Badacze Holokaustu zarządzili przeprosiny w przypadku polskiego zniesławienia

WARSZAWA, Polska (AP) – We wtorek warszawski sąd orzekł, że dwóch wybitnych badaczy Holokaustu musi przeprosić kobietę, która zarzuciła, że ​​jej zmarły wujek został zniesławiony w pracy historycznej podejrzanej o udział w zabijaniu Żydów podczas II wojny światowej.

Prawniczki kobiety, Filomena Leszczyńska, przekonywały, że był on polskim bohaterem, który ratował Żydów, a uczeni naruszyli dobre imię jej i jej rodziny.

Jednak Sąd Okręgowy w Warszawie nie orzekł, że powinna być zmuszona do zapłaty 100 000 złotych (27 000 USD), jak żądali jej prawnicy.

Wyrok podlega zaskarżeniu i nie jest ostateczny.

Sprawa była uważnie obserwowana, ponieważ oczekiwano, że stanie się ważnym precedensem dla niezależnych badań nad Holokaustem.

To jest przełomowa aktualizacja wiadomości. Wcześniejsza historia AP znajduje się poniżej.

WARSZAWA, Polska (AP) – We wtorek warszawski sąd ma wydać werdykt w uważnie obserwowanej sprawie o zniesławienie, która z jednej strony zagraża polskiej dumie narodowej, az drugiej przyszłej niezależności badań nad Holokaustem.

Dwóch wybitnych polskich uczonych, Barbara Engelking i Jan Grabowski, zostaje pozwanych przez 81-letnią siostrzenicę starszego z wioski wojennej, która twierdzi, że współredagowana przez nich książka zniesławia pamięć o zmarłym wuju, sugerując, że odegrał on rolę w śmierci Żydów. Wuj jest wspomniany w krótkim fragmencie 1600-stronicowej pracy historycznej: „Noc bez końca. Los Żydów w wybranych okręgach okupowanej Polski”.

Pani Filomenę Leszczyńską wspiera Polska Liga Przeciwko Zniesławieniu, grupa walcząca ze szkodliwymi i nieprawdziwymi reprezentacjami Polski. Twierdzi się, że wujek kobiety Edward Malinowski był bohaterem, który pomagał ratować Żydów podczas II wojny światowej i zarzuca badaczom błędy badawcze, które doprowadziły do ​​tego, że Malinowski pojawił się jako ktoś, kto sprowadził Żydów do Niemców na zdradę.

Malinowski został uniewinniony w 1950 roku jako współsprawca zamordowania 18 Żydów przez Niemców w lesie niedaleko wsi Malinowo w 1943 roku.

Historia toczy się dalej

Grupa przeciw zniesławieniu twierdzi, że autorzy oczerniali niewinnego mężczyznę i pozbawili siostrzenicę jej praw, w tym obrony dobrego imienia i rodziny wuja, a także prawa do dumy i tożsamości narodowej. Powodowie pozywają Grabowskiego i Engelkinga o 100 000 złotych (27 000 dolarów) odszkodowania i opublikowane przeprosiny.

Grabowski, polsko-kanadyjski profesor historii na Uniwersytecie w Ottawie oraz Engelking, założyciel i dyrektor Polskiego Centrum Badań Holokaustu w Warszawie, należą do najbardziej znanych polskich badaczy Holokaustu. Byliście wśród nielicznych, którzy badali i pisali części dwutomowej pracy.

Postrzegają sprawę jako próbę zdyskredytowania ich ogólnych wyników i zniechęcać innych badaczy od zbadania prawdy o udziale Polaków w niemieckim masowym mordowaniu Żydów.

Pełnomocniczka powodów Monika Brzozowska-Pasieka zaprzeczyła, że ​​doszło do jakiejkolwiek próby stłumienia dochodzeń lub wystąpień. Powiedziała, że ​​była to sprawa cywilna osób, które uważają, że oni lub ich rodziny zostali zniesławieni.

„Werdykt zadecyduje o tym, czy badacze właściwie zbadali źródła, prawidłowo je ocenili i zastosowali odpowiednią metodę badawczą” – powiedziała Brzozowska-Pasieka w oświadczeniu dla Associated Press.

