Raymond Dokpesi: Portret rozrusznika serca w wieku 70

Brokat HOŁD DLA DOKPESI

Od założenia pierwszej rodzimej linii żeglugowej w Nigerii do ustanowienia 24-godzinnego serwisu radiowego w nigeryjskim radiu i telewizji, szef Raymond Dokpesi, który 25 października skończy 70 lat, zapisał się w historii jako zwykły rozrusznik serca w swoim urozmaicone życie zawodowe. pisze Yinka Olatunbosun

Wódz Raymond Dokpesi będzie o godzinie 19:00 25 października 2021 r. Jako odnoszący sukcesy, wielopalcowy biznesmen, zanurzony w żegludze i środkach masowego przekazu, uroczystości idą pełną parą, aby przenieść go na „siódme piętro”.
Ten fenomenalny obywatel był znanym rozrusznikiem w swoim urozmaiconym życiu zawodowym. Jako jeden z największych hegemonów w branży medialnej, Dokpesi prawdopodobnie wykorzysta swoje urodziny do opublikowania swojej autobiografii zatytułowanej „Chusteczka”. Książka śledzi jego podróż przez życie, zwroty akcji, których kulminacją było jego historyczne przejście przez etapy spraw narodowych.

Inne programy dla uczczenia najmłodszych lat siedemdziesiątych to: wykład na jego cześć, przedstawienie teatralne, Msza Święta Dziękczynienia i huczne przyjęcie, na którym goście i członkowie rodzin rozpieszczani są wystawnymi potrawami i egzotycznymi drinkami.

W wieku 70 lat Dokpesi z pewnością ma wszelkie powody, by być wdzięcznym Bogu, że nie tylko widział ten dzień, ale także opanował wyzwania życia. Niedawno został zarażony COVID-19 i przeżył go wraz z członkami swojej rodziny, którzy również zostali zarażeni, chociaż choroba pochłonęła życie wielu ważnych osobistości.

Co najważniejsze, drzwi do jego pracy są zamknięte w rękach Komisji ds. Przestępstw Gospodarczych i Finansowych (EFCC), za co został zwolniony i uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Abudży 1 kwietnia 2021 roku.
Kiedy w 2016 r. został poinformowany przez Agencję Antygraftową o praniu pieniędzy i pogwałceniu ustawy o zamówieniach w związku z wypłatą 2,1 mld N z Biura Doradcy ds. Bezpieczeństwa Narodowego (ONSA) pułkownika Mohammeda Sambo Dasukiego (rtd), większość jego Wrogów wierzyła, że ​​wreszcie nadszedł koniec.
Ponieważ sprawa przybrała niekorzystny wymiar, pozostała silna i ostatecznie została oddalona i uniewinniona przez sąd apelacyjny, który jednogłośnie uznał m.in., że EFCC nie wszczęła przeciwko niemu postępowania prima facie.

Sędzia Elfreda Williams-Dawodu, która wydała werdykt główny, stwierdziła, że ​​elementy siedmiu zarzutów postawionych w akcie oskarżenia nie zostały ustalone przez prokuratora zgodnie z wymogami prawa. Ponadto stwierdził, że zeznania 14 świadków wezwanych przez prokuraturę nie zawierały niczego, co mogłoby przekonać sąd do zmuszenia skarżącego do obrony przed aktem oskarżenia, jeśli fakty nie zostały podane.
Po jego uniewinnieniu sąd federalny w Abudży, pod przewodnictwem sędziego Johna Tsoho, kilka dni temu nakazał EFCC usunięcie jego nazwiska z listy obserwacyjnej.

