Najlepszy międzynarodowy film fabularny, w którym wszystko spokojnie rośnie na froncie zachodnim – pod kreską

24 stycznia Riz Ahmed I Alison Williams Odczytaj nazwiska wszystkich filmów i artystów nominowanych do Oscara podczas 95. ceremonii rozdania Oscarów, która odbędzie się 12 marca. spośród Cztery filmy europejskie i jeden film argentyński, który równie dobrze mógłby być europejski, zostały nominowane do nagrody dla najlepszego międzynarodowego filmu fabularnego.

Najlepszy film międzynarodowy to niedawno przemianowana nagroda Akademii dla filmów nieanglojęzycznych. Po raz pierwszy została nagrodzona w konkursie Felliniego’S La Strada w 1957 roku. Tematy tegorocznych nominacji obejmują trybuny zbrodni wojennych w stylu norymberskim, nastoletni niepokój, krwawą epopeję wojenną i wędrownego osła szukającego rodziny.

Czytaj dalej, aby zapoznać się z naszymi recenzjami kapsułek pięciu nominowanych do najlepszego międzynarodowego filmu fabularnego, a następnie szybkim utrudnieniem ich szans na Oscara:

nic nowego na Zachodzie (Niemcy) – Edwarda Bergeraremake zdobywcy nagrody dla najlepszego filmu z 1930 roku – pierwszej poważnej niemieckiej próby adaptacji Ericha Marii Remarquekiedyś zakazana powieść antywojenna – jest gardłową, zapierającą dech w piersiach reinterpretacją ponadczasowego klasyka. Podobnie jak książka, film śledzi losy młodego Paula Baumera (Feliksa Kammerera) po zaciągnięciu się do Cesarskiej Armii Niemieckiej w czasie I wojny światowej i zetknięciu się z niewyobrażalnymi okropnościami konfliktu zbrojnego. Na tym zwykle kończą się podobieństwa w historii, ponieważ celem tej narracji jest zarówno podróż, jak i cel.

Od samego początku jasne jest, że nic dobrego nie czeka Baumera i jego niewinnych towarzyszy, wszystkich odurzonych obietnicą naturalnej chwały, których otrzeźwiające chwile nadchodzą okrutne i bezlitosne. Ta wersja jest również wyreżyserowana przez Matthiasa Erzbergera (Daniela Brühla), niemieckiego dowódcy, któremu powierzono zadanie wynegocjowania zawieszenia broni pod koniec I wojny światowej, pomijając krótką podróż Baumera z powrotem do ojczyzny, gdzie wciąż znajduje młodzieńca niewytłumaczalnie podekscytowanego ideą oddania za nią życia lub kończyn stracić ziemię.

Historia będzie równie szokująca i makabryczna jak zawsze. Jednak jego majestat polega na umiejętnym wykorzystaniu przez Bergera talentu poniżej linii, w tym ekspansywnych i ciemnych krajobrazów dzięki uprzejmości operatora przyjaciel Jamesapulsujący dźwięk i bezkompromisowo mroczna i okrutna ścieżka dźwiękowa Volkera Bertelmanna, a także makabryczny makijaż i skrupulatny projekt produkcji. Wszystkie te niezwykłe wysiłki są przeznaczone na Oscary, a niektóre mają szansę wygrać, na przykład nic nowego na Zachodzie to jeden z najbardziej przejmujących i najpotężniejszych niemieckich filmów, które rywalizowały o Oscary od dwóch dekad.

Klasa A

Argentyna, 1985 (Argentyna)- Jak sugeruje tytuł, akcja argentyńskiego nominowanego do Oscara filmu rozgrywa się w połowie lat 80., w czasie, gdy post-wojskowy porządek cywilny kraju walczył o znalezienie rozwiązania poprzez postawienie przed wymiarem sprawiedliwości osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka.

Santiago MitraFilm opowiada historię ambitnego, rozsądnego prokuratora, któremu powierzono nie do pozazdroszczenia zadanie postawienia kryminalistów przed wymiarem sprawiedliwości. Ryszard Darin Wciela się w gorliwego stróża prawa, który wystąpił w ostatnim argentyńskim filmie, który odebrał Oscara — Sekret w jej oczachktóry wygrał w 2009 r. Jego najnowszy film jest interesujący pod względem fabularnym, a jeśli chodzi o jego wartości poniżej linii, charakteryzacja i fryzura filmu są więcej niż akceptowalne, podobnie jak kostiumy i scenografia.

