Hrabstwo bez przypadków koronawirusa (i wiele podejrzeń)

MENTONE, Teksas – powiększ plik świecąca czerwona mapa stale eskalujących przypadków koronawirusa w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, a znajdziesz jedno oszczędzone hrabstwo. Tylko jeden, od wybrzeża do wybrzeża.

Jak samotny dom stojący po tym, jak tornado zrównało miasto z ziemią, hrabstwo Loving, na pozbawionych cieni ziemnych równinach bogatego w ropę zachodniego Teksasu, nie odnotowało jeszcze ani jednego pozytywnego przypadku koronawirusa.

Jest to coś, z czego ludzie w hrabstwie są dumni. Mówią o tym. Żyją według tego.

„Możesz to zdjąć!” Chuck Flushe powiedział gościowi w masce na twarzy w oknie swojej ciężarówki z jedzeniem, gdy kręcili się wokół dwaj gołych robotników na polu naftowym. „Nie mamy tutaj wirusa”.

Gdyby to była prawda.

Chociaż nigdy nie ujęto go w oficjalnych raportach hrabstwa, co najmniej jeden pozytywny wynik testu na koronawirusa został zarejestrowany latem w lokalnej przychodni w Mentone, jedynym mieście hrabstwa, według pracownika kliniki.

Kiedy zachorował, mężczyzna mieszkał w czymś, co wszyscy w tej części Teksasu nazywają „obozem męskim” – tymczasowym mieszkaniu dla przejściowych pracowników na polach naftowych i gazowych – w pobliżu centrum miasta. Ale ponieważ nie był stałym mieszkańcem i został szybko przewieziony do domu, Loving County nigdy nie zgłosiło sprawy. Jego zapis pozostał nienaruszony.

Dziesięć miesięcy później pierwszą infekcję odnotowano w Stanach Zjednoczonychkoronawirus przedostał się do każdego zakątka kraju. Ponad 11 milionów osób uzyskało pozytywny wynik testu na obecność wirusa, który powoduje Covid-19, a ponad 164 000 nowych przypadków pojawiło się tylko w poniedziałek.

Teraz nawet obszary wiejskie, które wcześnie uniknęły skutków pandemii, stały się poważnymi ośrodkami nowych zakażeń. W ostatnich miesiącach malejąca liczba małych, odległych hrabstw, w tym hrabstwo Loving, pozostała jedynymi miejscami w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, w których nie odnotowano żadnych pozytywnych przypadków.

Jeden po drugim, każdy z nich zaczął odnotowywać infekcje. Ostatnim, oprócz Loving County, które oficjalnie upadło, było hrabstwo Esmeralda w Nevadzie, które zgłosił swój pierwszy przypadek w zeszłym tygodniu. (Hrabstwo Kalawao na Hawajach, które ma jeszcze mniej ludzi niż hrabstwo Loving, również nie zgłosiło żadnych znanych przypadków).

Ci, którzy mieszkają w Loving County w pełnym wymiarze godzin – najmniejszej populacji kontynentalnej Stanów Zjednoczonych, liczącej nie więcej niż 169 osób na 669 mil kwadratowych piasku, meskitu i łuszczycy – przypisują swój względny sukces antywirusowy krajobrazowi i nielicznej populacji. Żartują, że byli społecznie zdystansowani, zanim było fajnie.

„To pustynne miasto. O to chodzi ”- powiedział Steve Simonsen, prokurator okręgowy. „Nie mówimy w kategoriach liczby krów na akr, ale liczby krów na sekcję. Sekcja ma 640 akrów ”.

Ale pomimo dużej otwartej przestrzeni hrabstwo jest zajęte. Spis ludności liczy 10-krotność liczby pracowników w hrabstwie jako mieszkańców. Ciężarówki przewożące sprzęt na pola naftowe lub duże skrzynie piasku do szczelinowania jęczą przez miasto ciągłym, hałaśliwym strumieniem. Plastikowe śmieci i kawałki dmuchanych opon ciężarówki zaśmiecają pobocze.

Kiedy jedzie się nocą przez hrabstwo, światła z operacji naftowych i gazowych migoczą jasno po całym krajobrazie, tworząc miraż odległego miasta, do którego nigdy nie można dotrzeć. „Wchodzisz na to wzgórze i wygląda na to, że wjeżdżasz do Dallas lub Fort Worth” – powiedział pan Simonsen.

