After Blue Movie Recenzja i podsumowanie filmu (2022)

Cóż, jeśli algorytmiczna konfluencja słów kluczowych prowadzi świeżo upieczoną fankę Kate do „After Blue”, film nie nauczy ich niczego o piosenkarze z Wichrowych Wzgórz. Jeśli już, to aktywnie dezorientuje temat, zamieniając swoją „Kate Bush” (Agata Buzek) – aka Katarzyna Buzowska – w łobuza z gałką oczną w pochwie, siejącą spustoszenie na tytułowej planecie po nastolatce o imieniu Roxy (Paula Luna). wykopali ją z różowego, spienionego piasku, gdzie została pochowana za karę przez całkowicie kobiece polskie wojsko kosmiczne. (Jego pozorna skłonność do języka polskiego to tylko jedna z wielu niewytłumaczalnych rzeczy w tym filmie.)

Za karę Roxy i jej matka Zora (Elina Löwensohn) muszą przemierzać niebezpieczny zimowy teren i czekać w dziwnym szybie kopalni na powrót „Kate Bush”. Tam muszą ją zabić i odkupić się za przyniesienie śmierci i zniszczenia francuskojęzycznym narodom After Blue. Taki jest ogólny kierunek tej dwugodzinnej hybrydy science-fiction/fantasy/western, której fabuła jest niewiele więcej niż szkieletem, do którego Mandico może przyczepić różne obsesje estetyczne i/lub erotyczne.

Ale wróćmy na chwilę. W początkowych momentach „After Blue” mruczy głos: „Nie jesteś już na swojej planecie. Jesteś w kosmosie” jako wirująca kula w kolorze klejnotów, unosząca się w zakurzonej pustce. Jakby takie zastrzeżenie było naprawdę konieczne: Po Blue, poziemna kolonia zajmowana przez ludzkie „jajniki” (te bez jajników umierają wkrótce po urodzeniu, dusząc się własnymi włosami – znowu nie pytaj), do naszych Miejsce prowadzenia historii wygląda tak, jakby zostało stworzone przez wielkiego fana Kate Bush.

Bydlęce stworzenia z geodami zamiast twarzy wędrują po krajobrazie, który jest wysadzany kryształami i przyprószony brokatem, który przylega do kępek włosów pokrywających szyję i ramiona wszystkich. (Włosy odgrywają dużą rolę w tym filmie.) Mieszkańcy After Blue ubierają się w czarujące czarne stroje, które nawiązują do American Horror Story: Coven i Female Prisoner Scorpion. Cała technologia została zakazana w After Blue po tym, jak została skolonizowana przez ludzkość, co uczyniło samotną męską postać filmu, projektanta przyjemności o imieniu Olgar-2 (Michaël Erpelding), niebezpiecznym przemytem. Zmysłowy szlam kapie z gałęzi obcych drzew, a farba neonowa i ultrafioletowa służy do pomysłowych, estetycznych celów.