych nagrodach Goya i gra jako przebiegły i ostry atak na hipokryzję. Javier Bardem doskonale to wykonuje jako prezes firmy produkującej wagi, za co przypisuje Libra jako symbol równości. Film zaczyna się od słów skierowanych do pracowników, zachęcających ich do ciężkiej pracy, ponieważ nadchodzi komisja, która ma rozważyć, czy firma zasługuje na główną nagrodę. Nazywa robotników swoją rodziną, ale jego uśmiechnięty, protekcjonalny sposób wkrótce zostaje zdemaskowany. .
Musi zwolnić kilku pracowników. Szczególnie głośny rozbił obóz tuż za bramą z dwójką małych dzieci i megafonem. Daje pracę punkowi-imigrantowi z niezbyt dobrego powodu. Długoletni przyjaciel, który dla niego pracuje (Manolo Solo) popełnia błędy, ma problemy małżeńskie i potrzebuje jego uwagi. Co gorsza, grozi własnemu małżeństwu powracającym okiem na nowego lubieżnego stażystę, którego właśnie zatrudnił. Gra ją o wdzięcznej nazwie Almudena Amor.
To satyra, ale oferuje mniej komizmu niż oczekiwano i rekompensuje to cynizmem. Mimo to jest wiele do zrobienia. Scenariusz jest szczupły i subtelnie ironiczny. Scenarzysta i reżyser Fernando León de Aranoa atakuje w większej liczbie kierunków, niż powinien, ale jest przekonujący. A Bardem przekonuje jako człowiek, który polega na doskonale działającej skali, z wyjątkiem sytuacji, gdy musi ją trochę „oszukać”. (Teraz w teatrach w Toronto, Ottawie i Vancouver, w przyszłym tygodniu w Montrealu) 4 na 5
SAMARITAN: Masz dość filmów o superbohaterach? Sądząc po tym, to był ktoś. Jest jednym i nie jest. W jaki sposób? Spójrz na to oczami 13-letniego Sama (Javon Walton). Od jakiegoś czasu ubóstwia bohatera imieniem Samarytanin, choć nie wiemy jak. Facet zginął 20 lat temu w bitwie ze swoim wrogiem, trafnie nazwanym Nemezis. Sam podejrzewa, że wciąż żyje. A przynajmniej tego sobie życzy, ponieważ Granite City jest pełne przestępczości, gangów i bezdomności. On i jego matka również zostają zwolnieni za niepłacenie czynszu. Film sugeruje, że tak mroczny miejski dramat potrzebuje superbohatera i łączy oba gatunki w jednym filmie. To nie ma większego sensu, ale jest pewien urok i dużo akcji.
Dzięki uprzejmości MGM
Sylvester Stallone to facet, którego Sam uważa za Samarytanina. Życie incognito i praca jako śmieciarz nie wydaje się odpowiednie dla emerytowanego superbohatera i naturalnie zaprzecza, że tak jest, dopóki nie musi uratować Sama przed bandą punków. Wyrzuca je w powietrze, jedną ręką przewraca samochód i atakuje media za każdym razem, gdy wideo z telefonu komórkowego trafia do sieci. Teraz są dwa gangi. Młody właśnie wysadzony i starszy prowadzony przez Cyrusa, który jest opisywany jako psychopata. Jest zwolennikiem Nemezis, nie wiesz, i ma wielki plan. Pewnej nocy wyłączy całe zasilanie, aby zapanował chaos i plądrowanie. To jest zło na poziomie filmu o superbohaterach. Reżyser Julius Avery postępuje zgodnie z instrukcją. Zobaczysz tu echa wielu filmów i coś w rodzaju powrotu Stallone’a, chrząkającego i rzucającego się nietkniętego, mimo że jest teraz po siedemdziesiątce.
Ale zwróćcie uwagę na Cyrusa, granego przez Pilou Asbæka, którego wielu zapamięta gra o tron. Jest tu wielkim złoczyńcą, napędzanym i niebezpiecznie niestabilnym. Ten film to popcorn, szybki, absurdalny, przemyślany przez chwilę, ale zabawny. (Transmisja strumieniowa w Prime Video) 2 ½ z 5
