Aktorka Dagmara Domińczyk płonie jasno w „Sukcesji” i „Zagubionej córce”

wieczorowa skóra? Zbyt skórzaste. Mamo Bahama? Zbyt plażowy. brzoskwinie i krem? Poza sezonem. Słodki kot? Nie.

W niedzielę przed Bożym Narodzeniem aktorka i powieściopisarka Dagmara Domińczyk szukała idealnego zapachu w pozbawionej okien piwnicy pod salonem tkackim w centrum Brooklynu. Jest fanką świec, odkąd była studentką Carnegie Mellon University („Spalam je od świtu do zmierzchu” – powiedziała). „Doświadczenie połykania i wąchania”: bezpłatne dwugodzinne warsztaty prowadzone przez Świece Kately znalazła na Eventbrite.

Kiedy przybyła, Kevin Pierre-Louis, organizator, posadził ją na szarej, winylowej sofie i wręczył jej pojemnik zawierający około 50 małych butelek z ręcznie nadrukowanymi etykietami. Jego asystentka wręczyła jej kieliszek musującego różu, który ostrożnie popijała.

– Jestem Spiller – powiedziała. „Rozlewam. Plamę.”

„Jesteś za ładna”, powiedział pan Pierre-Louis. „Nie widzę, że rzucasz.”

„Jestem ładna, bo maluję się” – odpowiedziała 45-letnia pani Domińczyk.

Przyniósł jej więcej butelek, a ona je powąchała, odmawiając większości z nich. — Nie Jemioła — powiedziała. „Kiedyś lubiłam świece pachnące jak choinki, teraz to już za dużo.” Wzięła kolejną butelkę i przeczytała na głos etykietę. „Kremowa gałka muszkatołowa — tak nazywali mnie w liceum” – powiedziała żartobliwie.

ziemisty i elegancki, Pani Domińczyk, najstarsza z trzech córek, wyemigrowała z Polski do Stanów Zjednoczonych w wieku 6 lat. (Jej ojciec, który działał w ruchu robotniczym, stał się persona non grata.) Zachęcona przez przyjaciela, złożyła podanie do Liceum Muzyki i Sztuki oraz Sztuk Performatywnych im. Fiorello H. LaGuardia, gdzie rozkwitła jako aktorka. Po ukończeniu Carnegie Mellon zarezerwowała główną rolę kobiecą w soczystej filmowej adaptacji Hrabiego Monte Cristo z 2002 roku.

Jej kariera wydawała się bezpieczna.

Zamiast tego spędziła kilka następnych lat poza domem, śpiąc do późna, jedząc polskie jedzenie i pracując sporadycznie – film tutaj, odcinek telewizyjny tam. Umawiała się z aktorem Patrickiem Wilsonem (krótko pokrywali się w college’u), wyszła za niego w następnym roku, miała ich pierwszego syna w następnym roku, a drugiego syna trzy lata później. Mieszkają w Montclair w New Jersey

Praca pozostała okazjonalna. Jej ciało miało nowe kształty. Kiedy jej mąż pojawił się jako zainteresowanie seksualne Leny Dunham w odcinku „Dziewczyny” z 2013 roku, niektóre trolle internetowe zasugerowały, że konwencjonalnie przystojny mężczyzna, taki jak pan Wilson, nigdy nie umawiałby się z kimś takim jak pani Dunham. Pani Domińczyk odskoczył z powrotem na Twitterze i powiedział: „Dziwne, jego żona ma rozmiar 10, top z babeczkami i tak dalej, a on się nią opiekuje”.

Reżyserzy castingu – niektórzy z nich pytali ją, czy mogłaby schudnąć 20 funtów – nie mieli pojęcia, co zrobić z jej jedwabistym wykończeniem, stalowym wnętrzem i oczywistą inteligencją.

Wszystko zmieniło się w 2018 roku, kiedy została obsadzona jako Karolina Novotney, niezłomna kierowniczka public relations w dramacie HBO Sukcesja. Szybko została uaktualniona z powracającej roli do regularnej roli w serialu.

Zapytała producentów, czy Karolina mogłaby zachowywać się jak rodzeństwo Royów, ale jak dotąd odmówili. „Chcę grać” – powiedziała pani Domińczyk. „Chcę uprawiać seks z jednym z braci. Albo Shiv? Nie wiem. Ale rola jest taka, że ​​Karolina zostaje na swoim pasie. Jest tam, aby wykonać tę pracę.

Pani Domińczyk występuje również w roli zjadliwej przyszłej matki w uznanym przez Netflix filmie The Lost Daughter w reżyserii Maggie Gyllenhaal. Niedawno dostała główną rolę w limitowanym serialu HBO We Own This City, w którym gra agentkę FBI badającą korupcję policji. „Im byłam spokojniejsza i im mniej za to przepraszałam, tym mniej musiałam myśleć, że muszę wyglądać w określony sposób lub działać w określony sposób, co było ekscytujące dla ludzi” – powiedziała.

Jeśli woli skomplikowane postacie, jej smak zapachowy jest raczej prosty. „Jestem o wiele bardziej uroczą, przytulną osobą ze świecznika z dyni”, powiedziała.

Nacięcie wykonano z butelki z napisem Dulce de Leche. I plaster dyniowy i ciasto dyniowe z rumem. Również wędzony kasztan. („Kasztan to bardzo polska rzecz”, powiedziała.) I Holiday Basket, chociaż żartowała, że ​​pan Pierre-Louis powinien był to nazwać Holiday Basket Case. Powąchała miksturę na zgodę.

„Chcę to zrobić jak strzał”, powiedziała.

Zabrała swoje produkty na tył pokoju, gdzie pan Pierre-Louis topił wosk kokosowy i olej rycynowy w czajniku nad obozową kuchenką. Przekręcił kołek i wosk zebrał się w kształt ananasa. Pani Domińczyk odmierzyła miarkę każdego wybranego zapachu, następnie dodała odcień przypalonej pomarańczy i kilka suszonych płatków kwiatów.

– Nie gotuję – powiedziała. „To jest najbliżej, jakie kiedykolwiek ugotowałam przez całe Święta”.

Pan Pierre-Louis poprosił ją o nazwanie swojego zapachu i po chwili zdecydowała się na Smoked Dag. „To też nazwa kiełbasy w Polsce” – powiedziała. „Po prostu dobrze się bawię”.

Podczas gdy wosk był ustawiony, wróciła po skrzypiących drewnianych schodach i wyszła na komercyjną część Livingston Street, aby rozprostować nogi i wapować Juul o smaku miętowym. Czy była gotowa na święta?

Wzięła telefon i błysnęła zdjęciem swoich dekoracji – orgią świateł, drzew i świecidełek. „To tak, jakby Boże Narodzenie wymiotowało wszędzie” – powiedziała radośnie. Tego wieczoru spotkała się z przyjaciółmi i rodziną na kolacji, a następnie pomogła przy uczcie siedmiu ryb i świątecznej kolacji, która mieszała tradycje polskie i amerykańskie.

„W zeszłym roku sądziliśmy, że Patrick jest w rodzinie od 15 lat – jeśli chce świątecznej szynki, damy mu ją” – powiedziała przewrotnie.

Po powrocie do piwnicy, w większości stwardniały wosk, pan Pierre-Louis wręczył jej nożyczki, aby mogła przeciąć knot. – Jak pępowina – powiedziała.

Pani Domińczyk pociągnęła nosem radośnie. – O mój Boże, tak ładnie pachnie – powiedziała. „Sworzniowy. Nie potrzebuję nawet prowizji”.