Ponad 1,5 miliona dzieci straciło opiekuna z powodu pandemii COVID

Autorzy zauważają, że odnosząc się do wpływu zgonów wśród opiekunów w stanie krytycznym na zdrowie psychiczne dzieci.

Szacuje się, że ponad 1,5 miliona dzieci na całym świecie straciło co najmniej jednego rodzica, opiekuna dziadka lub dziadka, który mieszkał z nimi, z powodu śmierci związanej z COVID-19 w ciągu pierwszych 14 miesięcy pandemii, zgodnie z badaniem opublikowanym niedawno w Nazwa naukowego czasopisma medycznego. Badanie podkreśla sieroctwo jako pilną i zaniedbaną konsekwencję pandemii i podkreśla, że ​​zapewnienie opartego na dowodach wsparcia psychospołecznego i ekonomicznego dzieciom, które straciły opiekuna, musi być fundamentalną częścią reakcji na pandemię.

W analizie wykorzystano dane dotyczące śmiertelności i dzietności do modelowania współczynników sierocińców związanych z COVID-19 (śmierć jednego lub obojga rodziców) oraz zgonów dziadków i dziadków współrezydentów (w wieku 60-84 lat) na dzień 1 marca 2020 r. 30 kwietnia 2021 r. , w 21 krajach. Badanie to zostało częściowo sfinansowane przez Narodowy Instytut ds. Nadużywania Narkotyków (NIDA), będący częścią Narodowych Instytutów Zdrowia.

W artykule „zgony związane z COVID-19” odnosiły się do kombinacji zgonów spowodowanych bezpośrednio przez COVID-19 i tych spowodowanych pośrednio przez inne powiązane przyczyny, takie jak blokady, ograniczenia koncentracji i ruchu, zmniejszony dostęp lub akceptowalność opieki. opieka i leczenie chorób przewlekłych.

Doświadczenia traumatyczne, takie jak utrata rodzica lub opiekuna, wiążą się ze wzrostem używania substancji, schorzeniami psychicznymi oraz innymi przewlekłymi i behawioralnymi schorzeniami. NIDA wspiera badania mające na celu zrozumienie wpływu traumy na młodych ludzi, zapobieganie używaniu substancji po doświadczeniu trudności i leczenie używania substancji w populacjach straumatyzowanych.

„Badania takie jak to odgrywają kluczową rolę w wyjaśnianiu długoterminowych konsekwencji pandemii COVID-19 dla rodzin oraz dla przyszłego zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia dzieci na całym świecie” – powiedziała dyrektor NIDA Nora D. Volkow, MD „Podczas gdy trauma jest dzieckiem, doświadczenia po stracie rodzica lub opiekuna mogą być druzgocące, istnieją oparte na dowodach interwencje, które mogą zapobiec innym niekorzystnym konsekwencjom, takim jak używanie substancji, i musimy zapewnić dzieciom dostęp do tych interwencji. . ”

Aby oszacować związane z pandemią przypadki sieroctwa i zgonów opiekunów, w badaniu wykorzystano dane dotyczące nadmiernej śmiertelności i śmiertelności związanej z COVID-19 w 21 krajach, które odpowiadały za 77% zgonów na świecie w związku z COVID-19 w 2020 r. i na początku 2021 r. , Brazylia, Kolumbia, Anglia i Walia, Francja, Niemcy, Indie, Iran, Włochy, Kenia, Malawi, Meksyk, Nigeria, Peru, Filipiny, Polska, Federacja Rosyjska, RPA, Hiszpania, Stany Zjednoczone i Zimbabwe.

Autorzy szacują, że 1134 000 dzieci straciło rodzica lub dziadka w areszcie z powodu śmierci związanej z COVID-19. Spośród nich 1042 000 dzieci zostało osieroconych przez matkę, ojca lub oboje – większość straciła jedno, a nie oboje rodziców. Ogólnie rzecz biorąc, około 1 562 000 dzieci poniosło śmierć co najmniej jednego rodzica lub jednego z dziadków lub innych współmieszkańców (lub innych starszych krewnych).

Kraje o największej liczbie dzieci, które straciły głównych opiekunów (rodziców lub dziadków w areszcie) to RPA, Peru, Stany Zjednoczone, Indie, Brazylia i Meksyk. Kraje, w których śmiertelność związana z COVID-19 wśród głównych opiekunów (>1/1000 dzieci) to Peru, RPA, Meksyk, Brazylia, Kolumbia, Iran, Stany Zjednoczone, Argentyna i Rosja.

Badanie wykazało, że we wszystkich krajach zgony związane z COVID-19 były wyższe u mężczyzn niż u kobiet, zwłaszcza w średnim i starszym wieku. Ogółem było do pięciu razy więcej dzieci, które straciły ojca niż matkę.

„Z naszych badań wiemy, że utrata rodzica lub opiekuna może wpłynąć na życie dzieci i potencjalnie wpłynąć na ich rozwój, jeśli nie znajdują się one w stabilnym środowisku domowym. Jeśli weźmiemy pod uwagę warianty niepokoju lub możliwego nasilenia choroby wśród młodych ludzi, nie możemy zapominać, że pandemia nadal stanowi zagrożenie dla rodziców i opiekunów – i ich dzieci” – powiedział Chuck A. Nelson, III, Ph. D., autor badania, Children’s Hospital Boston.

Podczas gdy badania naukowe nad używaniem substancji i uzależnieniami pozostają głównym celem prac NIDA, NIDA wspiera badania nad COVID-19 i przeznaczyła ponad 15 milionów dolarów na finansowanie projektów związanych z COVID-19 od początku pandemii, która może wykorzystać infrastruktury, projektów lub aktualnej wiedzy i zasobów naukowych.

Odniesienie: „Globalne minimalne szacunki dzieci dotkniętych zgonami sierocińców i opiekunów związanych z COVID-19: badanie modelowe” autorstwa dr Susan D Hillis; dr H Juliette T Unwin; mgr Yu Chen; prof. dr hab. Lucie Cluver; prof. dr Lorraine Sherr; Philip S. Goldman, mgr; dr Olivera Ratmanna; prof. Christl A. Donnelly, ScD; prof. dr hab. Samir Bhatt; Andrés Villaveces, MD; dr Aleksandra Butcharta; Gretchen Bachman, MBA; dr Laury Rawlings; mgr Phila Greena; prof. dr hab. Charles A Nelson III i dr Seth Flaxman, 20 lipca 2021 r., Nazwa naukowego czasopisma medycznego.
DOI: 10.1016 / S0140-6736 (21) 01253-8