Akademia nie wraca.

Nigdy nie było takiej listy nominacji do Oscara jak w tym roku. Na pierwszy rzut oka nominowani do 94. Oscarów mogą wydawać się krokiem wstecz, zwłaszcza w najbardziej widocznych kategoriach. Z 20 nominacji aktorskich tylko czterech trafiło do aktorów kolorowych, w porównaniu z dziewięcioma z zeszłego roku — chociaż dwóch z tegorocznych, Will Smith i Ariana DeBose, ma duże szanse na wygraną. Ale pomniejsz trochę, a obraz wygląda zupełnie inaczej. Jane Campion została pierwszą kobietą dwukrotnie nominowaną w kategorii „Najlepszy reżyser”, a trzy z nominowanych w kategorii „Najlepszy film międzynarodowy” zdobyły także nagrody w innych kategoriach. Po raz pierwszy Akademia doceniła tak wiele wcześniejszych filmów obcojęzycznych niż tak wiele różnych gatunków. *

Wraz z najnowszym raportem z Inicjatywa Integracji USC Annenberg, w którym w ciągu ostatnich 15 lat obserwuje się stały (jeśli nie zawsze stały) wzrost liczby kobiet i osób z niedostatecznie reprezentowanych grup tworzących filmy, nominacje dają nadzieję, że branża jest na dobrej drodze, nawet jeśli nie daleko w dół drogi. Ale kiedy spojrzysz poza najbardziej zbadane dane demograficzne dotyczące rasy i płci, zmieniające się oblicze akademii staje się naprawdę jasne. Ogromny nacisk na dywersyfikację członkostwa po przełomowym artykule w Los Angeles Times z 2012 r. ujawnił wyborców Oscara 94 procent białych i 77 procent mężczyzn w rzeczywistości doprowadziło do zupełnie innego ciała wyborczego. Ogólna liczba członków wzrosła o ponad dwie trzecie w ciągu ostatniej dekady; Według statystyk AMPAS liczba aktywnych członków kobiet wzrosła ponad dwukrotnie w latach 2015–2020, a liczba członków niedostatecznie reprezentowanych społeczności etnicznych i rasowych wzrosła ponad trzykrotnie. Tempo nieco zwolniło od czasu – zeszłoroczna pula uczestników była o połowę mniejsza niż w zeszłym roku – ale procenty trzymany mocno: 46 procent kobiet, 39 procent grup niedoreprezentowanych i 53 procent spoza Stanów Zjednoczonych.

[Read: The 2022 Oscar Nominees You Should Actually Watch]

Ta ostatnia liczba jest często pomijana, a nawet całkowicie pomijana w zestawieniach statystycznych. I, szczerze mówiąc, obecność zagranicznych artystów w przemyśle filmowym nie jest nowym zjawiskiem: od reżyserów takich jak Billy Wilder i Frank Capra po gwiazdy takie jak Greta Garbo i Marlene Dietrich, wiele postaci, które zdefiniowały klasyczny hollywoodzki styl, było niedawno wyemigrował. Ale ci nowi wyborcy Oscara nie są obcokrajowcami zasymilowanymi z systemem amerykańskim. Wśród osób przyjętych do akademii w zeszłym roku byli tunezyjski reżyser Kaouther Ben Hania i rumuński dokumentalista Alexander Nanau, z których żaden nie jest zbyt chętny do realizacji kolejnego projektu dla Marvela. Ci wyborcy nie tylko mieszkają poza Stanami Zjednoczonymi; wnoszą do ciała wyborczego światopogląd, który faktycznie obejmuje świat.

