Conor Shanahan z Cork chce powtórzyć 20-letni sukces w Mondello

Jednak nawet oni początkowo unieśli brwi podczas Driftingu.

To w zasadzie 30-sekundowy bieg przez szykany, ramię w ramię z przeciwnikiem, ale podróżujący z prędkością ponad 100 mil na godzinę, często zaślepiony dymem z płonącej gumy.

Nie tylko celowo skręcasz swoim samochodem w nadsterowność, aby wjechać w ciasne zakręty, to ogłuszające mechaniczne tango nie jest pierwszorzędną bójką, to wydarzenie oceniane.

Trzech sędziów ocenia jeźdźców pod kątem kąta, prędkości i umiejętności utrzymania najlepszej linii.

Jeśli jesteś prześladowcą, próbujesz przewidzieć i powtórzyć to, co przeciwnik, pukając od drzwi do drzwi, nie dotykając go.

Chłopcy z Shanahan nie tylko uwielbiają dryfować – są w tym mistrzowie.

Jack jest już dwukrotnym mistrzem Wielkiej Brytanii, a teraz Conor (19), cztery lata od niego młodszy, chce zostać najmłodszym zwycięzcą Mistrzostw Europy Drift Masters (DMEC).

Sześcioetapowa seria zazwyczaj kończy się w Mondello Park w Kildare, ale tak naprawdę zaczyna się tam w ten weekend, gdzie Conor, wicemistrz Polski Piotra Więcka o tytuł mistrza Europy w zeszłym sezonie, ma większą niż zwykle presję na Twoje młode barki.

Pierwsi irlandzcy kolarze zawsze wygrywali irlandzki etap.

„Można tutaj stracić 20-letnią passę, więc wszyscy irlandzcy fani na trybunach mają nadzieję, że nie zostanie ona przerwana w niedzielę”, wyjaśnia.

Jest niesamowicie fajny jak na 19-latka, wsiadającego i wyjeżdżającego z Toyoty GT86, z franczyzą sponsorowaną przez Red Bulla jego osobowości i docelowej widowni.

Jak we wszystkich sportach motorowych, musisz naciskać na technologię, aby stać się lepszym, a to wiąże się z dużym ryzykiem.

Aby spróbować wykonać skok na Więcku, Shanahan po prostu przerzucił się na opony eksperymentalne, które jego rywal zadebiutował w zeszłym sezonie: „Są jak guma do żucia, takie miękkie!.

Powoduje to podsterowność, a w tym wysokooktanowym tango może siać spustoszenie w kierowaniu.

To samo w sobie jest bardzo szybkie, ale ponieważ światowe łańcuchy dostaw są w strzępach, jego nowe koła pojawią się dopiero dzisiaj (czwartek), co daje mu minimalny czas na testy.

Nie jest to spowodowane złym planowaniem.

Shanahan naprawdę zamierzał w tym roku zmienić tor, aby ścigać się w prestiżowej Russian Drift Series (którą Jack wygrał w 2021 roku).

W rzeczywistości miał tam ścigać się z ukraińskim zespołem, ale jego lakier samochodowy ma teraz kilka naklejek „Stój z Ukrainą”.

„To było trochę chore. Dosłownie mieliśmy prawie podpisany kontrakt” – ujawnia. „W ciągu trzech tygodni musieliśmy zebrać pełny europejski budżet, więc dotarcie tutaj było stresujące, nie planowaliśmy ukończenia pełnych mistrzostw. W szczególności międzynarodowa federacja (FIA) wycofała w tym roku z Rosji swoją wielką imprezę driftingową, więc dostał szybką lekcję geopolityki tego sportu i przyznaje, że gdy wybuchła wojna „Nie sądzę, że jako sportowiec jedź tam.” Więc nawet ktoś tak wyluzowany jak Shanahan – który zaczął ścigać się na tym poziomie jako nastolatek i w wieku 15 lat pojawił się na „Wielkim Tourze” z Jeremy’m Clarksonem – jest trochę zdenerwowany przed rozpoczęciem tego sezonu.

Oczekuje się, że w ten weekend w irlandzkim sporcie motorowym pojawi się do 8000 fanów, nie tylko dlatego, że krajowi kierowcy odnieśli już wiele sukcesów w tym rozwijającym się sporcie.

Shanahans mieszkają dwie minuty drogi od Deanes – James i Mike – a James jest już wielokrotnym mistrzem Europy, który wygrał trzy wyścigi na amerykańskim torze.

Jack Shanahan jest również bliski Thomasowi Kiely, kierowcy, który teraz wraca na tor driftingowy.

„Mój tata na początku nienawidził tego sportu, nie interesował się nim i nie chciał się w to angażować. Thomas i mój brat byli najlepszymi przyjaciółmi dorastającymi razem. Pewnego dnia postanowili kupić BMW i zaczęli się bawić.

„W ciągu czterech lat walczyli o mistrzostwo zawodowców w dwóch najlepszych samochodach w irlandzkim driftingu. Poszło all-in z niczego”. Conor grał w Cork w piłkę nożną na poziomie miasta, a także trochę rzucał.

Początkowo startował w kartingu i uwielbiał wyścigi na torze, ale widząc, jak jego brat dobrze radzi sobie na imprezie w Polsce, gdy był nastolatkiem, przekręcił przełącznik.

„W tamtym czasie (wyścigi torowe) nie były okazją. Nie mieliśmy na to zaplecza finansowego, więc cieszę się, że wybrałem sport, w którym mogłem spróbować wyrobić sobie markę i oczywiście po drodze zdobyć sponsorów i zostać rozpoznanym.

„Zaczynam teraz przyglądać się różnym opcjom, aby zobaczyć, czy mogę wrócić do wyścigów na torze lub pojechać do rajdów”. Ale najpierw chce podbić europejski dryf i przynajmniej jego rodzice się nawrócili.

„Zrobiliśmy tatusia wielki czas”, uśmiecha się. „Kiedy już był w środku, był w środku. Nadal jeździ ciężarówką po całej Europie na większości imprez”. Co się dzieje, gdy na tym poziomie jest brat-z-bratem?

„Oboje wywieramy na siebie presję i dla ludzi tak konkurencyjnych, że nigdy nie walczyliśmy o sporty motorowe, co jest świetne.

„Mamy bitwy (twarzą w twarz). W porządku, jeśli to finał, bo wiesz, że obaj są na podium, ale w zeszłym roku walczyliśmy kilka razy na początku. Kiedy wyjdziemy z boksów, założymy kask i go założymy, jest rywalem jak każdy inny.” A co z rodzicami, zwłaszcza jeśli dzieci spotkają się w finale?

„Myślę, że zamkną oczy, staną na podium i zobaczą, kto wygra! Nie sądzę, żeby ktokolwiek kibicował!” śmieje się.