Henry Orenstein, 98 lat, umiera; Potęga transformatorów i pokera w telewizji

Zaczął grać w Los Angeles i Las Vegas. Jego grą było seven card stud, w której cztery karty są odkryte i trzy karty zakryte, czyli karty własne i tylko posiadacz ręki może je zobaczyć. Podczas oglądania turnieju pokerowego w telewizji stwierdził, że emocje, które odczuwał podczas gry, nie zostały przekazane.

„Powiedział: »To nie jest gra, w którą graliśmy«” – powiedział w wywiadzie Mori Eskandani, zawodowy pokerzysta, który produkuje pokerowe programy telewizyjne. „Gdyby wszyscy mogli zobaczyć karty własne, zobaczyliby, jakie to wspaniałe”.

Pan Orenstein spędził sześć miesięcy, projektując stolik z miniaturowymi kamerami, które byłyby umieszczane pod stacjami każdego gracza – wycięcia z antyrefleksyjnego szkła, które pozwalały kamerom patrzeć w górę – które pokazywałyby zakryte karty i przesyłały obrazy do telewizora. W 1995 opatentował swój pomysł na kamerę typu holecard, a swojego pierwszego klienta zdobył kilka lat później, kiedy Discovery Channel udzielił na nią licencji na swój program „World Poker Tour”.

„Nazywaliśmy stół »Świętym Graalem«” – powiedział pan Eskandani.

Oprócz żony pan Orenstein pozostawia syna Marka i córkę Annette. Jego małżeństwo z Adele Bigajer, którą poznał w obozie dla przesiedleńców w Niemczech, zakończyło się rozwodem.

W 2003 r. pan Orenstein – rywalizujący gracz, który wygrał turniej World Series of Poker Seven Card Stud 1996 – namówił Jona Millera, menedżera NBC Sports, aby wykorzystał stół z kamerą do kart zakrytych w programach sieci Poker Superstars” . Poker After Dark „i” National Heads-Up Poker Championship”.

„Zrewolucjonizował grę dla pokolenia fanów pokera, którzy nie mogliby tego postrzegać w ten sposób bez kreatywności i pomysłowości Henry’ego”, powiedział w wywiadzie Miller, prezes programowy NBC Sports Group.