Są to rynki, które według niewielu przewidywań mogą ostatecznie wyróżnić się na Cop28

Niewielu dzisiaj pamięta, jak Gordon Wu, biznesmen z Hongkongu, odegrał transformacyjną rolę w pionierskiej infrastrukturze azjatyckiej, szczególnie w latach 90.

Pan Wu nazwał swoją firmę Hopewell na cześć autostrady w pobliżu Uniwersytetu Princeton, z którego był bardzo dumny.

Jednym z krajów, na który wywarł największy wpływ, była Indonezja, gdzie jego projekty położyły podwaliny pod wzrost gospodarczy w niektórych częściach kraju. Stało się tak pomimo faktu, że azjatycki kryzys finansowy w 1998 r. wyrwał spod kontroli cenne elektrownie.

Wspominam o Wu jako o postaci, która dokonała transformacji, ponieważ powstaje coś bardzo znaczącego o podobnym długoterminowym potencjale, rozpoczynając nową erę w Indonezji.

Rozwój ten jest ważny, ponieważ dwie gospodarki intensywnie korzystające z węgla, Indonezja i Polska, mogą poczynić jedne z najbardziej znaczących postępów w walce ze zmianami klimatycznymi przed otwarciem Cop28 30 listopada w Dubaju.

Indonezja ogłosiła już ambitne plany zwiększenia swojego koszyka energii odnawialnej. Gigant z Azji Południowo-Wschodniej jest nadal gospodarką rozwijającą się, ale nadal jest w stanie zobowiązać się do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2060 r. lub wcześniej.

Kraj zobowiązał się już do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o 29 procent do 2030 roku. W rzeczywistości jest gotowa zobowiązać się do 41-procentowej redukcji przy większym wsparciu międzynarodowym.

W zeszłym tygodniu powiedział wyższy rangą urzędnik indonezyjski Narodowy Na konferencji Cop28 kraj ogłosi, że kontynuuje plany aktywnego rozpoczęcia wycofywania węgla od 2040 r. Plan wyjścia mógłby zostać przyspieszony o dekadę po zawarciu innowacyjnego porozumienia z gospodarkami rozwiniętymi w celu odblokowania 20 miliardów dolarów na przyspieszenie zielonej transformacji. Minister finansów Sri Mulyani Indrawati powiedziała, że ​​„bardzo mocno nalegała” na podjęcie nowego zobowiązania. „To już jest w przygotowaniu” – powiedziała. „Przygotowujemy się i ogłosimy to. Jeśli się nie uda, jest to coś, czego nie mogę zrobić.

Jej szef, prezydent Joko Widodo, uruchomił niedawno pierwszą w kraju giełdę emisji dwutlenku węgla – platformę dla firm chcących zrównoważyć swoje ostatnie emisje, co stanowi pierwszy wymierny rezultat Partnerstwa na rzecz Sprawiedliwej Transformacji Energetycznej. Mówi, że program dostarcza społeczności globalnej cennych informacji umożliwiających powtórzenie postępu. A zmniejszenie zużycia węgla jest najbardziej prawdopodobnym miejscem, w którym szybko rozwijająca się gospodarka Indonezji może się sprawdzić.

Znajdująca się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich elektrownia wykorzystująca energię odnawialną Masdar wspiera Indonezję inwestycjami infrastrukturalnymi mającymi na celu zmniejszenie obciążenia elektrowni węglowych. Rozwój ten wpisuje się w tradycję wykorzystywania inwestycji zagranicznych i wiedzy specjalistycznej na rzecz infrastruktury kraju. Masdar uruchomił w Indonezji pierwszą fazę pływającej elektrowni słonecznej o mocy ponad 500 megawatów.

Masdar jest także aktywnym inwestorem w Polsce, gdzie firma ulokowała kapitał w budowie ponad 50 megawatów elektrowni wiatrowych z turbin na północy kraju.

Polska jest uśpionym olbrzymem UE w walce klimatycznej, ale nowy raport Europejskiej Rady ds. Stosunków Zagranicznych (ECFR) wskazuje na potencjał znacznego skoku naprzód.

Punktem wyjścia jest z pewnością wyścig o dogonienie. Szacuje się, że 85 proc. energii w Polsce pochodzi z paliw kopalnych. Z węgla wytwarza się aż 70% energii elektrycznej. Dla porównania średnia europejska wynosi niecałe 16 proc. Kraj zobowiązał się do zamknięcia ostatniej kopalni węgla dopiero w 2049 r.

Ale za tą zależnością Polska zaczyna się radykalnie zmieniać. Według ECFR to oni odpowiadają za 60 proc. redukcji emisji w Europie w 2022 r. Odnawialne źródła energii, takie jak wiatr, wzrosły w zeszłym roku do prawie 21 procent produkcji energii elektrycznej.

Nawet obecny rząd, który nieco wahał się, czy otwarcie przyjąć tak zwaną „zieloną agendę”, uruchomił kilka innowacyjnych projektów, które przynoszą zmiany. Program „Czyste powietrze dla miast i energia dla wsi” zachęca do przejścia na energię odnawialną, a sprzedaż przyjaznych środowisku pomp ciepła plasuje kraj na ósmym miejscu w rankingach UE.

Branża zaczyna wkraczać na polski rynek. Bosch chce tam wybudować dużą fabrykę pomp ciepła.

Tymczasem program o nazwie „Mój prąd” przyczynił się do powstania „prosumenta” (producenta i konsumenta), w ramach którego pół miliona gospodarstw domowych instaluje panele słoneczne zarówno w celu zasilania swoich domów, jak i zasilania sieci. Wszystko to stanowi podstawę jeszcze bardziej radykalnej zmiany. Według raportu ECFR, jeśli rząd faktycznie podejmie nowe zobowiązania w sprawie węgla, można to zrobić w ramach „misji narodowej”, porównywalnej do wysiłków zmierzających do przystąpienia do NATO i UE.

W ostatnich tygodniach widzieliśmy, co to znaczy, gdy duże kraje flirtują z wycofywaniem się z planów zerowej netto. Wielka Brytania zeszła na dalszy plan. Premier Rishi Sunak dotrzymał terminu wyznaczonego na rok 2050, ale przełożył wycofywanie pojazdów z silnikiem Diesla i benzyną z 2030 na 2035 rok.

Zeszły tydzień, NarodowySondaż brytyjskiej opinii publicznej pokazał reakcję: poparcie dla terminu 2050 wzrosło do 57 proc. z 53 proc. tuż przed ogłoszeniem. Nasze badanie wykazało również, że ludzie wydają się ufać, że energia odnawialna może zapewnić czystą i tanią energię elektryczną.

Inwestycję Zjednoczonych Emiratów Arabskich w energię odnawialną w Wielkiej Brytanii poparło 47 procent populacji. W oddzielnym pytaniu 48 procent opowiedziało się za zwiększeniem produkcji energii odnawialnej po niższych kosztach.

Podobnie jak w przypadku wielu innych kwestii, to właśnie potencjał nowych osiągnięć na pierwszej linii frontu bitwy energetycznej będzie jednym z najbardziej ekscytujących elementów tegorocznej konferencji Cop28.

Aktualizacja: 2 października 2023, 7:00