Wydobywanie narracji z rozdania nagród to trudna sprawa, zwłaszcza gdy wiele istotnych danych – kto głosował na co i jak wygrali zwycięzcy – pozostaje ukrytych. (Wyobraźcie sobie, jak wyglądałaby sprawozdawczość polityczna, gdyby nie było sondaży wyborczych ani liczby głosów, a wystarczyłoby wiedzieć, kto wygrał, a kto przegrał). Ale jeśli spojrzeć na ostatnie kilka lat, jeden trend jest niezaprzeczalny. Od 2015 r., kiedy Akademia rozpoczęła pięcioletnią próbę podwojenia liczby kobiet i osób z grup niedostatecznie reprezentowanych, do 2018 r. tylko niewielka garstka filmów nieanglojęzycznych zyskała uznanie poza kategoriami animacji, dokumentu i tego, co było nazywany wówczas filmem obcojęzycznym. Ale od 2019 roku z Romowie10 nominacji, odejście od tego jednojęzycznego standardu było dramatyczne – i wydaje się trwałe po trzech latach w tym samym kierunku.

W ich odpowiednich latach Oscara Romowie i nawet pasożyt jak mogły wyglądać jednorożce, przykłady po prostu niezwykłego filmu triumfującego nad historycznym prowincjonalizmem Oskarów. Ale w kontekście wydają się mniej wyjątkami, a bardziej dowodami na to, że zmieniają się same zasady. RomowieScenarzysta-reżyser Alfonso Cuarón jest znaną postacią w branży — byłym zwycięzcą i nominowanym w innych kategoriach, a także twórcą wyróżniającego się wpisu w serii o Harrym Potterze — więc Akademia mogła być życzliwa jego autobiograficzny projekt „Pasja” (a poza tym przegrał Zielona Książka). Ale nie można tego powiedzieć o polskim Pawle Pawlikowskim, jego filmie Zimna wojna był nominowany wraz z Cuarónem w kategoriach reżyser i kamera, a także w nowo przemianowanej kategorii Najlepszy Międzynarodowy Film Fabularny. (Przegrał z Romowie co trzy razy.) 2020 był rokiem pasożytmiażdżąca wygrana dla najlepszego filmu, a także rok w północnej Macedonii miodowy kraj przeszedł do historii, zdobywając uznanie zarówno w kategorii filmów dokumentalnych, jak i międzynarodowych filmów fabularnych – oba znaki, jeden subtelny, a drugi jednoznaczny, że obecni wyborcy Akademii podzielają powszechnie przyjętą mądrość, że filmy powinny pozostać na wyznaczonych torach, nie zgadzają się, zwłaszcza jeśli są literatura faktu lub nie w języku angielskim.

Trend ten utrzymał się przez ostatni rok Minariamerykański film, w którym dialog jest głównie po koreańsku, sześć nominacji i duński film Kolejna runda otwórz dwa. Ale Akademia nigdy nie rozprzestrzeniła bogactwa tak, jak w 2022 roku, z trzema filmami nieanglojęzycznymi. prowadź mój samochód, Najgorsza osoba na świecieoraz Uciec, z dziewięcioma nominacjami w siedmiu różnych kategoriach. Jest to szczególnie godne uwagi osiągnięcie, ponieważ większość tych nominacji jest generowanych przez poszczególne wydziały Akademii: animatorzy nominują filmy animowane, scenarzyści nominują scenariusze i tak dalej. To nie tylko to, co uwielbiają wyborcy Akademii prowadź mój samochód en masse, ale wszyscy pisarze, reżyserzy i animatorzy pracujący na własną rękę doszli do tego samego wniosku. (W tym roku na imprezie nie ma m.in. branży aktorskiej, która nawet nie doceniła genialnego występu Renate Reinsve w Najgorsza osoba na świecie; Chociaż aktorzy pozostają największym blokiem wyborczym Akademii, ich wpływ został zmniejszony przez niedawną kampanię członkowską Akademii, która to uczyniła nieproporcjonalnie zwiększona liczba w takich dziedzinach jak dokument, animacja, efekty wizualne i film krótkometrażowy). Warto również zauważyć, że tak było w przypadku tegorocznych Oskarów najwyższa frekwencja wszech czasów wśród swoich prawie 10 000 członków, co szczególnie mocno świadczy o tym, że akademia jest właśnie taka teraz.

