Badania pola magnetycznego budowli gotyckich północnej Polski – grudzień – 2023 – Aktualności – Instytut Nauk o Ziemi i Środowisku

W sumie pobrano 24 próbki cegieł do badań archeomagnetycznych z dziesięciu zabytkowych budynków zbudowanych pomiędzy ok. 1280 r. a 1630 r. n.e. na terenie północnej Polski. Osiem z nich pochodzi z okresu gotyku. Do określenia starożytnej intensywności i nachylenia zarejestrowanych przez cegły wykorzystano protokół archeointensywności Thelliera-Thelliera. W sumie 28 reprezentatywnych próbek 16 cegieł umożliwiło pomyślne określenie archeointensywności z jakością wyników kategorii B. Dla 25 z nich wprowadzono poprawki na anizotropię magnetyzacji termoremanentnej i szybkość chłodzenia. Duża liczba próbek zaklasyfikowanych do kategorii C (48%) wynika z dużej wartości względnego błędu kontroli addytywności d(AC), spowodowanej najprawdopodobniej obecnością magnetytu wielodomenowego. Parametr krzywizny k przekracza wartość dopuszczalną w 11 próbkach. Jednak w tych samych próbkach z k większe niż 0,270 zapewniało wartości archeointensywności bardzo podobne do tych z k poniżej tego limitu. Skorygowane dane są zbieżne z główną krzywą archeointensywności w Europie Środkowej. Korekty surowych danych zmniejszają ich rozrzut na poziomie próbki/próbki w większości lokalizacji.