Kobiety charedi dokonują 70 000 wirtualnych wizyt w Auschwitz

Dziś jest Yom HaShoah – Dzień Pamięci o Holokauście – kiedy Izrael oddaje cześć sześciu milionom Żydów zamordowanych przez nazistów.

Większość tutejszych młodych ludzi przyjeżdża do Polski ze swoją szkołą średnią, aby na własne oczy zobaczyć obozy koncentracyjne i zrozumieć okropności tego, co wydarzyło się tam podczas II wojny światowej.

Większość, ale nie wszystkie. Takie podróże nigdy nie były częścią kultury społeczności charedich (ultraortodoksyjnych), którzy stanowią około jednej ósmej populacji Izraela. Studia nad Holokaustem nie są częścią programu nauczania w ich szkołach czy jesziwach.

Kliknij i obejrzyj film 360° dzięki uprzejmości Triumph of the Spirit

Ale trzy przedsiębiorcze, nie z tego świata kobiety wykorzystują moc najnowocześniejszej technologii do tworzenia „wirtualnych” wizyt dla tych, którzy nie mogą fizycznie chodzić.

Miriam Cohen, Chani Koplowitz i Yuti Neiman, którzy od ponad dekady wspólnie kręcą „filmy koszerne” z przesłaniem edukacyjnym, otrzymali pozwolenie na podróż do Auschwitz-Birkenau podczas blokad Covid, aby nakręcić przełomowy film w wirtualnej rzeczywistości (VR) .

Widzowie noszą gogle VR, które imitują wrażenia z bycia tam z widokiem 360 stopni. Możesz rozglądać się w górę iw dół, z boku na bok, przez cały 65-minutowy film.

Do tej pory obejrzało go ponad 70 000 osób ze świata charedim i daleko poza nim triumf ducha.

Film jest hołdem dla determinacji i innowacyjności kobiet.

Cohen, matka sześciorga dzieci, która wyreżyserowała film, powiedziała, że ​​udało im się dostać do Auschwitz, aby sfilmować, chociaż Steven Spielberg, który wyreżyserował uznaną Listę Schindlera (wydaną w 1993 r.), nie zrobił tego.

Od podstaw opanowali również techniki filmowania VR, ignorując tych, którzy mówili im, że technologia jest przeznaczona do gier i nowatorskich filmów, a nie do poważnego filmu.

Podczas brytyjskiej premiery, która odbyła się w styczniu w Londynie, Matthew Sanders, dyrektor ds. globalnych spraw edukacji i VR w Meta (grupa Facebooka), docenił ich wykorzystanie technologii VR.

„To jeden z najbardziej przełomowych i inspirujących projektów, z jakimi się spotkałem” – powiedział publiczności.

Cohen mówi, że zawsze czuła, że ​​przegapiła coś bardzo ważnego. „Kiedy moi przyjaciele wrócili z podróży do Polski i powiedzieli nam, jaka to jest potężna, obiecałam sobie, że pewnego dnia pojadę” – powiedziała.

Nie zdawała sobie wówczas sprawy, że podczas swojej ostatniej wizyty podzieli się tą historią szeroko.

Na pokładzie mieli rabina Yisraela Goldwassera, czołowego wykładowcę i badacza Holokaustu, który przeżył w trzecim pokoleniu. Zaplanowali cały film.

Ale podczas pandemii Covid świat stanął w miejscu, loty były ograniczone, a Auschwitz – obecnie muzeum państwowe, które przyciąga ponad dwa miliony odwiedzających rocznie – zamknął swoje bramy.

Po tygodniach pościgu, wyprzedzony przez słupy i słupy i poinformowany, że to absolutnie niemożliwe, Cohenowi udało się dotrzeć do dyrektora Auschwitz-Birkenau.

Wytrwałość i modlitwa powinny się opłacić. „Była Polką, która też mówi po francusku” – mówi Cohen.

„Jestem z Montrealu, więc mówię po francusku. Rozmawiam z nią, ona mnie kocha, podoba jej się ten pomysł. Ale potem mówi: „Przepraszam, strzelanie w Auschwitz-Birkenau, tą techniką jest niedozwolone”.

„Więc powiedziałem słuchaj, jesteś ostatnim kluczem do mojego wielkiego marzenia, proszę pomóż mi. A potem powiedziała: „Wiesz co, wyślij mi odprawę”.

Cohen wysłała odprawę i z niepokojem czekała ze swoimi kolegami z obsady. Wtedy odebrała telefon.

„Możesz przyjść w poniedziałek rano. Muzeum jest dla Was otwarte tylko przez trzy dni. To było niesamowite, naprawdę zdarzył się cud”.

Udało im się tam dotrzeć i nakręcić film w 27-godzinnej podróży przez Ukrainę i nie tylko.

Byli sami w miejscu, które zwykle jest pełne ludzi, a rabin Goldwasser, przewodnik, martwił się, że zostaną sfilmowani bez udziału grupy na żywo.

Ale niepotrzebnie się martwił. Potem powiedział Cohenowi: „Zwykle jestem tu z ludźmi. Dzisiaj byłem tu z neszamos (Dusze zmarłych).”

Dorastał w otoczeniu wielu ocalałych. „Nasi widzowie słyszą historie, które on sam usłyszał od nich” — mówi Cohen. „Dzięki jego opowieściom łączymy się z większą, bolesną historią, która przydarzyła się narodowi żydowskiemu.

„Ci, którzy przeżyli, znikają każdego dnia. Naszym zadaniem jest teraz wziąć ich historie i opowiedzieć je naszym dzieciom i naszym dzieciom, aby przekazały je jako wspomnienia.

„Historia to coś, co jest poza tobą i daleko od ciebie, i coś, czego się uczysz, ale wspomnienie to coś, co poczułeś, usłyszałeś, powąchałeś, co jest w tobie. Więc to jest nasza praca”.

Film – wraz z 200 goglami VR – jest dostępny dla grup w całym Izraelu i można go również oglądać codziennie w Jerozolima.