Współpraca amerykańsko-niemiecko-polska kluczem do zabezpieczenia wschodniej flanki Europy

Podczas swojej ostatniej podróży dyplomatycznej po Europie prezydent Joe Biden oświadczył, że „Ameryka wróciła” i jest gotowa „przyjść”. Jeśli mamy wierzyć mu na słowo – a uważamy, że powinniśmy – rząd nie mógłby rozpocząć lepszego projektu niż budowanie kluczowych partnerstw do działania w ramach Unii Europejskiej i NATO.

Na poziomie krajowym kraje mogą podejmować projekty i ułatwiać współpracę, która buduje silne nadbudowy w ramach zbiorowej obrony oraz buduje zaufanie i zaufanie między przyjaciółmi i sojusznikami. Jednym z najbardziej owocnych partnerstw może być wspólna niemiecko-polsko-amerykańska współpraca i inicjatywy.

>>> USA powinny zademonstrować poparcie dla Ukrainy na szczycie NATO w 2021 r.

Sojusz 30 państw członkowskich NATO zmaga się z wyzwaniem dostosowania się do odradzającej się rywalizacji mocarstw z Chinami i Rosją. Gdy Stany Zjednoczone prowadziły wojnę na drugorzędnych teatrach wojennych przez ostatnie dwie dekady, Chiny i Rosja rozszerzyły swoje zdolności militarne.

Teraz, gdy Waszyngton coraz bardziej koncentruje się na zagrożeniach ze strony Indo-Pacyfiku, zadanie odstraszania i obrony wzdłuż wschodniej flanki NATO musi stopniowo spadać na europejskich sojuszników i partnerów. W tym kontekście współpraca polityczna i wojskowa między Niemcami i Polską, przy ścisłym wsparciu USA, odgrywałaby kluczową rolę we wzmacnianiu sojuszniczych sił obronnych wzdłuż wschodniego korytarza NATO od Bałtyku do Morza Czarnego.

Synergie, które umożliwiają taką zwiększoną współpracę trójstronną, są oczywiste. Niemcy są największą gospodarką Europy, a także domem dla największych amerykańskich obiektów wojskowych na kontynencie. Polska jest kluczowym krajem na wschodniej flance NATO, graniczącym z Białorusią i Ukrainą – oba państwa są mocno na celowniku Moskwy, gdy Putin próbuje odzyskać dawne imperium imperialne. Największe mocarstwo na wschodniej flance NATO, Polska, znajduje się obecnie w sytuacji podobnej do tej z zachodnich Niemiec podczas zimnej wojny: państwa kluczowego dla strategicznych i operacyjnych planów NATO. Tymczasem Niemcy są w stanie zapewnić niezbędną głębię strategiczną i wsparcie, podczas gdy USA mają kluczowe zdolności strategiczne i zasoby wojskowe. Krótko mówiąc, ścisła trójstronna współpraca amerykańsko-niemiecko-polska w ramach NATO poszłaby daleko w kierunku wzmocnienia odstraszania wzdłuż flanki, uspokojenia państw bałtyckich i wzmocnienia bezpieczeństwa Europy.

Podczas gdy część wojskowa jest stosunkowo prosta, część polityczna wymaga umiejętności i zaangażowania w Berlinie i Warszawie oraz stałego wsparcia rządu Bidena. Stosunki polsko-niemieckie zostały zachwiane przez kwestię Nord Stream 2 – projektu, który Berlin był zdeterminowany zrealizować, podczas gdy Polska otwarcie wypowiadała się przeciwko niemu. Decyzja USA o uznaniu Nord Stream 2 za fakt dokonany i częściowym zniesieniu amerykańskich sankcji została przyjęta z zadowoleniem w Berlinie, ale wywołała dodatkowe napięcie w Warszawie i stworzyła wrażenie, że decyzje podejmowane są bez konsultacji z polskim rządem. Rozbieżność między Niemcami a Polską w sprawie przyszłych stosunków z Rosją można zniwelować dzięki silnemu zaangażowaniu USA.

>>> Wsparcie USA dla inicjatywy 3 Seas jest mądre i strategiczne

Szansą, która może mieć poważne konsekwencje gospodarcze i związane z bezpieczeństwem, jest wspólny wysiłek trzech krajów na rzecz promowania inwestycji w ramach Inicjatywy Trójmorza, projektu zainicjowanego przez kraje Europy Środkowej w celu promowania inwestycji sektora prywatnego w infrastrukturę regionalną. Inicjatywa ta nie tylko wzmocniłaby flankę NATO, ale mogłaby przełożyć się na projekty rozwojowe, które przyniosłyby korzyści zarówno partnerom spoza NATO, jak i spoza UE, w tym Ukrainie, Gruzji i Bałkanom Zachodnim.

Podróż Bidena do Europy stworzyła okazję, by ten kawałek polityczny również zadziałał. Potrzebna jest platforma do trójstronnego zaangażowania. Niemcy, Polska i Stany Zjednoczone mogą położyć podwaliny pod wykorzystanie kontekstu geostrategicznego do wzmocnienia odstraszania wzdłuż wschodniej flanki NATO.