115 lat nauki o obronie

Kiedy 15 kwietnia 1907 r. pierwszy australijski naukowiec zajmujący się obronnością, Cecil Hake, postanowił założyć krajową fabrykę do produkcji kordytu zastępującego proch strzelniczy w małym budynku za koszarami Wiktorii w Melbourne, nie mógł wiedzieć, że wznosi fundamenty pod jedną z największych na świecie instytucje badawcze.

Ale zaledwie siedem lat po jego pierwszych małych krokach, gdy australijskie wojska zmierzały na pola bitew I wojny światowej w Europie Zachodniej i na Bliskim Wschodzie, maleńkie laboratorium Hake’a stało się szybko rozwijającym się kompleksem na ówczesnym przedmieściu Maribyrnong., zapewniając, że Australia jest samowystarczalna w produkcji amunicji.

Grupa ds. Nauki i Technologii Obronności (DSTG) jest obecnie drugą co do wielkości po CSIRO agencją badawczą finansowaną ze środków publicznych, ale nadal ma bezpieczeństwo australijskie – i wojsko, które je zapewnia – w centrum wszystkiego, co robi.

Cel ten wymaga ścisłej współpracy ze służbami obronnymi oraz dogłębnego zrozumienia ich potrzeb, wymagań i teatrów działania, w których pracują lub mogą pracować.

„Musisz znać wojskowe środowisko operacyjne i fizyczne środowisko, w którym pracują”, mówi Scot Allison, emerytowany fizyk DSTG, którego praca obejmowała rozwój obrony przeciwrakietowej, powietrznej i okrętowej.

„Jako młody naukowiec nasze zespoły spotkały się z wieloma młodymi wojskowymi mężczyznami i kobietami. Dowiedzieliśmy się od nich bezpośrednio, czego potrzebują. Jeśli jest jedna rzecz, która jest w tobie zaszczepiona, to to, że nie chcemy, aby nasz ADF wyszedł z drugorzędnym sprzętem – ich życie jest częściowo w twoich rękach.”

Doświadczenia I wojny światowej ugruntowały znaczenie nauki w utrzymaniu strategicznej przewagi, zwłaszcza dla kraju o rozległym obszarze lądowym i małej populacji, tysiące kilometrów od swoich najpotężniejszych sojuszników.

W przededniu II wojny światowej nauka o obronie wykroczyła daleko poza kontrolę jakości materiałów wybuchowych. Zaledwie dwa tygodnie przed inwazją Niemców na Polskę rozpoczęto budowę na terenie Fishermans Bend w Melbourne z misją zapewnienia krajowych możliwości badawczych w dziedzinie aeronautyki, które są nadal w centrum nauki i inżynierii lotnictwa obronnego.

Inżynier wymiany międzynarodowej kapitan Paul Gulotta z Sił Powietrznych USA pracujący w tunelu aerodynamicznym Grupy Naukowo-Technicznej Obrony w Fishermans Bend w Melbourne.

Pionierskie badania w drugiej połowie lat pięćdziesiątych wciąż odbijają się echem. Testując 222 skrzydła samolotu Mustang pod kątem zmęczenia metalu, co jest największym tego typu testem, jaki kiedykolwiek przeprowadzono, australijscy naukowcy zajmujący się obronnością znaleźli sposoby na bezpieczne przedłużenie żywotności odrzutowców Sił Powietrznych. Dzisiejsze możliwości urosły do ​​rangi jednych z najbardziej wyrafinowanych badań materiałów kompozytowych na świecie.

Lata po II wojnie światowej zaowocowały eksplozją innowacji ze strony australijskich naukowców zajmujących się obronnością we współpracy z naszymi najbliższymi sojusznikami – Wielką Brytanią i USA.

W Salisbury w Australii Południowej utworzono Long-Range Weapons Establishment (LRWE) w celu wsparcia ośrodka broni kierowanej w Woomera, a następnie trzy nowe laboratoria – Laboratorium Aerodynamiki dużych prędkości, Laboratorium napędowe i Laboratorium badań elektronicznych.

