Sport
„Drużyna LGBTQ” zdobywa 32 medale na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio
Gdy pochodnia gaśnie na japońskim Stadionie Narodowym w Meiji Jingu Park, Letnie Igrzyska w Tokio w 2020 roku dobiegły końca – nazywane przez niektórych „Tęczową Olimpiadą” ze względu na rekordową liczbę uczestników LGBTQ.
Co najmniej 182 naszych sportowców z około 30 krajów wzięło udział w Igrzyskach w Tokio, ponad trzy razy więcej niż na Letnich Igrzyskach 2016 w Rio de Janeiro. Strona sportowa LGBTQ Outsports.
Co najmniej 55 z tych zawodniczek, którzy rywalizowali w 35 różnych dyscyplinach, zdobyło medale – pięć zdobyło złoto w samej koszykówce kobiet Team USA. Rzeczywiście, kiedy olimpijczycy LGBTQ biegli jak własny kraj – czule określani jako „Zespół LGBTQ„outsportów – oni by Ranga 11. w ogólnej liczbie medali (zaraz za Francją i przed Kanadą) z 32 medalami drużynowymi i indywidualnymi: 11 złotych, 12 srebrnych i 9 brązowych.
Złotymi medalistami biegu na 10 km była brazylijska pływaczka Ana Marcela Cunha; francuska mistrzyni sztuk walki Amandine Buchard dla mieszanej drużyny judo; Wenezuelczyk Yulimar Rojas za trójskok; irlandzki bokser Kelly Harrington; Nowozelandzki wioślarz Emma Twigg; członkinie amerykańskiej drużyny koszykówki kobiet Sue Bird, Chelsea Grey, Brittney Griner, Breanna Stewart i Diana Taurasi; Amerykańska koszykarka 3 na 3 Stefanie Dolson; kanadyjskie kobiece drużyny piłkarskie Quinn, Kadeisha Buchanan, Erin McLeod, Kailen Sheridan i Stephanie Labbe; Francuscy szczypiorniści Amandine Leynaud i Alexandra Lacrabère; Nowozelandzcy gracze rugby Gayle Broughton, Ruby Tui, Kelly Brazier i Portia Woodman; i oczywiście brytyjski nurek Tom Daley, który w swojej czwartej grze zabrał do domu złoto za zsynchronizowane nurkowanie.
„Jestem niesamowicie dumny, że mogę powiedzieć, że jestem gejem i też mistrzem olimpijskim” – powiedział dziennikarzom 27-letni Daley po tym, jak on i jego kumpel, Matty Lee, zarobili 471,81 zysku na 10-metrowej platformie. „Kiedy byłem młodszy, nie sądziłem, że kiedykolwiek coś osiągnę, ponieważ taki byłem. Bycie mistrzem olimpijskim teraz po prostu pokazuje, że możesz osiągnąć wszystko ”.
Zwycięstwo Daleya – wraz ze zdjęciami, na których robił na drutach maleńką kołdrę dla swojego medalu – było tylko jedną z wielu dziwnych historii, które wyłoniły się z igrzysk.
Po zdobyciu srebra dla Filipin bokserka wagi piórkowej Nesthy Petecio powiedziała dziennikarzom: „Jestem dumna, że jestem częścią społeczności LGBTQ”, powiedziała Filipiński Codzienny Pytający,
„Chodźmy walczyć!” Ona dodała. „Ta walka jest także dla społeczności LGBTQ”.
Podczas Letnich Igrzysk 2020 zobaczyli także pierwsi transpłciowi olimpijczycy – w tym Kanadyjka Quinn, która zdobyła złoty medal dla kobiecej drużyny futbolowej swojego kraju. Quinn, pomocnik używający jej zaimków, pomógł drużynie zdobyć złoto po meczu ze Szwecją. Quinn zdobył brąz z drużyną Kanady na Letnich Igrzyskach 2016 w Rio.
W jednym Post na Instagramie z 22 lipca Quinn powiedział, że są smutni, że „byli przede mną olimpijczycy, którzy nie byli w stanie żyć swoją prawdą ze względu na świat”.
Po swoim meczu o mistrzostwo Quinn napisała na Instagramie: „Mistrz olimpijski! Czy to się naprawdę stało?!?
Były też historie o aktywizmie poza boiskiem: amerykańska kulomiotka Raven Saunders zaryzykowała odebranie srebrnego medalu po tym, jak podniosła ręce i skrzyżowała je w geście „X”, gdy stała na podium.
Saunders, lesbijka, powiedziała, że symbol reprezentuje „skrzyżowanie, na którym spotykają się wszyscy uciskani”, według The Associated Press. „Moje przesłanie to nieustanna walka, przepychanie się, odnajdywanie wartości w sobie, odnajdywanie wartości we wszystkim, co robisz”.
Saunders, która opowiadała o swoich zmaganiach z depresją, opowiada się zarówno za sprawiedliwością rasową, jak i zdrowiem psychicznym.
