Ochrona bezpieczeństwa narodowego Wielkiej Brytanii przed PESCO: najodważniejsza i najbardziej wroga sztuczka UE po Brexicie

Gwythian Prins postrzega PESCO jako najodważniejszą i najbardziej wrogą sztuczkę UE po Brexicie. Wygląda to na sojusz wojskowy. Wygląda to na sojusz wojskowy. To sojusz wojskowy. I jako taka jest zagrożeniem dla NATO… Formalnym celem PESCO/EUDU jest szybkie uzyskanie równego prawnego wpływu na członków i współpracujące „kraje trzecie”, osiągnięcie równej skali i statusu z NATO, a następnie… dokonanie odwrócenia przejęcia NATO przez UE: wszystko to w czasie wojny.

PESCO (Stała Współpraca Strukturalna), z naciskiem na P, ewoluuje w Unię Obronną UE, która teraz przygotowuje się do odwrotnego przejęcia NATO. Nic nie może być bardziej niebezpieczne dla bezpieczeństwa narodowego Wielkiej Brytanii, bezpieczeństwa Europy kontynentalnej i globalnego wolnego świata w czasach szarej i gorącej wojny.

Brytyjscy ministrowie są źle poinformowani. Twierdzą, że obiad w Wielkiej Brytanii jest możliwy i bezpieczny à la carte w PESKO. To nie tak. Jak diabeł, inicjatywy UE zawsze tkwią w szczegółach. O sotto voce Okrzyk bojowy Brukseli brzmi: mam que texte: kto kontroluje szczegóły, wygrywa.

Równolegle publikowany jest szczegółowy raport oparty na dowodach Odprawy dla Wielkiej Brytanii, który opiera się na zeznaniach ustnych przed Specjalną Komisją ds. Kontroli Europejskiej w dniu 17 maja 2023 r., dokumentuje historię i mechanikę PESCO. Pokazuje również fakty, w jaki sposób uwodzenie Wielkiej Brytanii do podporządkowania się poprzez projekt mobilności wojskowej obejmuje wiążące zobowiązania, które utrzymałyby Wielką Brytanię w „wysoce dynamicznym dostosowaniu” do przepisów UE.

Ujawniona taktyka UE to „przynęta i haczyk”. Pod tym względem przypomina inne gałęzie tej wzajemnie powiązanej strategii, czego wybitnymi przykładami są protokół z Irlandii Północnej/„umowa z Windsoru” oraz program finansowania nauki HORIZON.

Kontekstem tego jest geopolityczny punkt zwrotny o ogromnym znaczeniu. Centrum władzy w UE przesuwa się nieubłaganie z Paryża do Warszawy, z pominięciem Berlina. Jego rozmach jest przyspieszany przez powrót wojny na pełną skalę do Europy po raz pierwszy od 1945 roku i implozję kontroli społecznej podczas najgorszej przemocy domowej od 1967-68 we Francji. Po raz pierwszy w życiu ta dynamika nie jest pod kontrolą Stanów Zjednoczonych; a obecne trendy są aktywnie sprzeczne z życzeniami prezydenta Bidena. Potwierdzają to jej ostatnie działania wobec przywództwa NATO.

Zatrzymując obfite i „stałe” źródła energii, unikając pułapek „zielonych” i polegając na paliwach kopalnych podczas przygotowań do energii jądrowej, Polska szybko staje się najlepiej prosperującym i najbezpieczniejszym krajem na kontynencie. Stanowi to podstawę jej wyłaniającego się statusu głównej lądowej potęgi wojskowej na kontynencie, wraz z obleganą Ukrainą: dwiema głównymi armiami między Wielką Brytanią a Rosją Putina.

Państwa bałtyckie w naturalny sposób skłaniają się ku temu nowemu hubowi kontynentalnemu, podobnie jak Skandynawia, której nowe aktywne przynależność do NATO jest kolejnym ważnym wydarzeniem geopolitycznym ostatnich czasów w Europie, czyniącym z Bałtyku morze NATO. Putin osiągnął to, czego wcześniej nic i nikt inny nie mógł zrobić.

Ze względów kulturowych i wojskowych to nowe sojusze szuka wsparcia i kierunku w Wielkiej Brytanii, nie tylko ze względu na naszą przywódczą rolę w Pięciu Oczach. Wielka Brytania powinna więc nabrać otuchy. Monumentalne aktywne wybory zachęcają do szczerego sprawowania niezależnej, suwerennej władzy. Brexit otworzył ku temu drzwi, o czym świadczy przywództwo Wielkiej Brytanii we wspieraniu Ukrainy trzema dużymi interwencjami od początku 2022 r.

Ale czterdzieści lat życia jako państwo członkowskie w „imperium” Unii Europejskiej Barroso (Jestem disantem) tak osłabiły nerwy umysłowe brytyjskich klas administracyjnych i politycznych, że teraz, gdy drzwi klatki zostały otwarte na oścież, kanarek nie śmie wylecieć, by powitać słońce przywróconej suwerenności narodowej, ale jest oszołomiony i mrugając ze strachem, woli swojskości życia jako dobrowolny jeniec, upiększając brukselskie ustawodawstwo. To realne i aktualne zagrożenie dla bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii. Dlaczego?

Ponieważ od 2016 r., świadome swoich malejących wpływów, Paryż i Bruksela agresywnie dążą do przywrócenia zasadności francuskiej wizji federalnej jedności na mocniejszym gruncie. Ten wybrany teren jest najbardziej fundamentalny: obrona i bezpieczeństwo. Instrumentem jest PESCO.

Konieczne jest, aby ministrowie Wielkiej Brytanii rozumieli dynamikę udokumentowaną w obszernym raporcie i unikali wbudowanych haczyków PESCO; aby wznieśli oczy i ambicje na wschód, aby należycie zachować NATO, aktywnie zaangażować się w rodzący się polsko-centryczny sojusz i aby przestali wierzyć, że mogą bezpiecznie zjeść obiad à la carte w Hôtel PESCO, kiedy ponowne podporządkowanie naszej przywróconej suwerenności jest obowiązkowe dzień dniai gdzie, jak w Hotelu California (który mam poprzednio odwiedzany dla BfB), Night Manager mówi, że możesz wymeldować się w dowolnym momencie, ale nigdy nie możesz wyjść. To nie jest ćwiczenie.

Powiązany