Mężczyźni – i to głównie mężczyźni, którzy pracują w Loving County – człapią i wychodzą z jedynego sklepu w promieniu wielu kilometrów, stosunkowo nowego sklepu ogólnospożywczego, w którym kolejka na piwo i pojedyncze posiłki może rozciągać się do tylnych lodówek podczas szczytu o 17:00 .

„Toalety już wkrótce”, może pochwalić się wiszącym na zewnątrz banerem z dużymi literami. Pewnego wieczoru w dni powszednie jeden z klientów nosił kowbojski kapelusz. Więcej miał na czapkach z siateczki. Żaden nie był w maskach. Urzędnicy też nie byli. Hrabstwo to zwolnione z mandatu w całym stanie.

Ale nawet jeśli wirus nie pojawia się w Loving County, zmienił życie tutaj.

Pandemia spowodowała spowolnienie, ponieważ spadły ceny ropy naftowej, zmniejszając liczbę pracowników w mieście. Obozy mężczyzn były mniej pełne. Pokoje hotelowe, które zaledwie kilka miesięcy temu kosztowały 350 dolarów za noc w Pecos, najbliższym dużym mieście, teraz kosztowały jedną trzecią ceny.

„Wraz z pandemią wiele rzeczy zostało zamkniętych” – powiedział 38-letni Ricardo Galan, który pracuje dla firmy zaopatrzeniowej, o której powiedział, że spadło z 50 pracowników do 12.

Pan Galan z Eagle Pass w pobliżu granicy Teksasu z Meksykiem powiedział, że zwykle pracuje około 12 dni, a potem ma cztery dni wolnego. Uważał, że ma szczęście, że dzieli go tylko pięć godzin drogi od swojej rodziny. Niektórzy pracownicy pochodzą z dużo dalej, na przykład Utah lub Luizjany.

Podczas pobytu w Loving County, pan Galan mieszkał w obozie dla mężczyzn na terenie swojej firmy, dzieląc małą przestrzeń życiową z innym pracownikiem. Powiedział, że tamtejsi pracownicy praktykowali dystans społeczny. „Na naszym podwórku nikt nie zachorował od Covid” – powiedział.

Dodał jednak, że nikt nie był badany, chyba że miał objawy. – Nie sprawdzają cię tylko po to, żeby cię przetestować – powiedział pan Galan. W tym celu pracownicy muszą podróżować do większych miast, takich jak Odessa czy Midland.

Prywatna przychodnia zdrowia oferuje testy na koronawirusa i wykonuje około 20 tygodniowo, według Anthony Luk, 28, tamtejszego ratownika medycznego. Pan Luk, podobnie jak większość pracowników w hrabstwie, mieszka w przyczepie – jego jest połączony z kliniką – i spędza dwutygodniowe przerwy w domu w Lubbock.

Powiedział, że w tamtym czasie klinika miała dwa pozytywne testy na koronawirusa: w sierpniu, obejmujący obóz dla mężczyzn w pobliżu centrum Mentone, i drugi wykonany w miejscu pracy poza Loving County.

Sierpniowa sprawa wywołała alarm w sądzie hrabstwa, ponieważ urzędnicy i inni pracownicy hrabstwa często chodzą do obozu na bezpłatny lunch w dni robocze.

„Jesteśmy bardzo znani, kiedy coś takiego dzieje się tutaj” – powiedziała 31-letnia Angela Medlin, zastępca urzędnika hrabstwa, która przeprowadziła się z mężem i czwórką dzieci do Mentone w zeszłym roku. „Znam przynajmniej jednego faceta, który był chory, ale zabrali go z powrotem tam, skąd jest” – powiedziała, wspominając sytuację z lata.

W mieście mieszkańcy wyznaczają jasną granicę między sobą a przyjeżdżającymi robotnikami. Ci, którzy mieszkają w hrabstwie na pełny etat, traktują siebie nawzajem jak członków wielkiej bańki rodzinnej.

