Aktualne informacje na żywo: wyniki wyborów w Wielkiej Brytanii, zwycięstwo Partii Pracy, a premier Rishi Sunak przyznaje się do porażki

Ludzie świętują wyniki sondaży w dniu wyborów na afterparty Stop The Tories 4 lipca w Londynie.

Decyzja Wielkiej Brytanii o przyznaniu centrolewicowej Partii Pracy większości parlamentarnej zapadła w czasie, gdy Europę ogarnia – jak niektórzy nazywają – fala prawicowego populizmu – wynika z sondaży w dniu wyborów.

Ostatnie miesiące Wybory europejskie W tym roku do Parlamentu Europejskiego wybrano historyczną liczbę posłów do Parlamentu Europejskiego z partii skrajnie prawicowych i skrajnych. Wyniki wywołały taki chaos, że prezydent Francji Emmanuel Macron rozpisał we własnym kraju przedterminowe wybory parlamentarne, w których w pierwszej turze weźmie udział skrajnie prawicowe Rassemblement National. wygrał w zeszłym tygodniu.

W tym tygodniu w Holandii powstał rząd złożony ze skrajnie prawicowych polityków. Na czele Włoch stoi najbardziej prawicowy polityk od czasów panowania faszystowskiego przywódcy wojennego Benito Mussoliniego. Te zwycięstwa wyborcze i perspektywa objęcia władzy przez prawicowych, populistycznych polityków nie są już zaskoczeniem w krajach europejskich.

Istnieje wiele przyczyn wzrostu populizmu, które często występują jedynie w poszczególnych krajach. Ogólnie rzecz biorąc, wiele krajów europejskich cierpi z powodu spowolnienia gospodarczego, wysokiej imigracji i wyższych cen energii, częściowo z powodu dążenia do neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla. Populistyczni politycy często obwiniają Unię Europejską za problemy narodowe, nadając w ten sposób klimat coraz bardziej eurosceptycznemu dyskursowi narodowemu.

Dlaczego więc Wielka Brytania, jedyny kraj, w którym eurosceptycyzm doprowadził do referendum w sprawie członkostwa w UE, przełamuje tę tendencję?

Pomimo oczekiwanego podziału mandatów brytyjska prawica wcale nie jest martwa. Oczekuje się, że Partia Konserwatywna, pomimo niezaprzeczalnie rozczarowującego wieczoru, przekroczy oczekiwania wynikające z licznych sondaży w trakcie kampanii, z których część zmniejszyła liczbę głosów w parlamencie aż dwukrotnie. figurki.

Inną partią, która prawdopodobnie osiągnie wyniki lepsze od oczekiwań sondaży, jest prawicowa populistyczna Reform UK, na której czele stoi wieloletni konserwatywny terrorysta Nigel Farage, obecnie być może najbardziej znany ze swojej przyjaźni z byłym prezydentem USA Donaldem Trumpem. Wcześniej umożliwił brexit po dziesięcioleciach walki z członkostwem Wielkiej Brytanii w UE.

Wszystkie dotychczasowe sukcesy polityczne Farage’a nastąpiły bez jego mandatu w parlamencie. Teraz otrzymuje nie tylko własne miejsce, ale także dwunastu kolegów rzucających granaty w przywódcę labourzystów Keira Starmera. Choć może to wydawać się niewielkie w porównaniu z oczekiwaną trzycyfrową większością Starmera, Farage niewątpliwie wpłynie na debatę na temat przyszłego kierunku Partii Konserwatywnej, potencjalnie przesuwając ją jeszcze bardziej na prawo.

Rozłam Farage’a na prawicę mógł nawet pomóc Starmerowi zwiększyć jego większość w parlamencie. Dziwnym dziwactwem brytyjskiej polityki jest to, że udział partii w głosach niekoniecznie przekłada się na mandaty. A biorąc pod uwagę dobre wyniki reformy w wielu mandatach, które ostatecznie zdobyła Partia Pracy, skrajnej prawicy nie tylko nie będzie można zignorować w tym parlamencie, ale jej wpływy mogą z łatwością nadal rosnąć.

Wielka Brytania cierpi na wiele takich samych problemów, jak inne kraje europejskie. Jeśli Starmer poniesie porażkę na stanowisku premiera, istnieje realna możliwość, że popularna prawica będzie nadal oddziaływać na wyobraźnię opinii publicznej, tak jak miało to miejsce w innych częściach Europy.