WARSZAWA, Polska—W 1764 r. król Stanisław August Poniatowski kupił barokowy pawilon łaźni wraz z okolicznym majątkiem na swoją letnią rezydencję w Warszawie.
Oryginalną łaźnię zaprojektował holenderski architekt Tylman van Gamerenhad.Król kazał rozbudować łaźnię, aby uczynić swoją letnią rezydencję w stylu neoklasycystycznym Royal Łazienki Pałac, lepiej znany jako Pałac na Wyspie. We wnętrzu pałacu zachowało się kilka oryginalnych dekoracji łaźni.
Pałac na Wyspie zajmuje obszar około 180 hektarów, na który składa się kilka budynków klasycystycznych oraz rozległe ogrody w stylu angielskim. architekci sądowi Domenico Merlini (Jezioro Como, Włochy) ai JOhann Christian grzebień seter (Drezno, Saksonia) dla pałacu inspirowane były różnymi epokami architektury włoskiej, w tym manierystycznym stylem Villi Medici, barokowym stylem Villi Ludovisi i neoklasycystycznym stylem Villi Albani.
Rozległe ogrody odzwierciedlają miłość króla do angielskich ogrodów, które widział podczas swojej Grand Tour, zwłaszcza Stowe Gardens w południowo-wschodniej Anglii, zaprojektowanych przez wybitnego głównego ogrodnika Lancelota „Capability” Browna.
Wśród godnych uwagi neoklasycystycznych budynków osiedla m.inPałac Myślewicki, Stara Oranżeria (w której mieści się Królewska Galeria Rzeźby i Królewski Teatr Dworski, siedziba Polskiej Opery Królewskiej i jeden z nielicznych zachowanych XVIII-wiecznych teatrów dworskich); Biały Pawilon, w którego jadalni znajdują się pierwsze polskie groteski (malowidła ścienne przedstawiające florę, faunę i fantastyczne stwory).
Król był zapalonym kolekcjonerem sztuki, hobby, które nabrał w Holandii, zainspirowany pracami Petera Paula Rubensa i Anthony’ego van Dycka. Promuje sztukę i architekturę we wszystkich budynkach króla religijny ty wartości moralne i Rzeczpospolita Polska.
Łazienka w stylu barokowym miała kiedyś dwie duże zatopione marmurowe wanny i była częścią oryginalnego pawilonu łaźni, który stał się Pałacem na Wyspie. Ściany zdobią niebiesko-białe holenderskie płytki ceramiczne przedstawiające sceny rodzajowe; Artyści stworzyli rzeźbiarskie płaskorzeźby przedstawiające miłość, wodę i „Metamorfozy” Owidiusza, aby zachęcić kąpiących się do relaksu. (Muzeum Łazienki Królewskie) Sala Balowa, jasna i przestronna przestrzeń ceremonialna w stylu neoklasycystycznym, została zaprojektowana tak, aby król mógł przyjmować swoich publicznych i ważnych gości. Miękkie freski na ścianie przedstawiają cztery pory roku; Rzeźbiarska płaskorzeźba przedstawia orła białego, symbol Polski i motyw ze starożytnego Rzymu. Z powodu rozbiorów Polski i abdykacji króla sala nigdy nie pełniła funkcji ceremonialnej. (Muzeum Łazienki Królewskie) W Pałacu na Wyspie król przechowywał wiele ważnych dzieł sztuki w galerii obrazów swoich prywatnych rezydencji w pobliżu. Obrazy zawieszone są na zielonej ścianie zgodnie z XVIII-wieczną tradycją, a obrazy zajmują każdy centymetr powierzchni ściany. Łącznie w pałacu wystawionych jest 140 obrazów. (Muzeum Łazienki Królewskie) Każdego dnia, gdy król był ubrany, słuchał, jak urzędnicy czytają mu dokumenty w jego garderobie z widokiem na jezioro w jego mieszkaniu w Pałacu na Wyspie. XVIII-wieczna szwajcarska klatka dla ptaków z pozłacanego brązu wisząca pod sufitem ze sztucznym ptakiem to w rzeczywistości zegar. (Muzeum Łazienki Królewskie) Portrety rodziców króla Stanisława Augusta wiszą nad drzwiami jego sypialni w jego pałacowej rezydencji na wyspie. To tylko kilka elementów, które przetrwały z oryginalnego wyposażenia pokoju. Powtórzenie bogatych tkanin zastosowanych na łóżku, ścianach i fotelach odzwierciedla ówczesną francuską modę. Neutralne, luksusowe meble uzupełniają efektowny parkiet. (Muzeum Łazienki Królewskie) Włosko-polski architekt Domenico Merlini pracował na dworze królewskim i zaprojektował Starą Oranżerię. Zbudowany w latach 1785-1788 neoklasycystyczny budynek mieści Królewską Galerię Rzeźby i Królewski Teatr Dworski, obecnie siedzibę Polskiej Opery Królewskiej. (Muzeum Łazienki Królewskie) W Starej Oranżerii mieści się Teatr Królewski, jeden z nielicznych zachowanych XVIII-wiecznych teatrów dworskich w Europie. Teatr na 200 miejsc wykonany jest z drewna i marmuru w różnych kolorach. Rzeźby zaprojektował Francuz André-Jean Lebrun, a Polak Jan Bogumil Plersch namalował detale architektoniczne i wyimaginowaną publiczność wyglądającą z arkad. W tym drugim przypadku użył techniki zwanej trompe l’oeil (po francusku „oszukuje oko”), aby obiekty wyglądały na rzeczywiste na dwuwymiarowej powierzchni. (Muzeum Łazienki Królewskie) W Królewskiej Galerii Rzeźby gipsowe odlewy starożytnych rzeźb zastępują egzotyczne drzewa, które w miesiącach zimowych otaczały ściany Starej Oranżerii. Konserwatorzy zrekonstruowali kolumnadę Kamsetz z lat 1787-1788, w której obok malowideł przedstawiających architekturę włoską i scen krajobrazowych wystawiono kopie najsłynniejszych starożytnych rzeźb. (Muzeum Łazienki Królewskie) W 1774 r. król Stanisław August wybudował Biały Pawilon jako letnią willę o prostym, klasycystycznym wystroju, zwieńczonym balustradą. Ściany wewnątrz zdobią pierwsze polskie groteski klasyczne. (Muzeum Łazienki Królewskie) Jadalnię w Białym Pawilonie z dwóch stron wypełnia światło. Tutaj nadworny malarz Jan Bogumil Plersch namalował w klasycystycznym domu pierwsze w Polsce groteski. Wszystkie obrazy przedstawiają ówczesny świat, cztery żywioły, cztery pory roku, kontynenty (Amerykę reprezentuje struś) i pracę ludzi. (Muzeum Łazienki Królewskie) Król posiadał kiedyś 80 000-100 000 grafik i rysunków. Królewską Kolekcję Graficzną można teraz oglądać w Białym Pawilonie. W tej sali obrazy są wyeksponowane na ścianie z delikatnie pomalowanych kwiatów. (Muzeum Łazienki Królewskie) Apartamenty dziedzica i bratanka króla Stanisława Augusta, księcia Józefa Poniatowskiego, mieszczą się w Pałacu Myślewickim. Półokrągły neoklasycystyczny pałac zwieńczony jest zakrzywionymi miedzianymi dachami, odzwierciedlającymi architekturę w stylu chińskim. Odwiedzający wchodzą do pałacu przez wysoką niszę otoczoną posągami Flory i Zefira. (Muzeum Łazienki Królewskie)