Ale kiedy scenariusz Mitre’a polega na naśladowaniu klasycznych dramatów stanu wojennego, jak, powiedzmy, Wyrok w Norymberdze, wyraźnie zawiódł. Zbyt wiele komedii przenika ponure postępowanie, pozostawiając film uwięziony między kapryśnością i młodzieńczym optymizmem czyniących dobro prawników rządowych a łzami w zeznaniach „Madres de Mayo” (nazwy grupy matek ofiar tortur ). Ci, którzy lubią polityczne dramaty sądowe, będą zadowoleni z większości procesów, ale inne prawdopodobnie przejdą i nie mogę ich winić.

klasa B

Zamknąć (Belgia) – Młody belgijski reżyser Łukasz Dhont powraca z kontynuacją swojego transpłciowego filmu młodzieżowego Dziewczyna. W Zamknąć, Dhont śledzi nastoletnich najlepszych przyjaciół Leo i Remiego oraz tragedię, która ich spotyka, gdy ktoś reaguje negatywnie na dokuczanie w szkole za pomysł, że ta dwójka może być kimś więcej niż tylko platonicznymi przyjaciółmi. Film porusza kwestie seksualności, przyjaźni, znęcania się, strachu i straty, ale nigdy nie skupia się wokół konkretnej narracji ani celu, tak jak w przypadku debiutu reżyserskiego Dhonta.

Młody aktor grający Leo jest emocjonalnie przekonujący, ale sam scenariusz nie, pomija ważne i krytyczne informacje, które wyjaśniałyby widzowi, dlaczego Leo lub Remi zachowaliby się tak, jak ostatecznie się zachowują. Zamknąć chwyci cię za serce i sprawi, że poczujesz się wyjątkowo nieswojo. I choć bezsensowne cierpienie to chyba połowa sukcesu nagradzanych filmów, Zamknąć przedsięwzięcia zbyt dalekie od sympatycznych postaci, by były tego warte.

Ocena: C+

EO (Polska) – Legendarny polski reżyser Jerzego SkolimowskiegoWkraczając w siódmą dekadę swojej znakomitej kariery, powraca po siedmioletniej przerwie z dziwacznym, wyjątkowym i ostatecznie wzruszającym dramatem drogowym EO. Skręt polega na tym, że tytuł odnosi się do wędrownego osła, który ucieka przed nieszczęśliwym życiem w niewoli, by przemierzać polską wieś w poszukiwaniu rodziny. Oczywiście historia jest inspirowana Dostojewskiego Idiota, o oddaniu osła serii bezdusznych i okrutnych właścicieli. Ta wersja jest trochę mniej bezlitosna, ponieważ EO przechodzi przez właścicieli różnych kompasów moralnych. Niektórzy traktują go życzliwiej niż inni, ale przez pryzmat ich życia po cichu odkrywa swoje proste piękno.

Biorąc wszystko pod uwagę, EO zawiera piękne, głównie wczesnoporanne zdjęcia i zabawną ścieżkę dźwiękową, która przemierza krajobraz z małym osłem, cierpki przez większość akcji – nawet w momentach, gdy tytułowe zwierzę jest w niebezpieczeństwie lub jest źle traktowane. EO ostatecznie może to być prostsza historia niż ta, która ją zainspirowała, ale jest równie niezapomniana i dwa razy bardziej poruszająca. Być może Dostojewski skutecznie przedstawił okrucieństwo ludzkości oczami zwierzęcia, ale interpretacja tej historii przez Skolimowskiego ośmiela się wyobrazić sobie, że przynajmniej w podróży, jeśli nie w miejscu docelowym, jest możliwa jakaś nadzieja.

Ocena: B+

Cicha dziewczyna (Irlandia) – Irlandzki reżyser/scenarzysta Colma BaireadaRównie delikatny jak dziewczyna z okładki, dramat o dojrzewaniu okazuje się jednym z najbardziej poruszających filmów roku. Akcja rozgrywa się w 1981 roku i opowiada historię młodej Cait, cichej młodej dziewczyny mieszkającej w chaotycznym domu zorganizowanym wokół chaotycznego egoizmu jej rodziców. Jej okrutne milczenie wobec niej sprawiło, że stała się przerażona, cicha i niewygodna. Niechciana, zostaje wysłana do dalekich krewnych na irlandzką wieś, podczas gdy jej matka przeżywa niedawną, nieprzemyślaną ciążę.

