Anna Winger w swoim nowym programie, życie po „Unorthodox” – The Forward

Cory Michael Smith jako Varian Fry, Amit Rahav jako Thomas Lovegrove i inni członkowie obsady Transatlantycki. Dzięki uprzejmości Netflix © 2023

PJ Grisar
29 marca 2023 r

Około 10 lat temu Anna Winger spacerowała z ojcem po Potsdamer Platz w Berlinie, kiedy zauważył znak drogowy Varian Fry Straße. Zapytał ją, czy wie, kim jest Fry.

Nie miała wtedy wiadomości od Fry’ego, amerykańskiego dziennikarza, który stał na czele Komitetu Ratownictwa Kryzysowego, który pomógł ewakuować około 2000 dusz, wielu znanych nazwisk, z Vichy we Francji.

Ojciec Wingera, antropolog z Harvardu, Robert A. LeVine, znał dwie osoby, które pracowały przy operacji Fry’s Marseille, ekonomistę Alberta Hirschmana, który również wykładał na Harvardzie, oraz aktywistkę Lisę Fittko, którą poznał w Chicago, kiedy protestowała przeciwko wojnie w Wietnamie. . LeVine podzielił się swoimi historiami, a teraz Winger, zdobywca nagrody Emmy i współtwórca Nie ortodoksyjny, zadebiutuje transatlantycki, fikcyjne spojrzenie na jej życie, 7 kwietnia w serwisie Netflix.

„Zaproponowano mi tak wiele projektów z czasów II wojny światowej” – powiedział Winger podczas rozmowy Zoom z Berlina. „Nigdy nie chciałem pisać sceny z obozu koncentracyjnego. Nigdy nie chciałem pisać, wiesz, hitlerowcy maszerują Unter Den Linden, wszędzie swastyki. Nie chciałem swastyki, kropka”.

Ale misja ERBN polegająca na ratowaniu takich luminarzy, którzy zdefiniowali stulecie, jak Marc Chagall, Hannah Arendt i surrealiści Max Ernst i Andre Breton, rezonowała z nią.

„Oczywiście, że jestem artystą, jestem Żydem, mieszkam w Berlinie” – powiedział Winger, który dorastał w Cambridge w stanie Massachusetts wśród wielu emigrantów z Europy podczas II wojny światowej. „Dużo myślałem o tym, jak by to było, gdyby ktoś taki jak ja został po prostu wygnany”.

Ta myśl, w połączeniu z niedawną migracją ponad miliona uchodźców do Niemiec i publikacją powieści Julie Orringer o Fry, Portfolio lotóww trakcie produkcji Nie ortodoksyjny, uczyniło to oczywistym wyborem dla następnego projektu Wingera.

Nie ma w nim wielu swastyk Transatlantycki. Większa część serii nie jest osadzona w obozach koncentracyjnych, ale raczej w dobrze wyposażonym hotelu Splendide, w którym mieszkał Fry, oraz w rozległej posiadłości należącej do kochanka Fry’a, Thomasa (Nie ortodoksyjnyAmit Rahav odpada pejo jako rozpalony syjonista). Widzimy więcej gliniarzy z Vichy niż ich niemieckich odpowiedników, z amerykańskim dyplomatą (Corey Stoll) udaremniającym wysiłki Frya i zdecydowanym robić interesy z nazistami.

Siedmioczęściowy miniserial reklamowany jest jako „zwariowany melodramat”, a Winger czerpał inspirację z filmów Ernsta Lubitscha, który sam jest uchodźcą, oraz z filmu o imprezowaniu do czasu otrzymania wizy wyjazdowej. Casablanka.

„Pięćdziesiąt procent ludzi, którzy pracowali podczas okupacji, stanowili niedawni żydowscy emigranci z Niemiec” – powiedział Winger Casablanka. – Wyobrażasz sobie, o czym rozmawiali podczas przerw?

