Globalne planowanie socjalistyczne Bagdadu

Łukasz Stanek

Pomocne może być rozpoczęcie od podobieństw. Plany te wywodziły się z tej samej kultury miejskiej, w sensie urbanistyki nowoczesnej i funkcjonalistycznej, z podziałem na strefy, oddzieleniem ruchu drogowego od pieszych i tak dalej. W planie zagospodarowania Miastaprojekt utrzymano kilka ustaleń Minoprio, m.in. pas zieleni, owalny kształt miasta i zasadę jednostek sąsiedzkich.

Z kolei planiści Miastaprojektu wyobrażali sobie Bagdad w skali regionalnej. Odróżnili zakrojone na szeroką skalę wyburzenia tkanki miejskiej z czasów osmańskich, zalecane przez Minoprio, od jego własnej propozycji kompleksowej ochrony historycznych dzielnic Bagdadu, w tym dzielnicy Kadhimiya. Jego plany były też znacznie bardziej szczegółowe. Różnice wynikały z polskiej tradycji planistycznej, ale także z zakresu przedsięwzięcia.

Miastoprojekt dysponowało większymi zasobami i większą obecnością w terenie, gdyż utworzyło lokalne biuro. Agencja znacznie ściślej współpracowała z irackimi planistami i była znacznie bardziej zintegrowana z instytucjami Bagdadu. Oznaczało to, że lepiej rozumiał miasto, choć miał tendencję do ignorowania szeregu kwestii społecznych, zwłaszcza wyznaniowych.