Guam potrzebuje pocisku SM-6 do obrony naddźwiękowej, mówi admirał marynarki wojennej

Guam „bezwzględnie potrzebowałby” pocisku SM-6 marynarki wojennej do obrony przed atakiem pocisków naddźwiękowych, powiedział w czwartek dyrektor programu obrony rakiet balistycznych, Aegis.

Kontradmirał Tom Druggan nazwał SM-6 „naszą podstawową zdolnością obrony przed pociskami hipersonicznymi”. To „fantastyczny pocisk, po prostu wielki pocisk” ze względu na swoją wszechstronność.

Przemawiając w Instytucie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych seria bezpieczeństwa morskiego w Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowychdodał, że „naprawdę potrzebujemy HMD [hypersonic missile defense]„Do Guama.

Druggan przemawiał kilka dni po tym, jak Rosja z powodzeniem zniszczyła jednego ze swoich najstarszych satelitów w teście rakietowym, rozrzucając w kosmosie ponad 1500 przedmiotów. W międzyczasie Chiny przeprowadziły latem test rakiety naddźwiękowej, który amerykańscy urzędnicy obrony niedawno określili jako niepokojący.

Chociaż nie przekazał szczegółów swoich zaleceń Kongresowi na Guam, Druggan powiedział, że jedno pytanie, na które należy odpowiedzieć, brzmi: czy warto mieć „okręt wielozadaniowy”. [like an Aegis destroyer] związany „z wyspą. Byłoby to podobne do tego, co marynarka wojenna robi dla Roty w Hiszpanii, zapewniając europejską obronę.

Druggan, który obecnie zajmuje stanowisko w Agencji Obrony Przeciwrakietowej, wyjaśnił, że przydzielenie jednego statku do misji obrony przeciwrakietowej w rzeczywistości oznaczało posiadanie co najmniej dwóch innych zgodnie z harmonogramem, które zastąpią go, gdy opuści stację w celu przeprowadzenia niezbędnych prac konserwacyjnych. Ma to wpływ na ogólne operacje Marynarki Wojennej, ponieważ niszczycielom Aegis można przydzielić szereg misji oprócz obrony przeciwrakietowej.

Jeśli chodzi o siłę roboczą, Druggan powiedział, że gdyby trzy niszczyciele były zaangażowane w spełnienie wymogu dotyczącego rakiet balistycznych, zaangażowałoby to około 900 marynarzy. Powiedział, że gdyby to była Aegis Ashore na obrotowej bazie, ukończenie misji zajęłoby około 100 marynarzy.

Były szef amerykańskiego Dowództwa Indo-Pacyfiku, admirał Phil Davidson, powiedział na początku tego roku, że zbudowanie Aegis Ashore na Guam „zwolni” trzy niszczyciele marynarki wojennej do innych zadań.

„System obronny Guama zapewnia taką samą zdolność do ochrony Guama i samego systemu, jak trzy DDG, które byłyby potrzebne do przeprowadzenia misji”, powiedział wtedy Davidson. „Musimy uwolnić te niszczyciele rakietowe, które mają zdolność wielozadaniową do wykrywania zagrożeń i eliminowania zagrożeń na dnie morza, na morzu i nad morzem, aby mogły poruszać się z mobilnymi i zwrotnymi siłami morskimi, które zostały zaprojektowane aby chronić i zapewniać obronę przed pociskami balistycznymi. ”

Pozostają inne pytania dotyczące tego, jaki rodzaj obrony przeciwrakietowej jest potrzebny Guamowi, z jego dużą bazą lotniczą i obiektami morskimi, w kontekście odrzucania Korei Północnej, odstraszania Chin i negowania Chin.

„Z każdym z nich [threats], przedstawiasz inny zestaw opcji” – powiedział Druggan.

Wśród rozważanych opcji Druggan powiedział: „Aegis jest akceptowalną alternatywą”, ponieważ odnosi się do zagrożeń związanych z rakietami balistycznymi, manewrującymi i hipersonicznymi. Jest również zintegrowany z innymi systemami obrony powietrznej i połączony w sieć z czujnikami na całym świecie iw kosmosie.

„Robimy 360 stopni; robimy to rzetelnie z odpowiednim poziomem siły ognia; robimy to na poziomie sieci” – powiedział.

Nazwał to „wytrzymałą pojemnością”.

Inną „bogatą i ważną dyskusją” jest „gdzie umieścilibyśmy wyrzutnie” na przykład do obrony przeciwrakietowej. Zapytał retorycznie, czy pocisk morski przeznaczony do obrony przeciwlotniczej nad wodą jest idealny do obrony na wyspie takiej jak Guam, czy też powinien to być system wojskowy, który może operować nad lądem i odrobiną wody.

Inne względy charakterystyczne dla Guama obejmują to, czy zainstalowany jest Aegis Ashore, czy jego konfiguracja z jednopokładowym domem ze wszystkimi możliwościami – jak ta działająca obecnie w Rumunii i będąca w budowie w Polsce – byłaby w stanie przetrwać zmasowany atak.

Zagrożenia w Europie, przed którymi broni się Aegis Ashore, pochodzą w szczególności z Iranu. Druggan zauważył, że systemy nie zostały zaprojektowane do przechowywania rosyjskiego arsenału rakietowego.

Zadając sobie kolejne pytanie, Druggan zapytał: „chcesz go rozproszyć, czy… [want] czy jest mobilny? ”

Zapytany o postępy Aegis Ashore w Polsce powiedział, że projekt jest „opóźniony”, ale ma „obecnie dobry rozmach”.

„Nie będziemy czekać”, aż budowa zostanie ukończona przed konfiguracją i testowaniem systemów, tak jak miało to miejsce w Polsce, powiedział Druggan. „Pracujemy równolegle” do kontynuacji budowy.

W niedawnej przeszłości Korpus Inżynierów Armii, który nadzorował projekt, powiedział, że wstrzymuje płatności dla polskich wykonawców, chyba że przywrócą prace zgodnie z harmonogramem i budżetem.

Z historią, która sięga lat 70. XX wieku, „trochę buduj, trochę testuj, ucz się więcej”, Druggan postrzega Egidę jako „doskonałe miejsce” do wprowadzenia uczenia maszynowego i sztucznej inteligencji do praktyki marynarki wojennej. Dodał, że dzięki temu doświadczeniu żeglarze i kapitanowie statków Aegis czują się kulturalnie komfortowo z systemami, które mogą działać od sterowania ręcznego do automatycznego specjalnego.

Ale we wszystkich przypadkach odpowiedzialność spoczywa na dowódcy i, zdaniem Druggana, tak by pozostało w przypadku pracy ze sztuczną inteligencją i uczeniem maszynowym. „Wojownicy chcą głosować [on what to do in combat as part of their ethos]. (…) To jest ziemia do zaorania” – powiedział.

Dodał: „To CO jest odpowiedzialny za wszelką broń, która się pojawi; a więc kiedy dotrzemy do sztucznej inteligencji, nie możemy winić algorytmu za wypadek. Nie jest w naszym etosie wojskowym, w etosie wojownika „wierzyć inaczej.

Związane z