Zespół i załoga im transatlantycki, Film nakręcony w Marsylii nie musiał długo czekać na prostą historyczną paralelę. Trzy dni po rozpoczęciu zdjęć, kiedy kręcono ucieczkę filozofa Waltera Benjamina przez Pireneje, Rosja zaatakowała Ukrainę.

„To było surrealistyczne” – powiedział Winger. „Fotografowaliśmy uchodźców idących przez góry, podczas przerw patrzyliśmy na nasze telefony i widzieliśmy ludzi ustawiających się w kolejce na granicy ukraińsko-polskiej”.

Winger mówi, że woli nie być „na nosie” podczas omawiania bieżących wydarzeń — mimo że jest zdeklarowaną maniaczką wiadomości. Używanie gatunków i patrzenie na rzeczywistą historię jest jej drogą do pewnego rodzaju komentarza.

Tworząc serial ze współtwórcą Danielem Hendlerem, była zafascynowana tym, co sprawiło, że Amerykanie tacy jak Fry (Cory Michael Smith) i dziedziczka Mary Jayne Gold (Gillian Jacobs) ryzykowali tak wiele, by ocalić innych, zanim Ameryka w ogóle przystąpiła do wojny.

Powieść Orringera, którą Winger wybrał do serialu, dała wgląd w psychikę Fry’ego, ale Wingera szczególnie pociągali żydowscy berlińczycy Hirschman (Lucas Englander) i Fittko (Deleila Piasko), którzy pozostali we Francji, aby opiekować się innymi, takimi jak oni. Przyciągali ją także artyści, którzy sprawił, że długie oczekiwanie na sanktuarium było znośne dzięki balom przebierańców, romansom i zabawom Znakomity trup. (Jeśli zawsze chciałeś usłyszeć, jak Chagall rozmawia w jidysz lub Benjamin uczy policjanta, jak to wymawiać Tikkun Olam, to jest przedstawienie dla ciebie; Winger nie spodziewa się, że wszyscy podniosą te kujonowe, historyczne „kasztany”, ale ma nadzieję, że przynajmniej niektórzy będą zainspirowani do złapania kopii Dzieło sztuki w dobie reprodukcji maszynowej.)

Wiele osobliwości tych postaci Relacje, a nawet niektóre całe postacie są wymyślone, a Winger opisuje serial jako fikcję. Ale ruchliwy przekrój na ekranie mówi o większej prawdzie o tym, jak wyglądało życie w Marsylii w 1940 roku.

„Tak wiele rzeczy dzieje się w tym samym czasie” – powiedział Winger. „Komitet Ratownictwa Kryzysowego nie działał sam. To było w tym samym pokoju, co początki francuskiego ruchu oporu, początki brytyjskiego wywiadu, wczesny MI-6”.

Wszystkie te ruchome części odgrywają rolę w historii, a Winger chciał również zwrócić uwagę na często pomijany wkład w Ruch Oporu. Fikcyjna postać Paula Kandjo (Ralph Amoussou), konsjerża w Hotelu Splendide, jest jednym z wielu czarnoskórych żołnierzy z kolonii, którzy walczyli o wyzwolenie Francji. Hirschman dołącza do Paula, aby zebrać broń. Fittko też poznaje go – powiedzmy intymnie.

„Dla mnie serial jest ostatecznie o tym, jak kreatywność i romans, seks, przyjaźń i społeczność są rodzajem maści w kryzysie” – powiedziała Winger, która obsadziła swoją przyjaciółkę i aktorkę castingową. Nie ortodoksyjny Współtwórczyni Alexa Karolinski w swojej pierwszej roli aktorskiej jako młoda Hannah Arendt w miniserialu. (Trzeba było trochę przekonywać.)

w sensie Transatlantycki jest jednym kawałkiem z Nie ortodoksyjny: opowieść o wyjściu z domu i odnalezieniu miłości i sztuki w nowym środowisku.

„Myślę, że zawsze opowiadam historię Exodusu” – powiedział Winger. „Myślę, że to miłe, że przedstawienie pochodzi z Paschy. To nie pomyłka – to było zamierzone”.