Badania kryminalistyczne: jak uśmiech może pomóc w identyfikacji zmarłego? | Nauka i technologia

Uśmiech uchwycony na zdjęciu może pomóc w identyfikacji zmarłego. Zostało to odkryte w badaniu przeprowadzonym przez Maríę Inmaculada Alemán Aguilera – profesor antropologii fizycznej na Uniwersytecie w Granadzie – oraz polskich antropologów sądowych Melanię Mazur i Katarzynę Górkę. Trzy kobiety opublikowały swoje odkrycia w czasopiśmie naukowym Międzynarodowa kryminalistyka.

Zdjęcie uśmiechniętej osoby pozwala na zidentyfikowanie tej osoby… nawet jeśli umrze w środowisku, w którym nie ma dostępu do bazy danych odcisków palców lub jeśli jej dane dentystyczne i profil DNA nie są dostępne. Niezbędny jest uśmiech, ponieważ ten gest odsłania siekacze i kły, które są kluczowe dla identyfikacji osoby zmarłej.

Kontur górnych siekaczy i kłów na zdjęciu pozwala ekspertom medycyny sądowej zapewnić prawidłową przynależność do ludzkich szczątków. Ta metoda identyfikacji została wdrożona z dobrymi wynikami w bardzo trudnych okolicznościach: w ciągu ostatnich dwóch lat metoda ta pomogła zidentyfikować co najmniej tuzin migrantów, którzy utonęli w Morzu Śródziemnym w drodze do Europy. Brak dostępu do medycznych lub policyjnych baz danych w wielu krajach rozwijających się powoduje konieczność poszukiwania alternatywnych metod identyfikacji.

Prace antropologów sądowych w ostatnich latach koncentrowały się w dużej mierze na odkrywaniu alternatywnych metod identyfikacji. Dziedzina koncentruje się na badaniu zwłok, które są trudne do zidentyfikowania, ponieważ zmarły dawno temu lub zostały znalezione w trudnych kontekstach, takich jak dyktatura lub na szlaku migracji.

Alemán pracował z egipskimi mumiami, ekshumacjami z hiszpańskiej wojny domowej i niezidentyfikowanymi migrantami.

„Ten rodzaj identyfikacji zawsze wymaga porównania. Zawsze potrzebujemy czegoś przed i po śmierci – wyjaśnia. Najbardziej wiarygodne i powszechne dane przedśmiertne obejmują akta dentystyczne, odciski palców lub DNA.

„Ale [this data] nie zawsze jest dostępny. Co więcej, w wielu przypadkach takie bazy danych nie istnieją nawet w krajach pochodzenia osób, które umierają podczas migracji – wyjaśnia.

Trzy lata temu Alemán i jego koledzy rozpoczęli badania nad nowymi, niekonwencjonalnymi metodami identyfikacji. Zdjęcia w mediach społecznościowych wydawały się dobrym miejscem na rozpoczęcie.

„W tej chwili są łatwo dostępne zdjęcia prawie wszystkich osób na świecie. Albo dlatego, że osoba opublikowała je na Facebooku lub Instagramie, albo dlatego, że wysłała je znajomym lub rodzinie”. W przypadku migrantów przed wyjazdem „wielu z nich wysyła zdjęcia znajomym w Europie. Pracujemy z tym materiałem”.

Zdjęcia uśmiechu – oprócz tego, że pozwalają prześledzić kontury zębów przed śmiercią – umożliwiają również odnalezienie określonych cech w zębach. Uszkodzona emalia, przestrzenie większe niż normalnie itp. – to wszystko daje pewność w identyfikacji zmarłego.

Alemán zauważa, że ​​ten system „nadal jest eksperymentalny”, ale w praktyce już okazuje się bardzo użyteczny. Badanie wykazało, że osiąga wskaźnik pozytywnej identyfikacji 82% i „tolerowany” wskaźnik identyfikacji 11%, z powodu pewnych niezgodności w niektórych zębach. W 7% wszystkich przypadków nie udało się zidentyfikować zmarłego.

„W tej chwili te wartości procentowe są niższe niż te osiągane za pomocą międzynarodowych protokołów… rozpoznawane są tylko odciski palców, stomatologia i genetyka. Ale w wielu kontekstach nie ma innego wyjścia, jak uciekać się do alternatywnych technik”.

Ten nowy system umożliwił złagodzenie bólu wielu rodzin. Hiszpański antropolog wyjaśnia proces, który zawsze polega na znalezieniu dowodów na to, kiedy dana osoba żyła… coś, co nie jest szczególnie skomplikowane w takich sytuacjach.

„Imigranci zwykle przyjeżdżają w grupach i mniej więcej wiemy, kiedy wyjeżdżają iz kim. Dzięki temu i przy pomocy organizacji pozarządowych możemy dotrzeć do przyjaciół lub krewnych [of the deceased] którzy dostarczają nam te obrazy. Bez nich byłoby to prawie niemożliwe… tych ludzi nie można porównać z ich odciskami palców i tak jest [a major challenge] znaleźć dentystę, który je leczy i prowadzić dokumentację”, mówi Alemán.

Hiszpańscy i polscy badacze chcą też zrozumieć, w jaki sposób typ obiektywu używany do robienia zdjęć tradycyjnym aparatem może powodować zniekształcenia linii zębów. Z ich badań wynika, że ​​występują pewne deformacje i krzywizny, zwłaszcza przy dużych kątach. Na szczęście, mówi Alemán, „praktycznie wszystkie zdjęcia użyte lub opublikowane w mediach społecznościowych są zrobione telefonami komórkowymi”. Ona i jej koledzy odkryli, że nie powoduje to istotnych zmian w wynikach fotograficznych.