Nauka
Nowo odkryta jaszczurka triasowa mogła unosić się pod wodą, aby odrywać zdobycz
Około 240 milionów lat temu triasowy drapieżnik Brevicaudosaurus jiyangshanensis czaił się prawie nieruchomy, w morzu – a badacze znaleźli w jego szkielecie wskazówki, które mogłyby wyjaśnić jego niezwykłe metody łowieckie.
Naukowcy z Chińskiej Akademii Naukowej w Pekinie i Kanadyjskiego Muzeum Przyrody w Ottawie zbadali dwa szkielety odkryte w cienkiej warstwie wapienia w dwóch kamieniołomach w południowo-zachodnich Chinach. Najbardziej kompletny szkielet, mierzący prawie 60 centymetrów długości, został znaleziony w kamieniołomie w Jiangshan.
Eksperci zidentyfikowali 240-milionowe szczątki jako nieznany wcześniej gatunek notozaurów: małogłowe gady morskie z kłami, kończynami przypominającymi płetwy i długą szyją. Zwykle nothozaury miały dłuższy ogon, który zdaniem ekspertów był używany do napędu – ale nowo odkryty gad miał krótki i płaski ogon.
Naukowcy zauważyli, że przednie kończyny gada były bardziej rozwinięte niż tylne i mogły odgrywać rolę w pomaganiu zwierzęciu w pływaniu. Z grubymi i gęstymi kośćmi – w tym kręgami i żebrami – był prawdopodobnie krępy i tęgi.
Co więcej, Na podstawie dowodów eksperci uważają, że Brevicaudosaurus jiyangshanensis niekoniecznie był szybkim pływakiem. Jednak jego gęste kości mogły zapewnić mu zaletę: stabilność. Jego grube kości o dużej masie mogły sprawić, że w płytkiej wodzie zachował neutralną pływalność, a przy pomocy płaskiego ogona drapieżnik mógł unosić się nieruchomo pod wodą, zużywając niewiele energii.
Stealth hunter
Naukowcy uważają również, że istota ta mogła wykorzystać swoją neutralną pływalność do tropienia dna morskiego w poszukiwaniu następnego posiłku.
„Nasza analiza dwóch dobrze zachowanych szkieletów ujawnia gada o szerokim, pachyostotycznym ciele (o gęstszej kości) i bardzo krótkim, spłaszczonym ogonie” – powiedział współautor badania Qing-Hua Shang, paleontolog z Chińskiej Akademii Nauk, w oświadczeniu. „Długi ogon może służyć do poruszania się po wodzie, generując ciąg, ale nowy gatunek, który zidentyfikowaliśmy, prawdopodobnie lepiej nadawał się do przebywania blisko dna w płytkim morzu, używając krótkiego, spłaszczonego ogona dla równowagi, jak podwodny unosi się, pozwalając mu zachować energię podczas poszukiwania zdobyczy – dodał Shang.
Gad doskonale nadawał się do polowania pod wodą: neutralna pływalność powinna była również umożliwić mu chodzenie po dnie morskim w poszukiwaniu wolno poruszającej się ofiary. Tymczasem żebra szkieletu o dużej gęstości sugerują również, że gad miał duże płuca, co wydłużało czas, jaki gatunek mógł spędzić bez wynurzania się na powierzchnię.
Paleontolodzy odkryli inną cechę, która pomogłaby Brevicaudosaurusowi w jego podwodnych wyczynach: stworzenie miało również grube, długie strzemiączko – prętowate kości w uchu środkowym, używane do transmisji dźwięku – które mogły pomóc gadowi słyszeć pod powierzchnią.
„Być może ten mały, wolno pływający gad morski musiał uważać na duże drapieżniki, kiedy unosił się na płyciznach, a także być drapieżnikiem” – powiedział współautor Xiao-Chun Wu, paleobiolog z Canadian Museum of Nature , w oświadczeniu.
„Piwny maniak. Odkrywca. Nieuleczalny rozwiązywacz problemów. Podróżujący ninja. Pionier zombie. Amatorski twórca. Oddany orędownik mediów społecznościowych.”
