A teraz wiesz: Patrząc na pomarańcz sto lat temu – Orange Leader

Mike Louviere
A teraz wiesz

Orange było ładnie wyglądającym małym miasteczkiem w południowo-wschodnim Teksasie w latach dwudziestych XX wieku. Większość domów była obramowana drewnem i pomalowana na biało. Niektóre były z cegły lub sztukaterii. Wielu miało białe płoty lub żywopłoty, niektórzy mieli żelazne ogrodzenia.

Większość ulic była zastrzelona, ​​skóra wyblakła od słońca, tylko kilka z nich było wybrukowanych. Ulice na obrzeżach miasta były brudne. Po zachodniej stronie miasta autostrada nr 90 prowadziła do Beaumont, była to głównie ziemia, a samochody często grzęzły podczas deszczu. Na wschodzie prom na rzece Sabine przywiózł samochody i ciężarówki do Luizjany.

Rozrywka była inna sto lat temu, z bardzo małą liczbą radia, bez telewizorów, bez magnetowidów i DVD, bez internetu i gier elektronicznych.

Dla rozrywki w domach często odbywały się tańce i imprezy, zwykle muzykę zapewniała Victrola. Formalne tańce odbywały się w hotelu Holland lub w budynku Izby Gospodarczej. Czasami ludzie chodzili do Port Arthur z Orange, aby tańczyć na Pleasure Pier.

Popularne były single wokół fortepianu. Popularne piosenki śpiewane po domach to „Skip to my Lou”, „Tideo”, „The Girl I Left Behind” i „Coffee Grows on the Wide Oak Tree”. Starsi ludzie i dzieci uczestniczyli w nim równie entuzjastycznie jak młodzież.

Gry karciane były również popularne w domu. Rozgrywane gry obejmowały wieżę, rybę i brydż. Czasami w zimowe wieczory były cukierki lub ciastka.

Jezioro Sabine było popularnym miejscem pikników, pływania i rzucania sieciami do łapania barweny.

Ludzie chodzili pływać w rzece Sabine i stawie Skeelera lub basenie Payne’a na autostradzie 90.

W teatrach Strand i Liberty grano nieme filmy czarno-białe. Popularnymi gwiazdami byli Mary Pickford, Theda Bara, Rudolph Valentino i Douglas Fairbanks.

W soboty młodzi ludzie chodzili do zachodnich filmów z takimi gwiazdami jak William S. Hart czy Tom Mix. Były serie z Pearl White, Ruth Poland lub Eddiem Polo i złoczyńcą serialu William Orland.

Całe rodziny cieszyły się komediami z Haroldem Lloydem, Charliem Chaplinem, Busterem Keatonem i Benem Turpinem, a także pięknem kąpieli prezentowanym przez Macka Senneta.

Podczas występów pianino elektryczne grało popularne piosenki, takie jak „Smiles 'and Beautiful Ohio”.

Największe podniecenie było, gdy Chautauqua przybyli do miasta. Był to tygodniowy program z różnymi rodzajami rozrywki. Był wysokiej jakości i bardzo popularny zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci.

W niedzielne popołudnie, przy dobrej pogodzie, rodziny jeździły po wiejskich drogach w Fordach, Chevroletach, Overlands lub innych rodzinnych samochodach. Młodzi ludzie często spacerowali po rzekach i zalewach. Fotografowali holowniki, stare lokomotywy na bocznicy, a może po prostu most.

Mecze piłki nożnej i koszykówki były równie popularne jak imprezy kościelne. W sobotę wieczorem ludzie szli do miasta, aby zobaczyć i być widzianym. Starsi ludzie obserwowali z samochodów, podczas gdy młodsi spacerowali po Piątej i Frontowej ulicy, często zatrzymując się, by odwiedzić znajomych. Niewiele kupiono.

Życie w pomarańczach było łatwe. Część osób, które przyjechały do ​​Orange do pracy związanej z I wojną światową, wyjechały. Miasto zwolniło. Niektóre sklepy były zamknięte.

Pod koniec dekady 1929 roku miał się rozpocząć Wielki Kryzys, ale na razie był to okres spokoju.

– A teraz już wiesz.