Call of Duty: Vanguard — cud techniki pełen błędów i zacięć • Eurogamer.net

Wydanie Call of Duty: Vanguard jest kontrowersyjne – ale na poziomie technologicznym jest to powrót do genialnego silnika Modern Warware 2019 (znanego wewnętrznie jako IW8), który został ulepszony i rozszerzony, aby pasował do ambitnej najnowszej oferty od Sledgehammer Games . Istnieją ulepszenia silnika stworzone specjalnie z myślą o trybie dla wielu graczy, ale za moje pieniądze to kampania jest głównym punktem programu. Technologia ta opowiada historię elitarnej eskadry, dostarczanej od scenki po scenografię i błyszczy dzięki doskonałej pracy z materiałami, zapierającemu dech w piersiach oświetleniu i niezwykłej wolumetrii. IW8 zawsze był projektowany z myślą o skalowaniu z pokolenia na pokolenie – a rezultatem końcowym jest bardzo dopracowany wynik na nowej fali maszyn, aczkolwiek z pewnymi osobliwościami i skazami, które programiści powinni naprawić.

Niepowodzenie? Tak, tam są. Widziałem problemy ze sztuczną inteligencją i animacją zakłócające immersję – głównie w misji Operacja Tonga. Wrogowie niezdarnie powtarzają swoje animacje w grupie. Można było złapać żołnierza stojącego nieruchomo na polu bitwy bez broni – nie zdając sobie sprawy z rozlewu krwi wokół niego. Istnieją dziwaczne reakcje szmacianych lalek na głównych bohaterów. Jednak najbardziej rażącym problemem, jaki do tej pory widziałem, jest wydajność. Na konsolach z serii Xbox kampania kończy się rażącym – choć sporadycznym – zacinaniem się, podczas gdy PlayStation 5 widzi przerwy w Checkpoint-Save trwające około pół sekundy. Jak na grę, która ma tyle blichtru i rozmachu, to trochę rozczarowanie. Dodatkowo, jeśli na chwilę odejdziemy od błędów, domyślnie włączony jest również pełnoekranowy efekt rozmycia ruchu. Jest przesadzona w swojej intensywności i zamienia każde szybkie panoramowanie w smużkę. Od razu go wyłączyłem i podejrzewam, że dla wielu będzie fajniej, gdy zostanie wyłączony.

Mam też do czynienia z dziwacznymi opcjami prezentacji. Gra działa z szybkością 60 klatek na sekundę – jak można się spodziewać po tytule Call of Duty – ale niektóre elementy przenoszą się na wstępnie renderowane filmy oparte na silniku gry, a zamiast tego działają z szybkością 30 klatek na sekundę (wraz z artefaktami makrobloków). Zazwyczaj programiści używają wstępnie renderowanych scen do napędzania post-efektów, wielkich bitew i ogromnych środowisk, których sprzęt nie jest w stanie zapewnić w czasie rzeczywistym. Ale tutaj jest to zwykle kontynuacja tego, co konsole robiły w silniku chwilę wcześniej. A potem są sceny na końcu rozdziału. To jest prawdziwa okazja: pięknie wyreżyserowany, motion capture – w jakości wizualnej niemal filmowej, z ciężkim filmowym ziarnem na wierzchu. Ale co dziwne, działają z prędkością 24 klatek na sekundę. To „kinowe” 24 kl./s – ale tak, kolejny skok liczby klatek na sekundę z 60 kl./s w rozgrywce i 30 kl./s w innych scenach. To wszystko jest bardzo dziwne.

Kiedy skupiamy się na podstawowej rozgrywce i usuwaniu błędów, ciekawostek i niespójności, widzimy coś wyjątkowego. Jest wiele wspólnego z Modern Warfare 2019 i Warzone – natywnym celem 4K w trybie 60 Hz, wzbogaconym o czasowe superpróbkowanie i dynamiczny skaler rozdzielczości, który wydaje się działać tylko na osi poziomej. Seria S? Imponujące jest to, że zamiast tego celuje to w 1440p. Bazując na niedawnej wizycie Richa Leadbettera w Centrum Technologicznym Infinity Ward w Polsce (więcej na ten temat w odpowiednim czasie) i dłuższym przeglądaniu ekranów debugowania na stronie, PS5 – a wraz z nim Xbox Series X – zwykle działa w pełnej rozdzielczości, z bardzo rzadkimi utrata rozdzielczości. Osiąga się to po części dzięki zaawansowanemu systemowi Variable Rate Shading (VRS), który oprogramowanie IW8 obsługuje z precyzją przewyższającą iteracje sprzętowe AMD. Ogranicza się to do radzenia sobie z blokami pikseli 8×8, podczas gdy IW8 jest znacznie dokładniejszy. Jednym z powodów, dla których rozdzielczość jest tak konsekwentnie wysoka, jest właśnie ten system VRS – po co dynamicznie skalować całą oś X, gdy bardziej szczegółowe, mniej zauważalne dostosowanie rozdzielczości w niektórych obszarach ekranu może dać podobne efekty?

Serie X i PlayStation 5 – zacinające się od siebie – są jednakowo dopasowane, chociaż istnieją pewne niewielkie różnice we wsparciu dla trybu 120 Hz. Wszystkie wersje obecnej generacji mają to – nawet Xbox Series S – który podwaja docelową wydajność w zamian za spadek rozdzielczości, która wydaje się osiągać maksimum 1536p w Series X i PS5 oraz 1080p w trybie 60Hz Series S. Różnica jest taka, że 120 fps to cel, ale nie ten sam poziom spójności.