[Read: Parasite’s Victory Means It’s Time to Take the Oscars Seriously]

Jeszcze przed ostatnimi internacjonalistycznymi skłonnościami akademia wykazywała wyraźną – i często krytykowaną – preferencję dla małych dramatów z postaciami w stosunku do spektakli na dużą skalę. Ale Oskary się nie zmieniły; filmy mają. Czterdzieści lat temu Oscara za najlepszy obraz często trafiał do prostych domowych melodramatów, takich jak Zwykli ludzie lub Rain Man. Różnica polega na tym, że ludzie je odwiedzali. Kiedy się nawrócisz Rain ManPrzy 355 milionach dolarów w porównaniu z 2019 r. – jeśli porównasz ostatni rok kasowy przed pandemią – film zająłby czwarte miejsce na świecie mrożone 2 oraz Spider-Man: Daleko od domu. Jedynym filmem z pierwszej dziesiątki roku, który otrzymał nominację do najlepszego filmu był żartowniś. Kolejnym nominowanym na listach przebojów był nr 22^znaleźć.

do widzenia prowadź mój samochód, Najgorsza osoba na świecieoraz Uciec Po nominacjach uderzyło mnie, jak bardzo są przyziemni – nie pod względem kręcenia filmów, co jest naprawdę wyjątkowe, ale pod względem tematyki. prowadź mój samochód opowiada o mężczyźnie, który pogodził się ze śmiercią żony i umierającym dawno temu małżeństwem; Najgorsza osoba na świecie opowiada o kobiecie zbliżającej się do trzydziestki, która próbuje dowiedzieć się, co zrobić ze swoim życiem; Uciec to pamiętnik o afgańskim uchodźcy zmagającym się z bólem wygnania i walką o wyjście z szafy. Nie imponują arcydziełami znanych ekspertów branżowych, takich jak Romowielub hity kasowe autorów marek, takich jak pasożyt. To tylko filmy o życiu, takie, których Hollywood w zasadzie nie chce już robić. (Twój najbliższy anglojęzyczny mecz wśród nominowanych, KODAzostał stworzony poza systemem studyjnym, dystrybuowany przez platformę streamingową i odtworzony z francuskiego filmu – i że spora część dialogów jest w języku ASL.) Najgorsza osoba na świecie Może zawierać sekwencję, w której bohaterka potyka się o grzyby i rozmazuje po twarzy krew menstruacyjną, ale trudno wyobrazić sobie bardziej rozpoznawalną postać z amerykańskiego filmu z zeszłego roku niż Reinsves Julie i Anders Danielsen Lies Aksel. Są one, by użyć jednego z ulubionych słów Hollywood, powiązane. Gdybyś chciał wytłumaczyć komuś za dwie dekady, jak wyglądało życie w 2021 roku, nie pokazałbyś mu wydma lub aleja koszmarów– byś im pokazał ten Najgorsza osoba na świecie lub prowadź mój samochódi to nie tylko dlatego, że oba filmy kończą się epilogiem sięgającym ery COVID.

Nominacje do Oscara 2022 przemawiają za wizją bez granic, a przynajmniej taką, w której te granice – między narodami, między tradycjami artystycznymi, między kategoriami – są porowate i nieustannie się przesuwają. Ale dają też jasne, choć bardziej subtelne stwierdzenie, że filmy powinny opowiadać o tym, jak ludzie, którzy ich widzą, przeżywają swoje życie – a przynajmniej niektórzy z nich powinni. Odzwierciedlenie prawdziwego życia nie jest jedyną rzeczą, jaką filmy mogą robić (i dotyczy to zarówno filmów dokumentalnych, jak i fabularnych), ale jest to jedno z ich najwyższych zadań, i tak było od dnia, w którym bracia Lumière postawili kamerę, aby zobacz pracowników opuszczających swoją fabrykę. A jeśli będą musieli pojechać do Japonii lub Norwegii, aby znaleźć historie, które wyglądają jak życie, nawet amerykańskie, wtedy zrobią to Oscary.