Aktorzy z najdłuższymi przerwami między filmowymi występami

James Cagney, jeden z najbardziej wszechstronnych aktorów Złotego Wieku Hollywood, zdobył sławę jako porywczy twardziel w filmach takich jak Wróg publiczny i Anioły o brudnych twarzach, za które otrzymał pierwszą z trzech nominacji do Oscara. Cagney opanował prawie każdy gatunek, w tym musicale, takie jak Yankee Doodle Dandy, za który zdobył Oscara w 1942 r., a także westerny, komedie, dramaty historyczne, a nawet adaptacje szekspirowskie, takie jak Sen nocy letniej z 1935 r. Cagney, który był także prezydentem z Gildii Aktorów Ekranowych i współreżyser własnej firmy produkcyjnej, wycofał się z aktorstwa po tym, jak zwrócił na siebie uwagę jako zestresowany dyrektor Coca-Coli w komedii Billy’ego Wildera z 1962 roku Jeden, dwa, trzy. „

Spędził następne 20 lat na swoich różnych farmach na wschodnim i zachodnim wybrzeżu, zajmując się malarstwem i końmi, ale seria niepowodzeń zdrowotnych, w tym łagodny udar, wprawiła go w depresję. W trosce o jego dobre samopoczucie przełożeni Cagneya zasugerowali, aby przyjął niewielką rolę w dramacie Milosa Formana z epoki Ragtime z 1981 roku . Jego doceniona przez krytyków rola prawdziwego komisarza policji Nowego Jorku, Rhinelandera Waldo, była jego pierwszą rolą ekranową od dwóch dekad, a po raz ostatni pojawił się na ekranie w filmie telewizyjnym Terrible Joe Moran z 1984 roku . Cagney zmarł dwa lata później w wieku 86 lat 30 marca 1986 roku.