Indyjska obrona potrzebuje samodzielności i głębszych badań, aby zapewnić strategiczną autonomię

Omawiając globalne zawirowania geopolityczne, zwrócił uwagę, że m.in. Japonia, Wielka Brytania, Rosja, Chiny, Niemcy, Polska, Korea Południowa znacznie zwiększają swoje budżety obronne. Może to doprowadzić do poważnych zakłóceń w globalnych łańcuchach dostaw sprzętu wojskowego. Jednak sytuacja stanowi doskonałą okazję dla indyjskich producentów obronnych do objęcia przywództwa. Ponadto istnieje ogromne zapotrzebowanie na sprzęt i sprzęt wojskowy nie tylko w Azji, ale także w całej Europie.

OGŁOSZENIA

Wzrost gospodarczy Indii, demokratyczne i sprzyjające włączeniu społecznemu rządy oraz zdolność do przeciwstawiania się przymusowi i zastraszaniu w celu obrony swojego terytorium należą do czynników przyczyniających się do wzrostu potęgi narodowej Indii, powiedział szef Sztabu Obrony, generał Anil Chauhan.

W przemówieniu w think-tanku zwrócił uwagę, że osiągnięcie samowystarczalności w sektorze obronnym i zmniejszenie zależności od importowanego sprzętu wojskowego jest ważne dla utrzymania strategicznej autonomii kraju i przyjęcia nowych obowiązków współmiernych do jego wschodzącej rangi.

Budżet na lata 2023-24 nie mówi o rdzennej ludności, podczas gdy w zeszłym roku minister finansów Unii zapowiedział, że 68% zakupów obronnych będzie odtąd pochodzić od lokalnych producentów.

Przemawiając 15 lutego w Bengaluru, powiedziała, że ​​Centrum przeznaczy 75% budżetu na zamówienia obronne na przemysł krajowy. Posunięcie to otworzy milion Rs w kontraktach obronnych dla indyjskich firm obronnych z sektora publicznego i prywatnego w nowym budżecie. Jednak aby tak się stało, moce produkcyjne krajowego przemysłu (DPSU i sektora prywatnego) muszą znacznie wzrosnąć.

Aby głęboko skonsolidować dynamikę rodzimych systemów uzbrojenia i sprzętu, należy również poprawić koncentrację na badaniach i rozwoju w dziedzinie obronności. W ciągu ostatnich sześciu lat wydatki na badania i rozwój DRDO, wiodącej agencji badań w dziedzinie obronności, wynosiły od 0,08% do 0,09% PKB. To bardzo mało, jak zauważył Stały Komitet ds. Obrony (2021) i znacznie poniżej wydatków krajów rozwiniętych. Aby polityka autochtonizacji obronności odniosła sukces, całkowite krajowe wydatki na B+R muszą osiągnąć co najmniej 1% PKB. Innowacyjności należy nadać nowy impuls poprzez ekosystem start-upów, programy IDEX i EDIC oraz współpracę ze środowiskiem akademickim.

Zaobserwowano, że co roku alokacja budżetowa na obronność jest mniejsza niż przewidywane środki. W bieżącym roku budżetowym 2023-24, z alokacji budżetu obronnego w wysokości 5,94 lakh crore Rs, wydatki na wynagrodzenia, utrzymanie operacyjne sił zbrojnych (magazynowanie, części zamienne i naprawy) wraz z emeryturami wynoszą 4,08 lakh crore Rs, co stanowi 68,7% budżetu obronnego. Nakłady inwestycyjne w wysokości 1 62 600 crore Rs to tylko 27,4% budżetu obronnego. Pozostała alokacja przeznaczona jest na drogi graniczne, badania i wydatki administracyjne. To właśnie nakłady kapitałowe są istotne dla modernizacji sił i budzą niepokój, co widać na poniższym rysunku.

Stały Komitet ds. Obrony (2018) zauważył, że współczesne siły zbrojne powinny mieć jedną trzecią swojego sprzętu w kategorii vintage, jedną trzecią w bieżącej kategorii i jedną trzecią w kategorii state-of-the-art. Jednak armia indyjska posiadała 68% swojego sprzętu w kategorii vintage, 24% w bieżącej i 8% w kategorii state of the art. Komisja zauważyła również, że przez lata armia zgromadziła znaczny niedobór broni, prowiantu i amunicji. Stwierdzono, że odpowiednią uwagę poświęcono polityce i budżetowi na modernizację prawie przestarzałego arsenału.

Wojsko w dużym stopniu polega na zagranicznych producentach OEM (producentach oryginalnego sprzętu) w zakresie sprzętu wojskowego, a taka sytuacja jest nie do utrzymania w wyłaniającym się środowisku geopolitycznym” – powiedział generał Chauhan.

Omawiając globalne zawirowania geopolityczne, zwrócił uwagę, że m.in. Japonia, Wielka Brytania, Rosja, Chiny, Niemcy, Polska, Korea Południowa znacznie zwiększają swoje budżety obronne. Sytuacja ta może doprowadzić do poważnych zakłóceń w globalnych łańcuchach dostaw sprzętu wojskowego. Jednak ta sytuacja stanowi wspaniałą okazję dla indyjskich producentów obronnych do objęcia przywództwa. Ponadto istnieje ogromne zapotrzebowanie na sprzęt i sprzęt wojskowy nie tylko w Azji, ale także w całej Europie. W takiej sytuacji rodzimy ekosystem obronny jest najbezpieczniejszy, ponieważ gwarantuje gwarantowane dostawy.

Dominacja w przestrzeni kosmicznej przeniknie i będzie miała wpływ na wszystkie inne dziedziny działań wojennych” – powiedział ACM Chaudhari, podkreślając, w jaki sposób armia indyjska przeszła od polegania na samolotach MiG-25 „Foxbat” na dużych wysokościach do „rekonesansu strategicznego” w latach 80. i 90. dla zasobów kosmicznych, takich jak satelity.

Podobnie, powołując się na przykłady sił powietrznych USA i Francji, powiedział, że w nadchodzących latach IAF również będzie musiała przekształcić się z „siły powietrznej” w „siłę lotniczą”.

„W przyszłości IAF będzie wezwana do udziału w kosmicznych ćwiczeniach świadomości sytuacyjnej, ćwiczeniach kosmicznych lub ćwiczeniach kontroli przestrzeni kosmicznej” – powiedział.

Stany Zjednoczone mają również pełnoprawne siły kosmiczne jako odrębną gałąź swojej armii. Z kolei Indie nie mają jeszcze Dowództwa Lotnictwa i Kosmonautyki, po wielu wahaniach utworzyły dopiero w 2019 roku małą, składającą się z trzech służb Obronną Agencję Kosmiczną.