W sądzie, kwadratowym ceglanym budynku z 1935 roku, drzwi są teraz zamknięte dla osób postronnych, a pracownicy powiatu nie noszą masek. Kiedy ktoś przychodzi z wizytą, na przykład landman poszukujący nowych umów leasingu ropy lub gazuosoba musi być umówiona na spotkanie i nosić maskę.

Impreza z okazji Halloween dla dzieci w mieście zgromadziła około 60 osób i obejmowała kontrolę temperatury przy drzwiach. Ludzie czuli się dobrze bez masek.

Ale takich spotkań jest niewiele w Mentone, gdzie historię hrabstwa o boomach naftowych i upadkach można odczytać w wydrążonych rdzewiejących zbiornikach, pustych domach z blachy falistej i popękanym tynku jedynej szkoły, nieużywanej od dziesięcioleci.

„Kiedy tu dotarliśmy, powiedziałem:„ Punk, jak długo będziemy mieszkać w tym zapomnianym przez Boga miejscu? ”- wspomina 89-letnia Mary Belle Jones, która przeprowadziła się do Loving County w 1953 r. Wraz z mężem Elginem Jonesem.

Przypomniała sobie, że na podwórzu ich pierwszego domu były grzechotniki, a na tyłach toaleta. Mieli pięcioro dzieci, przenieśli się do większego domu, zgromadzili akr za akrem ziemi i nigdy nie wyjechali.

Pan Jones, znany wszystkim z pseudonimu z dzieciństwa, przeszedł z pól naftowych, aby zostać szeryfem na prawie trzy dekady. „Był znany jako jedyny szeryf w Teksasie, do którego można było zadzwonić do Punka i uszło mu to na sucho” – powiedziała pani Jones.

Ich dzieci chodziły do ​​miejscowej szkoły do ​​szóstej klasy. Ale zabrakło uczniów, a potem zostało zamknięte. Dzieci jadą teraz autobusem o 6 rano do następnego hrabstwa na wschód.

Kilku członków rodziny Jonesów przebywało w Loving County. Jeden syn, Skeet Jones, jest najwyższym dyrektorem okręgowym. Jego siostra jest urzędnikiem hrabstwa. Pan Simonsen, prokurator okręgowy, ożenił się z rodziną.

„Spędzała tu więcej czasu niż w domu, więc zdecydowaliśmy się przeprowadzić przeprowadzkę” – powiedział o swojej żonie pan Simonsen, prawnik, który ostatnio mieszkał w Houston. – Wiedziałem, że w mieście nie ma prawnika, więc.

Dla 33-letniego Leroya Medlina przeprowadzka do Loving County była spełnieniem marzeń. Inaczej było w przypadku Angeli, jego żony, którą trzeba było przekonać.

– Dostała szału na samą myśl o tym – powiedział, siedząc w wiklinowym fotelu na ganku na drugim końcu miasta, z kowbojskim kapeluszem na stole obok niego.

Pan Medlin, który został zwolniony z pracy jako detektyw policji w San Antonio za kłamstwo dla usprawiedliwienia pościgu samochodowego później stracił pracę w mieście jako zastępca szeryfa, pracuje jako kowboj na ranczo rodziny Jonesów.

„Lubię cofać się w czasie. Dlatego tu jestem – powiedział.

Niektórzy mieszkańcy powiedzieli, że wiedzą o przypadkach koronawirusa w hrabstwie, ale ponieważ ograniczali się do odwiedzania pracowników, hrabstwo nadal uważa się za wolne od wirusów – jeśli z powodów technicznych.

Według pana Luk, większość testów przeprowadzonych w hrabstwie dotyczyła pracowników na polach naftowych i gazowych w miejscowej klinice. A te byłyby rejestrowane w hrabstwie zamieszkania pracowników, a nie w Loving County, powiedziała Lara Anton, rzeczniczka stanowego Departamentu Zdrowia.

Czy jacyś stali mieszkańcy byli zarażeni? Oficjalnie to nadal nie.

Ale mieszkańcy Loving County przyznają, że ich doskonały rekord prawdopodobnie nie jest już doskonały.

„Powiedzieć, że jesteśmy jedynym miejscem w Stanach Zjednoczonych, w którym nigdy nie było sprawy Covid, nie sądzę, aby to była prawda” – powiedział pan Simonsen. „To trochę szumu, ale z pewnością tu było”.