9 rosyjskich poszukiwaczy przygód w tajemniczych okolicznościach zamarzło na śmierć. Nowa teoria wyjaśnia, dlaczego

Naukowcy modelowali, w jaki sposób takie wiatry mogły gromadzić śnieg nad namiotem i jak długo zajęłoby osiągnięcie krytycznego obciążenia, które spowodowałoby zsunięcie się górnego panelu ze słabszej warstwy poniżej po osiągnięciu integralności strukturalnej namiotu. zostały naruszone cięcie. „A więc ciężar wzrósł” – mówi Gaume. „Ponieważ nie było innego wyjścia – tej nocy nie było opadów śniegu”. Jakiś czas po północy na słabej warstwie zgromadził się wystarczający ciężar, który nagle opadł i wysłał prześcieradło do namiotu. Byłaby to stosunkowo niewielka lawina – może 16 na 16 stóp – którą naukowcy zasymulowali, zainspirowani modelem śniegu Disneya. Wystarczyłoby wypełnić dziurę wykopaną przez obozowiczów w śniegu, ale nie wystarczyłoby, aby 26 dni później ekipa ratownicza znalazła wyraźne oznaki lawiny.

Jednak lawina nie musi być duża, aby poważnie uszkodzić ludzkie ciało. Z reguły wędrowcy zaangażowani w jeden z nich tylko się uduszą. Jednak w tym przypadku żadna z dziewięciu ofiar nie zmarła z powodu zadławienia, a niektóre miały poważne urazy klatki piersiowej i głowy.

Można to również wytłumaczyć dynamiką lawiny płytowej i wiatrem zstępującym. Chociaż w czasie incydentu nie padał śnieg, katabatyczne wiatry stworzyłyby znacznie bardziej niebezpieczny rodzaj gruzu nad namiotem. „Wiatr zerwał i niósł śnieg, który składał się z bardzo małych kryształków” – mówi Gaume. „A kiedy zostanie złożony, [the crystals] są mocno skondensowane. „Mogło to spowodować powstanie grubej warstwy śniegu, która ważyła około 25 funtów na stopę sześcienną. A co było jeszcze bardziej niefortunne dla naszych poszukiwaczy przygód, położyli swoje narty jako podłogę do swojego namiotu i stworzyli twarde podłoże, na którym śnieg mógł je zgnieść.

Gaume i Puzrin poszli jeszcze dalej i stworzyli model, jak mogła wyglądać ta trauma. Aby skalibrować swoją symulację, wykorzystali dane z testów zderzeniowych przeprowadzonych w starym przemyśle motoryzacyjnym na ludzkich zwłokach zamiast na manekinach. (Aby być uczciwym, to były lata 70., czyli … inny czas). Następnie stworzyli model uwalniania symulowanych bloków śniegu o różnych rozmiarach z cyfrowego modelu ludzkiego ciała i porównali to z wynikami katastrofy. testy. „Widzieliśmy, że nie spowodowałoby to śmierci, ale spowodowałoby średnie do ciężkich obrażeń” – mówi Gaume. (Poniżej znajdują się uszkodzenia, jakie może wyrządzić kawałek śniegu o średnicy trzech stóp).

Na tej podstawie doszli do wniosku, że wspinacze przeżyli początkową zaspę i wydostali się z namiotu, chociaż niektórzy z nich zostali poważnie ranni. Ale gdyby udało im się uniknąć stosunkowo małej lawiny, dlaczego mieliby uciekać ponad pół mili dalej, zamiast kręcić się w pobliżu i kopać swoje zapasy, zwłaszcza buty? Śledczy odkryli, że grupa faktycznie miała więcej zapasów przechowywanych w lesie, więc być może w panice wyruszyli. „Zaczynają przecinać namiot od wewnątrz, aby się wydostać” – mówi Gaume. „Widzisz, była lawina, a potem możesz się jej obawiać druga Lawina. Być może więc zdecydowali, że najlepszym rozwiązaniem jest prawdopodobnie udanie się do lasu, rozpalenie ognia i znalezienie zapasu. „