W swoim orzeczeniu sędzia Tsoho argumentował, że nie ma uzasadnienia dla EFCC, aby utrzymać jego nazwisko na swojej liście obserwacyjnej, ponieważ nie było żadnych zarzutów karnych ani zarzutów przeciwko niemu.
Sędzia, który jest jednocześnie przewodniczącym Federalnego Sądu Najwyższego, stwierdził, że utrzymanie nazwiska polityka na liście obserwacyjnej EFCC stanowiło naruszenie wcześniejszego wyroku Sądu Apelacyjnego w Abudży, który rzekomo zebrał 2,1 mld dolarów w kwietniu tego roku Oskarżenia o oszustwo przeciwko niemu.

Przed wszystkimi powyższymi sporami Dokpesi był tylko młodym mieszkańcem Agenebode w stanie Edo z wielkimi marzeniami. Urodzony 25 października 1951 w rodzinie wodza Williamsa Ayaoghena Dokpesi i żony Alice Aishetu Dokpesi z Agenebode, Edo. Kiedy był młody w Ibadanie, pochodzący z Agenebode miał zróżnicowane wychowanie, które składało się na jego kosmopolityczną naturę. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Ebenezer African Church School uczęszczał do Loyola College w Ibadanie, a znacznie później do Immaculate Conception College (ICC) w Benin City. Podczas pobytu w Beninie rozpoczął studia licencjackie na uniwersytecie w Beninie, po czym wyjechał za granicę na dalsze studia.

Wyobraź sobie go nad morzem: fale połączone z urokiem pięknego zachodu słońca, który dla młodego inżyniera morskiego, dalekiego od jego nigeryjskich korzeni w Polsce, ukształtował typowy dzień na morzu. Gdy ominął go silny wiatr, zalały go obrazy jego rodzinnych krajów. Jest rok 1972. Mimo tęsknoty za domem młody Raymond Dokpesi ze spokojem powitał Polskę jako swój nowy dom.

Tytuł licencjata, magistra i doktora uzyskał od Wyzszy Szokty Morskiej Gdynia i Uniwersytetu Gdańskiego w Sopocie. Wspomnienia są wciąż żywe w jego pamięci: burzliwe oklaski, szybkie flesze i uściski. Na jego ścianie wisiała tablica informująca, że ​​jest najlepszym absolwentem inżynierii morskiej w Polsce w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat – z pierwszą klasą.

Życie w wodzie fascynowało go od zawsze. Przed przygodami w Polsce pracował jako podchorąży Urzędu Morskiego w nigeryjskim porcie w 1969 roku, co zawsze przygotowywało go do odważnej kariery na morzu. Później wykładał na Uniwersytecie Gdańskim, po czym udał się do Nigerii na zaproszenie ówczesnej głowy państwa nigeryjskiego, która przebywała z wizytą państwową w Polsce. Podczas pobytu w Polsce wykazał się silnymi umiejętnościami przywódczymi i stanowiskami, takimi jak: Prezes Nigeryjskiego Związku Studentów Gdańsk Polska (1972-1974), Prezes Afrykańskiego Związku Studentów, Polska (1973), Prezes, Międzynarodowe Stowarzyszenie Studentów, Polska (1974), Prezydent nigeryjskich studentów na Europę Wschodnią (1974).

Gdzieś pomiędzy tymi napiętymi harmonogramami zakochał się w pięknej kobiecie, która później została jego żoną. Po powrocie do Nigerii, w latach 1978-1983 pracował w różnych parapaństwowych agencjach rządowych, w tym w Federalnym Ministerstwie Transportu i Lotnictwa, jako szef departamentu transportu wodnego w delegacji Nigeryjskich Portów Plc (NTCC).

Od października do grudnia 1983 r. był szefem sztabu rządu stanu Gogola, a następnie od 1984 do 1988 r. dyrektorem zarządzającym African Ocean Line Limited. Jest prezesem pierwszej krajowej firmy żeglugowej African Ocean Line, obecnie Baldok Shipping Lines Limited od lutego 1989 roku – i o dziwo także – do dziś.