W swoim nowym mieszkaniu Cait mieszka z bezdzietnym małżeństwem, które doi krowy i zajmuje się gospodarstwem rolnym. Matka jest kochająca i wyrozumiała, ojciec surowy i dyktuje – przynajmniej na początku. Cait czuje do niej sympatię – a ona do niej – w tym spokojnym dramacie rodzinnym o sile ludzkich więzi i bezinteresowności.

Reasumując, film świetnie komponuje się z scenerią i garderobą wczesnych lat 80., choć walory produkcji są równie skromne, jak nieśmiała młoda kobieta w centrum akcji. Nie należy jednak mylić dyskrecji z biernością, ponieważ zarówno Cait, jak i Cicha dziewczyna Porozmawiaj z jednym z najgłośniejszych głosów tego sezonu nagród, kiedy wszystko zostanie powiedziane i zrobione, i zdobądź dla Irlandii zasłużoną pierwszą w historii nominację do Oscara w tej kategorii.

Stopień: A-

Handicap Oscara: Dla wszystkich spór o zaskakująca nominacja dla najlepszej aktorki Andrea Riseborough i zawzięte rozmowy o wyścigach na Oskarach, niewielu kiedykolwiek omawia inną formę zawziętej krnąbrności Akademii – jej obsesyjne eurocentryczne skupienie się na filmach, jeśli chodzi o Oscara dla najlepszego filmu międzynarodowego.

W całej swojej historii, łącznie z honorowymi Oscarami, nagroda ta trafiała do europejskich filmów 57 z 74 razy, chociaż filmy spoza Europy nie dominują w rankingach zgłoszeń. Nie inaczej jest w tym roku, z czterema filmami prosto z Europy i piątym – argentyńskim – z historią, która równie dobrze mogłaby pochodzić z hiszpańskiego dramatu proceduralnego.

Co tłumaczy wąską koncentrację akademii na filmach ze starego kontynentu? Znajomość jest prawdopodobnym winowajcą bardziej niż cokolwiek innego, ale niewinny charakter wyjaśnienia nie czyni go mniej podstępnym, ponieważ nudny, raczej ograniczony gust organizacji ujawnia się podczas analizy zwykle łatwych do przełknięcia filmów które są nagradzane, również w tym pokoju. To wszystko, aby powiedzieć, że akademia, niestety niezdolna do patrzenia na zewnątrz, jest endemicznym problemem, zbyt złożonym, by wyjaśnić go po prostu w kategoriach uprzedzeń rasowych lub innych redukujących argumentów.

Biorąc to pod uwagę, nietrudno przewidzieć, który film zdobędzie Oscara 12 marca. Mniej więcej 10 razy, kiedy film ubiegający się o tę nagrodę był również nominowany do nagrody dla najlepszego filmu, ten film tak nigdy nie zawiódł zabrać do domu statuetkę najlepszego filmu międzynarodowego. Wraz ze stałą ekspansją do 10 nominacji w kategorii Najlepszy film, ostatnich czterech międzynarodowych zwycięzców filmów fabularnych faktycznie nakręciło filmy, które były nominowane w tej kategorii lub w innych ważnych kategoriach, takich jak Najlepszy Reżyser (prowadzić mój samochód, Kolejna runda, pasożytI Romowie).

W tym roku oznacza to łatwe zwycięstwo Niemiec nic nowego na Zachodzie, co będzie trzecim zwycięstwem kraju w konkursie. Nagrodzony Globem film Argentyny jest prawdopodobnie na drugim miejscu, ale kraj Ameryki Południowej prawdopodobnie będzie nadal szukał trzeciego Oscara w ośmiu nominacjach. Tymczasem Belgia prawdopodobnie po raz ósmy wróci do domu z pustymi rękami – drugi co do wielkości kraj po Izraelu, podczas gdy Polska przegra po raz dwunasty pomimo nawrócenia Idanominację do Oscara w 2014 roku. Wreszcie, wyobrażam sobie, że Irlandia jest po prostu szczęśliwa, że ​​w końcu dostała się do finałowej piątki, rozpoczynając poszukiwania tego Oscara filmami gaelickimi w 2007 roku.

Wygra: Nic nowego na Zachodzie Niemcy

Mogli wygrać: Argentyna, 1985, Argentyna

Powinien być nominowany: Bardo, Fałszywa kronika garści prawd, Meksyk

95. ceremonia wręczenia Oscarów odbędzie się 12 marca 2023 roku. Kliknij tutaj, aby zobaczyć pełną listę tegorocznych nominowanych do Oscarów.