Debiutancka powieść o zakazanej miłości w Polsce

Ten piękny, 200-stronicowy debiut nosi znamiona powściągliwego miniklasyka: w prostej, serdecznej prozie Jedrowski zarysowuje silnie erotyczną pierwszą miłość, która polityka przemienia się w pełen ryzyka i etycznej dwuznaczności romans.

Akcja rozgrywa się w Polsce lat 80. XX wieku, kiedy kontrolowany przez Sowietów reżim komunistyczny stanął przed egzystencjalnym wyzwaniem ze strony prodemokratycznego ruchu Solidarność. W centrum uwagi jest Ludwik. Jako 22-latek zakochuje się w Januszu, przystojnym wolnym duchu, którego poznaje na letnim obozie, który zamiast łucznictwa i pływania łódką skupia się na obowiązkowych zbiorach buraków. Oboje przedłużają lato wyprawą kempingową do polskich lasów, pływają w świetle księżyca i żyją dalej niczym omdlali kochankowie, którymi są.

To idylla tak doskonała, że ​​na pewno nie będzie trwała. Mniej więcej przemilczano fakt, że w ówczesnej Polsce ludzie byli gejami, co złości Ludwika i Janusz to akceptuje. Gdy oboje obierają różne kierunki ideologiczne, ich miłość gaśnie i ponownie wybucha. Co ciekawe, Ludwik jest bliski kompromisu ze swoimi liberalnymi, zachodnimi skłonnościami, jeśli chodzi o uzyskanie aprobaty partii dla jego studiów literackich.

Jedrowski urodził się w Niemczech i ma polskich rodziców. Pisze po angielsku. Utrzymuje godną podziwu kontrolę nad swoją historią. Jego kochankowie są namiętni i namiętni, a nie tandetni. Unika błędów często spotykanych w debiutanckich powieściach. Drakońskie środki, jakie podejmują władze, aby ograniczyć homoseksualizm w komunistycznej Polsce, są przerażające, ale nie różnią się tak bardzo od ostrych uprzedzeń antygejowskich, które panowały w Ameryce zaledwie kilkadziesiąt lat wcześniej.