„Nie walczę tylko o siebie” – powiedział Saunders Reporter olimpijski NBC Lewis Johnson po ceremonii. „Walczę o dużo więcej ludzi. Chcę pozdrowić całą społeczność LGBTQ. Każdy, kto ma do czynienia z problemami zdrowia psychicznego. Każdy, kto jest czarny. Zadzwonię do wszystkich ”.
Przepisy Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego zabraniają wystąpień politycznych lub protestów z podium, ale organizacja przestała badać działania Saundersa po tym, jak to ogłosiła że zmarła jej matka Clarissa Saunders.
Nie zabrakło też wzruszających historii: polska wioślarka Katarzyna Zillman po zdobyciu srebrnego medalu w czteroczwórce kobiet publicznie podziękowała swojej przyjaciółce.
„Zadzwoniłem do mojej przyjaciółki Julii Walczak, Kanadyjki” – powiedział Zillman wirtualna Polska. „Pokazałem jej medal. Wyznała mi, że przez ostatnie dwa tygodnie była kłębkiem nerwów. A dzisiaj była zrelaksowana. Dla mnie to także dzień wielkiej ulgi i relaksu, po pięciu latach, o których myślałem o każdym dniu wyścigu o medal olimpijski i moment, w którym go zdobyliśmy.”
Zillman mówiła już mediom o byciu w związku osób tej samej płci, powiedziała Fakty sportowe, „ale z jakiegoś powodu nie został opublikowany”.
Homofobia usankcjonowana przez państwo nasiliła się w Polsce w ostatnich latach, a dziesiątki miast uchwaliło rozporządzenia ogłaszające się „strefami wolnymi od LGBT”. Prezydent Andrzej Duda wygrał drugą pięcioletnią kadencję w zeszłym roku po nazwaniu ideologii LGBTQ „Bardziej destrukcyjny” niż komunizm i podpisały „Kartę rodzinną” zakazującą małżeństw osób tej samej płci, adopcji homoseksualnych i nauczania o kwestiach LGBTQ w szkołach.
Zillman powiedziała, że jest szczęśliwa, że może używać gier do wspierania społeczności LGBTQ.
„Wiem, że w ten sposób pomogę innym” – powiedziała Sportowe Fakty. „Wystarczyło, że pojawiłam się w koszulce z napisem „Sport przeciw homofobii” i otrzymałam kilka wiadomości od młodych dziewcząt, które ćwiczyły wioślarstwo. Jedna z nich otworzyła się przede mną, opisała mi swoją trudną sytuację domową i wyznała, że bardzo jej pomogłam swoją postawą. Taka wiadomość wystarczy, aby całkowicie zapomnieć o tysiącach nienawistnych komentarzy i zniesmaczonych twarzach.”
Kilka dni po konferencji prasowej Zillmana, włoska łuczniczka Lucilla Boari również wyszła po pokonaniu Amerykanina Mackenzie Browna, aby zdobyć brąz i zostać pierwszym Włochem, który zdobył medal w tym sporcie.
Podczas konferencji prasowej na żywo Boari otrzymał wiadomość o wsparciu od holenderskiego łucznika Sanne de Laat, który nie brał udziału w igrzyskach.
„Jest super, super, super super i jestem z ciebie super dumny” – powiedział De Laat. prawnik zgłoszone. „Nie mogę się doczekać, aż tu będziesz, żeby móc cię przytulić najlepiej jak potrafię. Bardzo Cię kocham. Dobrze zrobiony.”
Płaczliwy Boari powiedział dziennikarzom: „To jest Sanne, mój przyjacielu”.
Chociaż Włochy, w dużej mierze naród katolicki, nie mają takiej samej reputacji anty-LGBTQ jak Polska, należą do bardziej konserwatywnych krajów Europy Zachodniej. Małżeństwa osób tej samej płci nie są uznawane, a przepisy antydyskryminacyjne chroniące orientację seksualną i tożsamość płciową są ograniczone.
Joanna Hoffman, dyrektor ds. komunikacji w Athlete Ally, organizacji non-profit promującej włączenie do sportu na wszystkich poziomach, powiedziała, że historyczna liczba naszych olimpijczyków i paraolimpijczyków „pokazuje, jak daleko zaszliśmy pod względem inkluzywności, widoczności i reprezentacji”.
„Przełomowi sportowcy na tegorocznych igrzyskach są przełomowi, nie tylko dla własnych triumfów, ale także dla pokazania światu, że osoby LGBTQ + są częścią każdej dziedziny życia, zwłaszcza sportu” – powiedział Hoffman dla NBC News.
Podkreśliła jednak, że tworzenie włączającej kultury sportowej wymaga holistycznego podejścia „i nigdy nie zobowiązuje sportowca LGBTQ+ do ujawnienia się”.
„Raczej to od trenerów, lig i organów zarządzających zależy rozsądne tworzenie i utrzymywanie bezpiecznych przestrzeni, tak aby sportowcy mogli czuć, że mogą być sobą, kiedy i kiedy wyjdą”.
„Idol nastolatek przyszłości. Specjalista od totalnej popkultury. Miłośnik internetu. Wannabe odkrywca.”