Zyskał popularność jako prezes zarządu DAAR Communications, kiedy otrzymał Raypower 100.5FM, pierwszą prywatną licencję na transmisję radiową w Nigerii. Ta epoka była punktem zwrotnym w historii nigeryjskiego nadawania, ponieważ pierwsza licencjonowana prywatna stacja radiowa stała się między innymi katalizatorem promocji nigeryjskiej muzyki, zwłaszcza wschodzących gatunków, które zrodziły dzisiejszy globalny eksport afrobeatów. Podobnie Afryka Niezależna Telewizja (AIT) stała się pionierem w kuratorowaniu rodzimych treści stworzonych przez siebie. Wszystkie osobistości na antenie miały swój strój: ściśle afrykański. W szczególności AIT gloryfikowała kulturę afrykańską poprzez swoje programy i politykę wewnętrzną.

Wiedza szefa kuchni Dokpesiego na temat technologii okrętowej, rozwinięta na podstawie jego zrozumienia fal dźwiękowych, spowodowała rewolucję w sektorze nadawczym. Jego inicjatywy opierały się na wprowadzeniu od początku transmisji 24-godzinnej w radiu i telewizji, a także wprowadzeniu technologii cyber i chroma do operacji telewizyjnych oraz zdigitalizowanych sygnałów audio i wideo w radiu i telewizji. Dzięki jego wysiłkom Afryka Niezależna Telewizja (AIT) stała się pierwszym afrykańskim nadawcą, który transmitował do Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Inne spółki zależne DAAR Communications obejmują cyfrową, wielokanałową telewizję z subskrypcją bezpośrednią do domu, DAARSAT i Faaji FM, która nadaje w językach joruba i pidgin English.

Jako autor wnikliwych publikacji Dokpesi posiada liczne kwalifikacje zawodowe i portfolio zadań krajowych. Jest także laureatem kilku nagród krajowych i międzynarodowych, w tym Dr. Kwame Nkrumah Africa Leadership Award i Złoty Medal za Doskonałość w Praktykach Biznesowych, przyznawane przez Foundation for Excellence in Business Practice, organ ONZ z siedzibą w Genewie w Szwajcarii. Jest także laureatem prestiżowej Nagrody Przedsiębiorczości Institute of Directors (IoD) 2007.

Posiada następujące główne tytuły z różnych części Nigerii: Ogieorumoa z Weppa-Wanno – 1986, Araba z Osooroland 1987, Osese z południowego Uneme – 1990, Gbobaniyi z Ilawe-Ekiti – 1994, Oganigwe Umu Orji Ako Nibo – 1999, Sardaunna z Kpaduma, Abudża 2002 i Ezomo z Weppa Wanno Land, 2003.
Poza tym, że jest ozdobiona wieloma tradycyjnymi tytułami, Dokpesi ma kolorowe życie ozdobione kobietami. W niedawnym wywiadzie dla dziennikarzy przyznał, że poligamia jest jednym z jego największych żalu.
„Byłem żonaty z Polką. Chciałem zostać z Polką, też chciałem, kiedy byłem stary, ale wyjechała z Nigerii, bo była jedynym dzieckiem swoich rodziców i musiała zostać z rodzicami, a ja musiałem zostać tu i tam, bez wakacji w małżeństwie. I tak pojechałem do Polski ponad 16 razy i poprosiłem ją, żeby wróciła do Nigerii i została, ale jako jedyne dziecko musiała z nimi zostać – powiedział.

W uznaniu jego różnych patriotycznych ról i wkładu w publikacje akademickie, transmisje telewizyjne, sport, rozwój nigeryjskiej muzyki rozrywkowej i Nollywood oraz przedsiębiorczość został odznaczony Honorem Oficera Narodowego (OFR). w 2008.
Członek Island, Ikoyi i Apapa Club, opisywany jest jako zapalony czytelnik, badacz, filantrop i filantrop. Niekoniecznie grając we własną trąbkę, przypisywano mu budowanie szkół dla społeczności i oferowanie stypendiów studentom college’ów. Nie trzeba dodawać, że kocha sport, podróże i muzykę.