W Aleksandrii w stanie NSW utworzono laboratorium do badań metalurgicznych, Army Food Research Laboratories w Scottsdale na Tasmanii oraz Joint Tropical Research Unit (JTRU) z siedzibą w Innisfail w stanie Queensland, działający we współpracy z brytyjskim Ministerstwem Obrony.

Australijskie badania z połowy XX wieku odcisnęły swoje piętno na całym świecie. W połowie lat pięćdziesiątych David Warren, naukowiec z Fishermans Bend, wynalazł rejestrator lotu z czarną skrzynką. W tym samym czasie w Adelajdzie prowadzono wstępne badania, które doprowadziły do ​​powstania Operacyjnej Sieci Radarowej Jindalee (JORN), najpotężniejszego na świecie systemu radarowego poza horyzontem.

Główny naukowiec obrony z lat 60., William Butement i Henry d’Assumpçao, który później został również głównym naukowcem obrony, wynaleźli system sonoboi z pasywną matrycą Barra, który został rozmieszczony z samolotów i helikopterów do wykrywania, lokalizowania i klasyfikowania cichych okrętów podwodnych i nawodnych.

Na początku lat 70. Scot Allison i jego zespół opracowywali Nulka, system obrony przeciwrakietowej przeciw okrętom. Marynarka Wojenna USA początkowo wątpiła, że ​​Nulka będzie działać, ale teraz rozmieszcza 150 na swoich statkach.

Dzisiejsi naukowcy i inżynierowie wciąż odpowiadają na potrzeby obronne, aby stawić czoła obecnym i przyszłym zagrożeniom oraz stawić czoła złożonym wyzwaniom, od sztucznej inteligencji po hipersonię.

Chociaż realizacja niektórych projektów badawczych zajmuje dziesięciolecia, DSTG reaguje również z krytyczną pilną potrzebą na potrzeby personelu obrony w terenie, takie jak zwiększona ochrona przed improwizowanymi urządzeniami wybuchowymi w Afganistanie i kryzysami zdrowia publicznego – tak jak robiła to pracując w twarz konstrukcji wentylatora osłonowego i konwersji, aby poradzić sobie z pandemią COVID-19.

Obecnie nacisk kładzie się na współpracę z uniwersytetami i przemysłem, aby zapewnić naukowcom zajmującym się obroną dostęp do najlepszych pomysłów badawczych w kraju i na świecie.

Główny naukowiec ds. obrony, profesor Tanya Monro, przemawia do delegatów podczas Konferencji Energii Powietrznej i Kosmicznej w 2022 r. w National Convention Center w Canberze.

„Ta współpraca wydobywa to, co najlepsze we wszystkich uczestniczących agencjach, tworzy wysokiej jakości badania i wyniki, zwiększa wzajemne zrozumienie i szacunek wśród uczestników oraz tworzy trwałe relacje” – mówi główny naukowiec ds. Obrony, profesor Tanya Monro.

Ale priorytetem dla profesora Monro jest również przyciągnięcie młodych naukowców do pracy na jednej z wielu ról związanych z nauką, technologią, inżynierią lub matematyką w Obronie.

„To niesamowite miejsce, w którym można coś zmienić” — mówi. „Współpracując z Australijskimi Siłami Obronnymi, rozumiesz ich problemy, a następnie wnosisz do tych problemów część najnowocześniejszej wiedzy naukowej i technologicznej”.

To niezwykłe środowisko, w którym możesz tworzyć nowe koncepcje, testować je, dostarczać bardzo chętnemu klientowi i robić różnicę.”

W ciągu najbliższych kilku miesięcy przedstawimy Wam kilka ekscytujących historii z Nauk o Obronie i postaci, które wpłynęły na bezpieczeństwo kraju oraz bezpieczeństwo kobiet i mężczyzn służących na naszych liniach frontu.