Gdy tylko zobaczył dane, Paul Chodas wiedział, że coś jest dziwnego w obiekcie bliskim Ziemi, który został oznaczony jako 2020 SO.
Powinien to być tylko kolejna z dziesiątek tysięcy kosmicznych skał, które astronomowie zauważyli, przelatując przez nasze sąsiedztwo w kosmosie. Ten gruz Układu Słonecznego jest w większości nieszkodliwy, ale naukowcy identyfikują i śledzą wszystko, co mogą, na wypadek gdyby obiekt znajdował się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Jako szef NASA Center for Near-Earth Object Studies w Jet Propulsion Laboratory w Kalifornii, Chodas codziennie ocenia obserwacje tych obiektów.
I do Chodas, 2020 SO nie wyglądał jak asteroida. Zamiast tego wyglądał jak coś znacznie rzadszego: porzucony korpus rakiety, który kiedyś przewiózł statek kosmiczny na Księżyc.
„Nawet w nocy, w której ogłoszono, powiedziałem: 'Myślę, że to taka a taka scena rakietowa. To moje przypuszczenie, wszystkie poszlaki na to wskazują’ – powiedział Chodas Space.com pod koniec września.
Związane z: Zobacz dramatyczny wzrost liczby planetoid bliskich Ziemi, które odkryła NASA (wideo)
Teraz, prawie miesiąc trwających obserwacji potwierdziło, że 2020 SO porusza się bardziej jak zużyta scena rakietowa niż kosmiczna skała, uderzana po prostu uderzającym w nią słońcem.
„Nasze najnowsze obliczenia orbity dla tego obiektu wyraźnie pokazują, że podlega on działaniu sił nie grawitacyjnych, przypuszczalnie ciśnienia promieniowania słonecznego” – napisał w aktualizacji e-mail, nazywając te obliczenia „bardzo mocnym dowodem”, że obiekt nie jest skałą kosmiczną .
„Na asteroida nie da się łatwo odepchnąć ”- powiedział Chodas Space.com podczas swojego oryginalnego wywiadu.„ Ale pusta puszka, podobnie jak rakieta, byłaby przepychana ”.
Ale nie potrzebował ciągłych obserwacji, aby podejrzewać, że niegdysiejszy kosmiczny kamień był w rzeczywistości ludzkimi szczątkami, zużytym górnym stopniem rakiety Centaur, który w 1966 roku wysłał NASA misję o nazwie Geodeta 2 na Księżyc.
Chodas jest jednym z naukowców, którzy od ponad dziesięciu lat mają oczy na taki przedmiot. „Zastanawialiśmy się, czy [or] kiedy to się stanie – powiedział. – Przez lata patrzyłem na orbity asteroid, aby sprawdzić, czy któryś z nich znajduje się na orbicie wokół Słońca, co prawdopodobnie było związane ze startem.
A 2020 SO to jak dotąd najlepszy mecz. W podróży obiektu wyróżniają się w szczególności dwie cechy: niska prędkość i to, jak blisko jego trajektorii wokół Słońca zrównuje się z własną orbitą Ziemi. Asteroidy nie zachowują się w ten sposób – podróżują znacznie szybciej i bez względu na to, jak Ziemia obraca się wokół Słońca.
Zamiast tego, powiedział Chodas, orbita 2020 SO krzyczy, że jest to korpus rakiety z misji do Księżyc. „Najwyraźniej nie pochodziło to ze startu na Marsa, Wenus ani żadnego innego, ponieważ znajdowaliby się na orbitach, które doprowadziłyby ich do tych planet” – powiedział Chodas. „Ma wszystkie cechy misji księżycowej” – powiedział o orbicie obiektu.
W szczególności 2020 SO wygląda jak obiekt, który próbował wylądować statkiem kosmicznym na Księżycu – delikatnie, a zatem niezbyt szybko. „Statek kosmiczny musiał zwolnić, chcesz dość wolno zbliżyć się do księżyca” – powiedział Chodas. „Tak więc korpus rakiety minął księżyc i wszedł na orbitę wokół słońca, ledwo.” (W międzyczasie sonda Surveyor 2 sama spartaczyła miękkie lądowanie i rozbił się na powierzchni Księżyca.)
To właśnie spowodowało powolną orbitę bliską Ziemi, która tak przylegała do Chodas. „Właśnie dlatego byłem podejrzany, że może to być korpus rakiety i pochodzący z misji księżycowej” – powiedział.
Chodas był w stanie przewinąć orbitę, by tak rzec, aby określić, kiedy 2020 SO mógł opuścić układ Ziemia-Księżyc. Odpowiedź? Późny 1966. Ale lata 60-te były oczywiście szczytem księżyca wyścig kosmicznya między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim 10 misji wysłanych na Księżyc w tym roku.
Ale między późniejszą datą startu, szczegółami trajektorii, która musiała miękko wylądować na Księżycu, a nie po prostu okrążać go, a względnym rozmiarem potencjalnych ciał rakiet w grze, Chodas wkrótce był przekonany, że 2020 SO jest w rzeczywistości Górny stopień Centaura używany do uruchomienia misji NASA Surveyor 2 20 września 1966 roku.
Ta identyfikacja nie została potwierdzona, zauważył w swoim e-mailu z aktualizacją, chociaż „wygląda na to coraz bardziej prawdopodobne” – napisał. On i jego koledzy wciąż analizują siły, które działałyby na obiekt przez ostatnie pół wieku.
Ale wstępne dane są przekonującymi poszlakami, powiedział.
„Ta orbita jest znana tak dokładnie, że jestem bardzo pewien energii, z jaką rakieta opuściła Księżyc w 1966 roku, a także kierunku i geometrii” – powiedział Chodas podczas pierwszego wywiadu. „Wszystko pasuje do misji Surveyor 2 – prędkość, bliskość księżyca, data – wszystko pasuje do tego startu i nie pasuje do innych startów”.
Wyślij e-mail do Meghan Bartels na adres [email protected] lub śledź ją na Twitterze @meghanbartels. Podążaj za nami na Twitterze @Spacedotcom i na Facebooku.
