Odkryto nową sieć autostrad, aby podróżować przez Układ Słoneczny znacznie szybciej

Naukowcy odkryli nową sieć autostrad umożliwiającą podróżowanie przez Układ Słoneczny znacznie szybciej niż było to wcześniej możliwe. Takie trasy mogą przyciągać do siebie komety i asteroidy Jowisz do Neptunw mniej niż dziesięć lat i do 100 jednostek astronomicznych w mniej niż sto lat. Można ich użyć do stosunkowo szybkiego wysłania statków kosmicznych w najdalsze zakątki naszego układu planetarnego oraz do monitorowania i zrozumienia obiektów bliskich Ziemi, które mogą zderzyć się z naszą planetą.

W artykule opublikowanym w numerze Postęp naukowynaukowcy zaobserwowali dynamiczną strukturę tych tras, tworząc połączoną serię łuków wewnątrz tak zwanych kolektorów kosmicznych, które rozciągają się od pasa asteroid do Uran i poza nią. Ta nowo odkryta „niebiańska autostrada”, czyli niebiańska autostrada, działa przez kilka dziesięcioleci, w przeciwieństwie do setek tysięcy lub milionów lat, które zwykle charakteryzują dynamikę Układu Słonecznego.

Ten film przedstawia globalną, podobną do łuku, strukturę rozmaitości przestrzennych w Układzie Słonecznym. Mapa pokazuje obszar pomiędzy zewnętrzną krawędzią głównego pasa asteroid na 3 AU a tuż za półoś główną Urana na 20 AU. Orbity zlokalizowane na stabilnych kolektorach mają jaśniejszy kolor. Źródło: Uniwersytet Kalifornijski w San Diego

Najbardziej widoczne struktury łukowe są związane z Jowiszem i silnymi siłami grawitacyjnymi, które on wywiera. Populacja komet z rodziny Jowisza (komety o okresach orbitalnych 20 lat), a także niewielkich rozmiarów ciał Układu Słonecznego zwanych Centaurami, są kontrolowane przez takie rozmaitości w niespotykanych dotąd skalach czasowych. Niektóre z tych ciał zderzą się z Jowiszem lub zostaną wyrzucone z Układu Słonecznego.

Struktury zostały rozwiązane poprzez zebranie danych liczbowych o milionach orbit w naszym Układzie Słonecznym i obliczenie, jak te orbity pasują do już znanych rozmaitości kosmicznych. Wyniki wymagają dalszych badań, zarówno w celu ustalenia, w jaki sposób mogą być wykorzystane przez statki kosmiczne, jak i jak takie kolektory zachowują się w pobliżu Ziemi, kontrolując spotkania asteroidy i meteorytów, a także rosnącą populację sztucznych obiektów wykonanych przez człowieka. w układzie Ziemia-Księżyc.

Źródła: „Łuki chaosu w Układzie Słonecznym” Nataša Todorović, Di Wu i Aaron J. Rosengren, 25 listopada 2020 r., Postęp naukowy.
DOI: 10.1126 / sciadv.abd1313