Podczas wojny Polska była okupowana przez nazistowskie Niemcy, a jej ludność była poddawana masowym mordom i niewolniczej pracy. Podczas gdy 3 miliony z 3,3 miliona Żydów w kraju zostało zamordowanych, ponad 2 miliony, w większości chrześcijańskich Polaków, zostało zamordowanych. Polacy sprzeciwiali się nazistom w kraju i za granicą i nigdy nie współpracowali jako państwo z III Rzeszą. Tysiące Polaków zostało uznanych przez Yad Vashem w Izraelu za to, że ryzykowali własne życie, by ratować Żydów.

Jednak w środku ponad pięcioletniej okupacji byli też Polacy, którzy wydali Niemcom Żydów. Temat był tematem tabu w czasach PRL, a każde nowe ujawnienie polskiego niewłaściwego postępowania w ostatnich latach wywołało reakcję.

Sprawa o zniesławienie wzbudziła międzynarodowe obawy, ponieważ ma miejsce w ramach szerszej historycznej ofensywy sponsorowanej przez rząd.

W zeszłym tygodniu dziennikarka Katarzyna Markusz została przesłuchana przez policję pod zarzutem zniesławienia narodu polskiego, za które grozi kara do trzech lat więzienia, za artykuł o „Udziale Polaków w Holokauście” Went.

Żydowscy liderzy w Polsce wydali w poniedziałek oświadczenie, w którym stwierdzili, że zaobserwowali nasilenie prób „stłumienia historyków i dziennikarzy … próbujących uczciwie przedstawić los polskich Żydów pod okupacją”.

Konserwatywne polskie władze nie zaprzeczają, że niektórzy Polacy skrzywdzili Żydów, ale uważają, że skupienie się na polskich wykroczeniach przesłania fakt, że większość tych morderstw miała miejsce pod niemieckim rozkazem i terrorem. Reakcja rządu na tak zwaną „pedagogikę wstydu” jest popularna wśród wielu Polaków.

Polska Liga przeciwko Zniesławieniu jest ideologicznie powiązana z partią rządzącą w kraju, a uczeni postrzegają ją jako wskazówkę jako część sponsorowanych przez rząd wysiłków na rzecz pogłębienia jej historycznej narracji.

„Noc bez końca” skupia się na losach Żydów, którzy uciekli jako naziści, „likwidując” getta i wysyłając mieszkańców do obozów zagłady. Dokumentuje przypadki Żydów, którzy próbowali się ukryć oraz tych, którzy przeżyli dzięki pomocy Polaków. Zawiera również obszerne dowody na to, że poszczególni Polacy współpracowali, aby wydać nazistom Żydów.

Sednem sprawy jest zeznanie złożone w 1996 r. Przez Żydówkę urodzoną w Estera Siemiatycka dla USC Shoah Foundation, grupy z Los Angeles, która zbiera ustne historie z czasów Holokaustu. Kiedy się odezwała, zmieniła imię na Maria Wiltgren.

Już nie żywy Wiltgren opisał Malinowskiego, starszego ze wsi Malinowo, jako kogoś, kto pomógł jej przetrwać pod domniemaną „aryjską” tożsamością, umieszczając ją w grupie Polaków, którzy po zakupie poszli do pracy. Do Niemiec wysłano niewłaściwe dokumenty. Ale powiedziała też, że zdradził ją pieniędzy i majątku. Dwóch jej synów zeznało, że uważa go za „złego człowieka”.

W książce czytamy, że Wiltgren „zdał sobie sprawę, że był współsprawcą śmierci kilkudziesięciu Żydów, którzy ukrywali się w lesie i poddali się Niemcom, ale w jego powojennym procesie złożyła fałszywe zeznania”.

Engelking, który napisał rozdział, przyznał się do błędu. W książce wspomniała, że ​​kiedy Wiltgren przebywał w Niemczech podczas wojny, miała do czynienia z Malinowskim. Z książki nie wynika jasno, że był inny mężczyzna o tym samym imieniu. Engelking argumentował, że błąd nie wpłynął na szerszą kwestię zachowania starosty wobec Żydów.

Pełnomocnik powódki Brzozowska-Pasieka zwrócił również uwagę na inne szczegóły, które jej zdaniem autorów się mylili, w tym rozbieżność między 18 zabitymi Żydami a odniesieniem Engelkinga do kilkudziesięciu zgonów. Engelking mówi, że uważa, że ​​nie są to duże problemy i że jej krytycy nie mogli znaleźć innej prawdziwej luki w książce.

___

Współpracownik badacza prasy Randy Herschaft w Nowym Jorku i autorka AP Monika Scisłowska w Warszawie przyczynili się do powstania tego raportu.