Dziedzictwo Justina Trudeau rozpada się, gdy Kanada jest coraz bardziej rozczarowana liberałami

W rezultacie Kanada jest nieco odizolowana w ramach NATO. Chociaż Kanada pozostaje członkiem grupy wywiadowczej Five Eyes, nie została uwzględniona w umowie obronnej Aukus między Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Australią. Wykluczenie Kanady z tego kamienia węgielnego architektury bezpieczeństwa anglosfery podsyciło poszukiwania sumienia w Ottawie.

To samo dotyczy środowiska. Trudeau dużo mówi o zerowej emisji netto, ale w 2023 roku, pod jego przywództwem, Kanada doświadczyła najgorszych pożarów w historii – spłonęło około 4 procent wszystkich lasów w kraju. Toksyczny dym z tych pożarów sprowadził zamglone niebo aż do Europy, a emisja CO2 również osiągnęła rekordowy poziom – 160 megaton w ciągu sześciu miesięcy.

Oczywiście Trudeau obwinia zmiany klimatyczne, ale zignorował ostrzeżenia o złej gospodarce leśnej i odmówił przydzielenia niezbędnych zasobów.

Doświadczeni obserwatorzy Trudeau zauważają pewien wzorzec zachowania: ekstrawagancka retoryka, po której następują okresowe wybuchy nadpobudliwości. Jednak solidne wyniki są udaremniane przez krótki okres koncentracji i niechęć do stawienia czoła przeciwnościom lub wytrwałości.

Dobrym przykładem jest monarchia. Młodsi zwolennicy Trudeau chcą, aby przeforsował referendum ustanawiające Republikę Kanady. Sondaże sugerują, że większość wyborców opowiadałaby się za zastąpieniem monarchii konstytucyjnej wybieralnym prezydentem, chociaż tylko separatystyczny Bloc Québécois faktycznie zaproponował i głosował za zniesieniem kary śmierci w parlamencie.

Po pogrzebie zmarłej królowej i koronacji króla Karola III. Trudeau wyraził swoje letnie poparcie dla „stabilności” instytucji. Jednocześnie subtelnie ją podważył, proponując przeprojektowanie korony widniejącej na banknotach i innych dokumentach urzędowych.

Nowa korona wydaje się dość nieszkodliwa, z kanadyjskimi liśćmi klonu zamiast anglo-francuskiego fleur de lis i falistymi niebieskimi liniami przypominającymi morską przeszłość kraju. Ale strzałki na gronostajowej podstawie są odwrócone, wskazując w lewo zamiast w prawo. Krzyż maltański, który tradycyjnie wisiał na koronie, zniknął i został zastąpiony stylizowanym płatkiem śniegu, który reprezentuje arktyczny klimat Kanady i jest hołdem dla rdzennej ludności.

Wybór płatka śniegu sugeruje nieudany humor o epickich proporcjach. Czy nikt z otoczenia Trudeau nie odważył się powiedzieć: „Panie premierze, płatek śniegu?” Naprawdę?

I tak chrześcijański symbol samopoświęcenia został zastąpiony religią ekologii, z konsekrowanym emotikonem płatka śniegu, aby głosić polityczną poprawność nowego świeckiego porządku. Trudeau uwielbia takie gesty, ale być może odważniejszy przywódca mógłby wykorzystać śmierć królowej jako okazję do ponownego otwarcia debaty konstytucyjnej. Trudeau niewątpliwie chciałby wywrzeć wrażenie na historii Kanady swoją osobowością, tak jak zrobił to jego ojciec, znosząc monarchię.

Jednak w przeciwieństwie do Pierre’a, Justin jest po prostu zbyt nieśmiały – nawet trochę jak płatek śniegu. Zamiast republiki, Trudeau Młodszy pozostawi po sobie słabą plamę heraldycznego terroru.

Do tego dochodzą sprawy rodzinne. Niepowodzenie ich małżeństwa złamało urok Trudeau. Razem, Justin i Sophie byli czymś więcej niż tylko sumą swoich części; Bez niej wygląda na zdegradowanego, słabego i zmęczonego.